Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ
ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Ποια η σχέση του κβαντικού παράδοξου της "γάτας του Σρέντιγκερ" και του Αντόνιο ή Το μήνυμα της Λούλας Αναγνωστάκη;
Ποια η σχέση των "Μαύρων Οπών" και της Κάσσυ του Ανδρέα Φλουράκη;
Ποια η σχέση του "κβαντικού δωματίου" και του Δον Κιχώτη σε νέες περιπέτειες του Βασίλη Ζιώγα;
Ποια η σχέση των "εναλλακτικών συμπάντων" και των "κβαντικών διακλαδώσεων" με τους Αστερισμούς του Νικ Πέιν;
Ποια η σχέση του "Παράδοξου των διδύμων" και της Τελευταίας Πράξης του Ιάκωβου Καμπανέλλη;
Είναι κάποια από τα ερωτήματα που αναλύονται στο παρόν βιβλίο.
Πώς λειτουργεί η "διακοσμική ταυτότητα" των μυθοπλαστικών προσώπων που κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα σε έργα του Δ. Δημητριάδη, των Ρέππα-Παπαθανασίου, του Σέρχιο Μπλάνκο, της Στέφανι Φλέισμαν, του Ζοέλ Ζουανώ, του Μέντι Σαντρ, και τόσων άλλων;
Ποια η σχέση, τελικά, της Κβαντικής Φυσικής και των Πιθανών Κόσμων της Μυθοπλασίας; Είναι δυνατόν τα πορίσματα της πρώτης να ρίξουν ένα νέο φως στη θεωρητική προσέγγιση της λογοτεχνίας, του θεάτρου, του κινηματογράφου;
Και το αντίστροφο: πόσο η καλλιτεχνική φαντασία όχι μόνο εφαρμόζει στην πράξη επιστημονικά πορίσματα, αλλά και δίνει ερεθίσματα στην επιστημονική έρευνα: Ιούλιος Βερν, αλλά και Χαρούκι Μουρακάμι, Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, Κρίστοφερ Νόλαν, Λιούις Κάρολ, Ριονοσούκε Ακουταγκάουα, Ρόμπερτ Ζεμέκις, Κρις Μαρκέρ, Τέρι Γκίλιαμ, Ντέιβιντ Φίντσερ, Κενζαμπούρο Όε είναι μερικά από τα ονόματα των οποίων το έργο έχει συμβάλει στην κατανόηση της Θεωρίας των Πιθανών Κόσμων - και παρουσιάζονται αναλυτικά στο παρόν βιβλίο μαζί με πολλά άλλα.
Και ακόμα: πώς η θεωρία των Πιθανών Υπο-κόσμων μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική ανάγνωση στη συνολική δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη; Ανάγνωση, που πέρα από συμβατικές θεωρητικές και σκηνικές προσεγγίσεις, αναλύει τους ποικίλους βουλητικούς, φαντασιακούς και λοιπούς υπο-κόσμους των δραματικών προσώπων για να αναδείξει την ανομική τους υπόσταση, την κοινωνική περιθωριοποίηση, το κοινωνικά χειραγωγημένο σώμα, τη ρευστότητα των ταυτοτήτων τους.
Να φωτίσει από μια άλλη, αντισυμβατική οπτική το έργο της κορυφαίας μας δραματουργού.
Θέτοντας επιπλέον το ερώτημα: κατά πόσο το έργο της Αναγνωστάκη δεν είναι προάγγελος της σύγχρονης ψηφιακής μυθοπλασίας (hypertext);
