Ταπ-άουτ

Παρακολούθησα χτες την παράσταση. Δυνατή ερμηνεία επι 70 λεπτά ο ηθοποιός ακροβατεί ανάμεσα στην υποκριτική κ την αληθινή προπόνηση αφήνοντας στο τέλος δυνατά μηνύματα ! Ευχάριστω την θέατρομανεια για την παραχώρηση της πρόσκλησης

Εκπληκτικη παρασταση. Εργο δυνατο, σκληρο, ρεαλιστικο. Ο πρωταγωνιστης ειχε απιστευτη ενεργεια, αδιανοητη για παρασταση! Εβλεπα εναν μποξερ (δεν ηταν;) που παλευε με τις απογοητευσεις του, με μια δουλεια που δεν ηθελε, με τις ανασφαλειες του, που ηθελε να πετυχει για να ξεφυγει απο τη μιζερια της ζωης του και τη μιζερια της χωρας του. Παλευε ν'αποδιωξει τις ταμπελες που του κολλησε ο πατερας του, με ολα αυτα που τον κρατουσαν πισω. Παλευε για να πραγματοποιησει το ονειρο του, να καταξιωθει. Πολυς θυμος, πολλα νευρα και ενταση για ολα τα βαριδια που κουβαλουσε.. Πιο πολυ παλεψε με τον εαυτο του, για να μην νοιωσει νικημενος πριν την εκβαση του αγωνα του.. Με συγκινησε.. Και ολα αυτα πλαισιωμενα με μια πανεμορφη μουσικη που εδενε με το συναισθημα που σου αφηνε..

Εκπληκτικη παρασταση. Η ενεργεια του ηθοποιου ηταν απιστευτη, αδιανοητη για παρασταση!. Εβλεπα εναν πραγματικο μποξερ (δεν ηταν;) να θελει να πετυχει για ν'αποδιωξει τη μιζερια της ζωης του, να καταξιωθει, να πραγματοποιησει τα ονειρα του, να δειξει στον πατερα του οτι ειναι ικανος. Παλευε με τις απογοητευσεις του, με την κουραση του σε μια δουλεια που δεν ηθελε, με τις ανασφαλειες του, με τις ταμπελες που του ειχαν καλλησει..Εργο δυνατο, σκληρο, ρεαλιστικο.

Υπέροχη παράσταση με ένα κείμενο κανονική γροθιά στο στομάχι σαν αυτές που έριχνε ασταμάτητα ο πρωταγωνιστής για 70 λεπτά. Το μεγάλο λάθος θα είναι να μείνει κανείς στην πρώτη ανάγνωση του κειμένου και στη λεκτική και σωματική αναφορά στο μποξ. Αξίζει να τη δείτε. Ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ.

Πολύ δυνατό έργο.

ΑΨΟΓΟ-ΑΨΟΓΟ.
Είδα την παράσταση την Παρασκευή 10/11/17 με διπλή πρόσκληση απο το θεατρομάνια.
Φοβερό κείμενο, πολύ δυνατό στο οποίο αν δεν κάνεις το λάθος να το δεις μονάχα κυριολεκτικά(ρινγκ-προπόνηση-αθλητισμός κτλ) μπορείς να δεις τον κάθε άνθρωπο που παλεύει ασταμάτητα, καθημερινά για να πετύχει. Για το κείμενο δεν θα πω περισσότερα κυρίως γιατί με κάλυψε η κριτική του Κωνσταντίνου Πλατή που ανήρτησε το theatromania.

Για την απόδοση του ρόλου όμως απο τον Τάσο Κορκό θέλω να πω ότι απλά μας καθήλωσε. Ο άνθρωπος για 70 λεπτά ήταν στο ρινγκ "πυροβολόντας" ασταμάτητα με τις γροθιές του και συγχρόνως με τις λέξεις, χωρίς διάλειμμα ανάμεσα στους γύρους του αγώνα.
Είναι τόσο αψεγάδιαστο το έργο που νομίζεις ότι το βλέπεις μαγνητοσκοπημένο μετά από μοντάζ. Σαν να κοιτάς στα κρυφά από μια γωνία στο χώρο προπόνησης του πρωταγωνιστή μας και συγχρόνως να έχεις τη δυνατότητα να ακούς τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του.
Στο χειροκρότημα φάνηκε πιστεύω η ικανοποίηση του κοινού από την παράσταση.
Ήταν τόσο καλό που επειδή το παρακολούθησα με πρόσκληση τουλάχιστον αγόρασα ένα πρόγραμμα το οποίο και το προτείνω. Διαβάντας το ήταν σαν να βλέπω ξανά το έργο.
Παράσταση η οποία θα έπρεπε να παίζεται σε ασφυκτικά γεμάτο και μεγάλο θέατρο.

Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια και πάλι!

Ρεαλιστική παράσταση.Γροθιά στο στομάχι.Καταπληκτική ερμηνεία.Συγχαρητήρια.Ευχαριστούμε.

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή

Αρχικά παρακολουθώντας την παράσταση υποθέτεις ότι το κείμενο πρέπει να είναι αρκετά βιογραφικό. Πρέπει, δηλαδή, ο συγγραφέας να ήταν ίσως επαγγελματίας kick boxer ή τουλάχιστον, να έχει περάσει αρκετά χρόνια στα γυμναστήρια. Αν γνωρίσεις όμως τον Ανδρέα Φλουράκη καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Απλά είναι πολύ καλός συγγραφέας και έχει την ικανότητα της παρατήρησης και της ενδοσκόπησης πάνω στο θέμα που επιλέγει.

Στο «Ταπ-Αουτ» λοιπόν δεν θα δείτε μόνο, αλλά θα βιώσετε μια συγκλονιστική εμπειρία αφού θα βρεθείτε σε απόσταση αναπνοής με ένα χαρακτήρα βγαλμένο από την καθημερινότητα του καθενός. Αυτού του χαρακτήρα που επενδύει τα πάντα σε κάτι τόσο εφήμερο όπως είναι η σωματική διάπλαση και η επαγγελματική καριέρα στον αθλητισμό.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι για κάθε ένα Αντετοκούνμπο που εμφανίζεται και λαμβάνει αμέσως όλα εκείνα τα προνόμια που του προσφέρει η βιομηχανία του αθλητισμού, πολλοί άλλοι σχεδόν το ίδιο καλοί αθλητές έχουν μείνει στην αφάνεια και σε αδιέξοδο μη έχοντας εναλλακτική επιλογή.

Τα αδιέξοδα λοιπόν που συναντά η πλειοψηφία των αθλητών, που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της καθημερινότητας τους στη σωματική τους άσκηση και κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να περάσουν στο επόμενο επίπεδο, είναι πρόδηλα στα μάτια των θεατών και σίγουρα η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου από το συγγραφέα, δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να ταυτιστεί με αυτό κι ας μην έχει περάσει ούτε μια μέρα σε αίθουσα άθλησης.

Στο ίδιο αδιέξοδο φτάνουν άλλωστε πλέον στην εποχή μας και όσοι έχουν επενδύσει πολλά χρόνια στην ανάπτυξη πνευματικών ικανοτήτων μέσω της απόκτησης πτυχίων και στο πεδίο των επιστημών.

Ο Ανδρέας Φλουράκης προσθέτει έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα και έχει ελέγξει απόλυτα το ρυθμό του λόγου ο οποίος είναι καταιγιστικός και σε απόλυτη αρμονία με την συνεχή κίνηση του ηθοποιού ο οποίος για μία ώρα ερμηνεύει το ρόλο του ενώ παράλληλα κάνει εξαιρετικά δύσκολες ασκήσεις γυμναστικής στα πλαίσια της ρεαλιστικής απεικόνισης του χαρακτήρα.

Ο Τάσος Κορκός είναι σίγουρα ένα εξαιρετικό υποκριτικό ταλέντο με τρομερή ενέργεια στην ερμηνεία του αλλά και εσωτερική εμβάθυνση στο ρόλο και δεν είναι τυχαίο ότι παίζει παράλληλα σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν, το «1984».

Η μουσική του Άρη Γεροντάκη και οι φωτισμοί του Δημήτρη μαργαρίτη πλαισιώνουν κατάλληλα τη μπρουτάλ φιγούρα του ηθοποιού.