Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Πείτε μας αν θέλετε λίγα πράγματα για την ζωή σας πριν ασχοληθείτε με την υποκριτική.
Γεννήθηκα με το θέατρο μέσα στην καρδιά μου. Λόγω οικογενειακών δυσκολιών αναγκάστηκα να παρακολουθώ Νυχτερινό Λύκειο. Ταυτόχρονα εργαζόμουν σε διάφορες δουλειές. Μόλις τελείωσα το Λύκειο, συνέχισα να εργάζομαι και ξεκίνησα ταυτόχρονα τις σπουδές μου στην υποκριτική. Δεν εργάστηκα πολύ πάνω στο θέατρο μιας και οι οικονομικές απολαβές δεν επαρκούσαν. Έτσι, το άφησα στην άκρη για κάποια χρόνια, το κρατούσα όμως πάντα βαθιά στην ψυχή μου. Πριν απο μερικά χρόνια αποφάσισα να επιστρέψω και να εισάγω ένα φρέσκο είδος θεάματος. Ένα βαριετέ θέαμα που περιλαμβάνει stand up comedy, ζωντανό τραγούδι αλλά και αυτοσχεδιασμό με το κοινό. Κι όλα αυτά, με το γοητευτικό περιτύλιγμα του drag show. Ο κόσμος το αγάπησε απο την πρώτη στιγμή και συνεχίζω με την ίδια αγάπη και όρεξη για καινοτόμα θεάματα που σέβονται και διασκεδάζουν αυθεντικά τον θεατή.
Ο Άρνυ, ο χαρακτήρας που υποδύεστε, έχει πολλά κοινά με τη Μελίτα Σκαμπώ;
Πάρα πολλά, κι αυτός είναι ένας απο τους λόγους που δέθηκα εξ'αρχής με το υπέροχο κείμενο του Γιώργη Κοντοπόδη. Δεν νομίζω πως υπάρχει καλύτερο πράγμα για έναν ηθοποιό, όταν ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι αυθεντικά ανθρώπινος και άμεσος. Ταυτόχρονα, ο Άρνυ αντιμετωπίζει τις δυσκολίες όπως εγώ: αναγωρίζω τα λάθη, τα πάθη και τα εμπόδια αλλά δεν γκρινιάζω. Προχωρώ έχοντας κατά νου όλα όσα με ευχαριστούν και με κάνουν να νιώθω οτι βρίσκομαι στο σωστό μονοπάτι. Ένα άλλο στοιχείο που με δένει με τον Άρνυ είναι η φροντίδα του για το κοινό. Ο Άρνυ είναι showman (ή showwoman όπως θα ακούσετε στην παράσταση). Το νοιάζει να διασκεδάζει τον κόσμο. Έτσι κάνω κι εγώ. Θέλω να περνάμε καλά, όλοι μαζί. Να κάνουμε την παράσταση βίωμα και να κερνά ο ένας τον άλλον συναισθήματα.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Ζωή. Δεν νομίζω πως μπορώ να το περιγράψω διαφορετικά. Η ανάγκη για αυτοέκφραση πραγματώνεται μέσα απο το θέατρο. Η επιθυμία για επικοινωνία και ανταλλαγή συναισθημάτων γίνεται πραγματικότητα πάνω στην σκηνή. Τα βαθιά κομμάτια της ψυχής μας απελευθερώνονται στο θέατρο -είτε είμαστε ηθοποιοί είτε στις θέσεις της πλατείας. Κι αυτό είναι ζωή. Αυτό είναι για εμένα το θέατρο!
Έχω έναν φίλο παλαιών αρχών και συντηρητικό. Να τον φέρω στην παράσταση;
Φυσικά! Δεν νομίζω πως μια θεατρική παράσταση συμβαίνει για να χτυπάει το ''προχωρημένο'' ή τα αντίθετα του. Υπάρχει για να καλύπτει την αρχέγονη ανάγκη για διασκέδαση και επικοινωνία. Φυσικά τα μηνύματα κάθε θεατρικού κειμένου είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το κοινό θα λάβει τα συναισθήματα του κειμένου καρμπόν -όπως δηλαδή τα έχει γράψει ο συγγραφέας. Ο κόσμος δεν είναι πιόνι στο θέατρο. Κρατά αυτό που θέλει ή και μπορεί να κρατήσει. Το ''μια νύχτα με τον Άρνυ'', ασχολείται με θέματα διαφορετικότητας που είναι υπαρκτά, που συμβαίνουν γύρω μας. Κάθε ένας απο εμάς νοιάζεται για το διαφορετικό. Η γραμμή τραβιέται μόνο στο τι θεωρεί καθένας μας διαφορετικότητα και πως την εντάσσει -ή όχι- στην ζωή του. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως η τέχνη -και συγκεκριμένα το θέατρο- δεν επιβάλλει. Παρουσιάζει, δείχνει τα κομμάτια που μας κάνουν ανθρώπους. Στο τέλος, ο θεατής αποφασίζει τι κρατά και τι όχι. Και αυτό είναι η μαγεία του θεάτρου.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
