Από τη Μαριάνθη Πάρπου
Παρακολουθήσαμε στη Θεσσαλονίκη το θεό της σφαγής. Τέσσερις άνθρωποι. Τέσσερις φιγούρες. Γραφικές θα έλεγε κανείς, μα και τόσο καθημερινές που θαρρείς πως παρόμοιες συναντάς στο δρόμο σου συχνά. Τί είναι αυτό όμως που τους ξυπνάει από μέσα τους μια ζωώδη κατά κάποιον τρόπο συμπεριφορά; Τι είναι αυτό που τους κανει να ξεχνούν ότι είναι ενήλικες, με λογική και σύνεση; Η συζήτηση μετατρέπεται σε ‘’σφαγή’’. Κι όμως είναι ενήλικες. Ο θεατής παρακολουθεί πολιτισμένους ανθρώπους να εκφράζουν σταδιακά έντονες αντιδράσεις, με το ρούμι να ‘’ξεκλειδώνει’’ τα αληθινά τους ένστικτα. Τους κάνει να ξεχνούν τον πραγματικό λόγο της συνάντησης τους, που είναι ο τσακωμός των παιδιών τους. Οι χαρακτήρες εκτονώνουν για λίγο την ένταση που απορρέει από την ρουτίνα τους, βγάζοντας τον αληθινό τους εαυτό και τελικά γίνονται οι ίδιοι παιδιά και ο τσακωμός απλά η αφορμή για μία εκρηκτική συνάντηση των τεσσάρων διαφορετικών κόσμων των ηθοποιών. Ένταση, χιούμορ και εναλλαγή συναισθημάτων. Το σκηνικό φαντάζει τόσο κατάλληλο για την περίσταση. Περιμετρικά της σκηνής υπάρχουν πέτρες που σου φέρνουν στο μυαλό χαλάσματα και εσωτερικά της σκηνής εικόνες του εκλεπτυσμένου κόσμου με τα βιβλία να κυριαρχούν στη σκηνή. Ο φωτισμός είναι ιδανικός ώστε να μην αποσπά το θεατή από τις κινήσεις και ερμηνείες των ηθοποιών.
Σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, μια κοινωνική κωμωδία που δε σου αφήνει το περιθώριο να γυρίσεις αλλού τη ματιά σου. Ευρηματικό χιούμορ, αληθινές ερμηνείες με μικρές υπερβολές σε κάποια σημεία, όταν το απαιτούσε η στιγμή. Τέσσερις μοναδικές ερμηνείες. Μια παράσταση απ την οποία πηγάζει αλήθεια. Η ερμηνεία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου είναι απολαυστική με έξυπνο χιούμορ και ξετύλιγμα του μοναδικού χαρακτήρα που υποδύεται.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης όσο κυνικός και αποστασιοποιημένος αρμόζει το επαγγελμά του, φανερώνοντας όμως πολλές φορές το παιδί που κρύβει μέσα του πίσω από το προσωπείο ενός άντρα καριέρας. Η Στεφανία Γουλιώτη μοναδική εκτονώνει τον ψυχικό της κόσμο με πολλές εντάσεις, εκφράζοντας την προβληματική σχέση με τον άντρα της. Η ερμηνεία της Λουκίας Μιχαλοπούλου εξαιρετική, σιγα σιγά ξεδιπλώνει τον αληθινό της εαυτό, προσπαθώντας να συντονίσει τη συζήτηση, όταν ξεφεύγει η κατάσταση από τους υπόλοιπους. Το κοινό της Θεσσαλονίκης επιβράβευσε τις ερμηνείες των ηθοποιών με το δυνατό του χειροκρότημα, τόσο στη διάρκεια της παράστασης, όσο και και στο τέλος με την υπόκλιση των ηθοποιών.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
