Συνέντευξη με την ηθοποιό Φωτεινή Μπάνου για την παράσταση «Πόλεμος τοπίων»

Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής

Η ζωντανή μουσική της παράστασης σε βοηθάει να βρεις πιο εύκολα το ρυθμό σου?
Επί σκηνής είμαστε μία ηθοποιός και δύο μουσικοί, ο Μιχάλης Καταχανάς (βιόλα, κρουστά) και ο Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα/loops). Λειτουργούμε ουσιαστικά σαν ένα μουσικό τρίο. Η παράσταση στηρίζεται κατεξοχήν στον ήχο, είτε αυτός γεννιέται από τις λέξεις, είτε από κάποιο μουσικό όργανο ή μηχάνημα. Ουσιαστικά φτιάχνουμε μαζί εικόνες που τις μεταφέρουμε στο θεατή.  Αναγνωρίζουμε και οι τρεις την προτεραιότητα του λόγου, του κειμένου, στο οποίο βασίζεται ο θεατής για να ακολουθήσει την ιστορία που θέλουμε να του πούμε. Σαν ηθοποιός, ναι, η μουσική της παράστασης είναι το όχημα πάνω στο οποίο βασίζω το ρυθμό του λόγου μου και με βοηθάει πολύ. Πότε αφήνομαι να με καθοδηγήσει, πότε οι δύο μουσικοί με αφήνουν να τους καθοδηγήσω με το λόγο. Δουλέψαμε πολύ για να χτίσουμε αυτή τη σχέση, που δεν είναι αυτονόητη και θέλει συνεχή εγρήγορση και τρυφερότητα...

Τι είναι αυτό που "κέρδισες" παίζοντας σε αυτή την παράσταση;
Α, τι να πρωτοπώ; Η βουτιά στην Ιστορία μέσα από τις ιστορίες απλών ανθρώπων – αυτών των άγνωστων πρωταγωνιστών - που παρα λίγο να χάνονταν στη λήθη... Η γνωριμία με τον Ηλία Πούλο, που τις συνέλεξε... Η μετάφραση των δύο κειμένων του Δημήτρη Αλεξάκη από τα γαλλικά στα ελληνικά, μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, που σημάδεψε και τη σκηνική μου ερμηνεία... Το ταξίδι της προετοιμασίας που κάναμε από κοινού με τη σκηνοθέτιδα Irène Bonnaud, η συνεχής αναζήτηση επί σκηνής μαζί με τον Μιχάλη και τον Βασίλη...

Η οπτική της σκηνοθέτιδας Irène Bonnaud, όντας ξένη προς το κείμενο σε σχέση με σένα, σε δυσκόλεψε;
Η Irène αποτελεί μια εξαίρεση. Όντας η ίδια μεταφράστρια από τα αρχαία ελληνικά στα γαλλικά, μπόρεσε να αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση με τη νέα ελληνική γλώσσα, έτσι ώστε να καταλαβαίνει πολύ καλά τις λεπτομέρειες στα ημιτόνια και τα νοήματά της. Παράλληλα, είχε από την αρχή πρόσβαση σε όλο το κείμενο του έργου και στις δύο γλώσσες. Έχει επίσης μια ευαίσθητη ιστορική αντίληψη και το καλλιτεχνικό της έργο έχει στηριχθεί και στο παρελθόν στη σχέση της Ιστορίας με τις λεγόμενες μικρές ανθρώπινες ιστορίες. Και εμένα και τον Δημήτρη Αλεξάκη, που έχουμε από κοινού τον προγραμματισμό του ΚΕΤ, μας ενδιέφερε πολύ σε αυτό το σχέδιο η σκηνοθετική ματιά ενός ανθρώπου που έρχεται από “έξω”, μα ταυτόχρονα η οπτική του μπαίνει τόσο μέσα στα γεγονότα. Προσωπικά, βρίσκω το συνδυασμό ιδανικό και την οπτική της Irène πολύ οικεία...

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ