Από τη Μαριάνθη Πάρπου
Είδαμε στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αριστοτέλειον την παράσταση "Ο κύκλος". Ο κύκλος της ζωής θα λέγαμε. Μια παράσταση, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη, που θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όλα στη ζωή μας είναι ένας κύκλος και ότι ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το διαδίκτυο και τους κινδύνους που εγκυμονεί. Με το κείμενο του Δημήτρη Μητρόπουλου, όντας σύγχρονο, άκρως χιουμοριστικό και ζωντανό, καταφέρνει να δημιουργήσει στον θεατή το γέλιο μέσα από μια σειρά από παρεξηγήσεις και ατυχείς συμπτώσεις, ενώ στο τέλος αλλάζει όλο το κλίμα, θέτοντας προβληματισμούς. Ο Γιάννης Αϊβάζης τολμάει να καταπιαστεί με μια μαύρη κωμωδία, η οποία ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα και τη δένει σαν σύνολο με έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα και οπτικοακουστικά μέσα, καταφέρνοντας με τον τρόπο αυτό να μας παρουσιάσει μια μαύρη κωμωδία με ισχυρές δόσεις γέλιου και φυσικά να δημιουργήσει στο θεατή έντονο προβληματισμό, ιδίως στο τέλος της παράστασης, στο σημείο που ξεδιπλώνονται τα δραματικά στοιχεία και ο θεατής έρχεται να αισθανθεί το δράμα που διαδραματίζεται στη σκηνή. Η ζωή κάνει, λοιπόν, τον δικό της κύκλο. Και φυσικά στο τέλος έρχεται η «κάθαρσις».
Ο Γιώργος Κοψιδάς, αληθινός και εκφραστικός, στο ρόλο ενός άνεργου χωρισμένου και συνάμα απελπισμένου σαρανταπεντάρη, ψάχνει να βρει μια αληθινή διέξοδο στο οικονομικό του πρόβλημα και τον προσωπικό του κατακερματισμό, ενώ φτάνει ένα μόλις βήμα πριν την αυτοκτονία. Έχει το χάρισμα να κρατήσει όλη την παράσταση ζωντανή με το ιδιαίτερο και μοναδικό του στυλ με ισχυρές δόσεις γέλιου και αυτοσαρκασμού. Αποφασίζει λοιπόν να βάλει τέλος στη ζωή του, όμως εμφανίζεται μπροστά του, σαν ανεξήγητος σωτήρας του, ο Λευτέρης Δημηρόπουλος, που υποδύεται τον δικηγόρο της πρώην γυναίκας του πρωταγωνιστή Γιώργου Κοψιδά, σε ένα ρόλο που θα είναι καθοριστικός σε όλη την παράσταση μέχρι το τέλος. Το μεγαλύτερο όμως μπέρδεμα θα το φέρει μια επίσκεψη από την Τουρκία, την οποία δε φανταζόταν σε καμία περίπτωση. Και αυτή η επίσκεψη του αλλάζει την πορεία της ζωής του.
Ο μοναδικός Burak Hakki σε έναν χιουμοριστικό κατά βάση ρόλο εμφανίζεται πολύ άνετος, τόσο με το ρόλο του, όσο και με το χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, στην οποία φαίνεται να τα καταφέρνει και να του αρέσει. Η Ευγενία Παναγοπούλου, σε έναν πολύ ζωντανό και παιχνιδιάρικο ρόλο εμφανίζεται άνετη και δροσερή, καταφέρνοντας τέλεια τους διαλόγους στα τουρκικά με τον Burak.
Η Κατερίνα Τσάβαλου προσφέρει στο θεατή αμέτρητες στιγμές γέλιου, μέσα από την ολοζώντανη παρουσία και ερμηνεία της, μια πραγματική έκπληξη επί σκηνής. Ο Λευτέρης Δημηρόπουλος, παίζοντας το ρόλο του κακού, με εξαιρετικές εναλλαγές στο ύφος του, καταφέρνει να παρακινήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Ο Κώστας Φραγκολιάς και ο Νίκος Κερασιώτης με την αιφνιδιαστική τους εμφάνιση, χαρίζουν γέλιο και ανάλαφρη διάθεση μέσα από τις αληθινές τους ερμηνείες, κερδίζοντας την προσοχή και τα βλέμματα των θεατών.
Τα σκηνικά, απλά και τα απολύτως απαραίτητα, ώστε να μεταφέρουν το θεατή στον κατάλληλο χώρο και ατμόσφαιρα. Η μουσική και ο φωτισμός, με διακριτικό ύφος και εναλλασσόμενες έντασεις, δένουν με τις ερμηνείες και το σκηνικό.
Μια παράσταση που κρατάει τους θεατές σε μια όμορφη αναμονή για το τί ακολουθεί, μέσα από τις εναλλαγές στο ύφος και στη διάθεση που δημιουργεί.
