Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Ο Ιούνιος στην Αθήνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο μήνας των φεστιβάλ. Το Off Off Festival στο θέατρο Επί Κολωνώ, που είναι ένα από αυτά, δίνει την ευκαιρία σε νέους, ως επί το πλείστον, συγγραφείς να παρουσιάσουν άπαιχτα έργα τους. Η πολύ καλή διαχείριση που γίνεται από το θέατρο και η επιλογή των παραστάσεων από ανθρώπους με υψηλού επιπέδου θεατρική «ματιά», όπως η σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη και ο σκηνογράφος Γιώργος Χατζηνικολάου έχουν ως αποτέλεσμα, στα 9 χρόνια διοργάνωσης αυτού του θεσμού, την ανάδειξη εξαιρετικών παραστάσεων όπως το «Melina M” του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, που είχε εξαιρετική πορεία και μετά το φεστιβάλ. Το σημαντικότερο όμως είναι η δεδομένη πλέον ευκαιρία, που δίνεται στους νέους συγγραφείς να πάρουν το «βάπτισμα του πυρός» και να συμμετάσχουν μετά από την τελική επιλογή και στο ρεπερτόριο του θεάτρου την επόμενη σεζόν.
Μια από αυτές τις παραστάσεις, που κατά τη γνώμη μου έχει αυτή τη δυνατότητα είναι το “Mall” του Αναστάση Πινακουλάκη, ο οποίος έγραψε το έργο και σκηνοθέτησε τον Λάζαρο Βαρτάνη στο μονόλογο αυτό.
Το κείμενο αναφέρεται στα πρότυπα της κοινωνίας όσον αφορά στο σκοπό, για τον οποίο αποφασίζει ένα ζευγάρι να αποκτήσει παιδί και τις προκαταλήψεις που υπάρχουν σε ζητήματα ομοφυλοφιλίας.
Η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου είναι εξαιρετικά δουλεμένη και οδηγεί το θεατή σε δυνατές συναισθηματικές κορυφώσεις κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Η σκηνοθεσία του Αναστάση Πινακουλάκη καταφέρνει να ελέγξει το ρυθμό του έργου και να δημιουργήσει «ζωντανές εικόνες», αλλά και εναλλαγές, διατηρώντας έτσι αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Ο Λάζαρος Βαρτάνης ερμηνεύει το ρόλο του ομοφυλόφιλου πωλητή παιχνιδιών, χωρίς να υπερβάλει και καταφέρνει να δημιουργήσει ερωτήματα στο κοινό.
Καίρια «αντικατοπτιστρική» ήταν και η διαμόρφωση του σκηνικού χώρου από την Έφη Γκαραβέλα, η οποία έδωσε συμβολισμούς, που όξυναν τη σκέψη του θεατή.
Οι φωτισμοί του Τάκη Λυκοτραφίτη βοήθησαν σημαντικά στο «καθάρισμα» των σκηνών.
Το σημαντικότερο επίτευγμα όμως του νέου αυτού συγγραφέα-σκηνοθέτη, αλλά και του ηθοποιού, βεβαίως, είναι ότι καταφέρνουν να δημιουργήσουν δεύτερου επιπέδου αναγνώσεις, όπου ο θεατής βρίσκει τη «σύνδεση» του με το έργο και τη δική του παιδική ηλικία, ακόμα κι αν δεν έχει αντιμετωπίσει παρόμοιους κινδύνους.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
