Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ποιο είναι το στοίχημα για τους ηθοποιούς σε αυτή την παράσταση;
Νομίζω τα στοιχήματα είναι πολλά! Κυριαρχούν για μένα, το πώς καλούμαστε να υπάρξουμε μέσα στην πόλη. Σε έναν τόπο τόσο πυκνό, όπως η Ομόνοια, χρειάζεται απίστευτη ενέργεια για να μην απορροφηθείς από το περιβάλλον, πόσο μάλλον για να επιχειρήσεις μια τομή σε αυτό. Και σεβασμό προς την υπάρχουσα πραγματικότητα της κάθε στιγμής, ταυτόχρονα με την προσπάθεια της διάρρηξης της.
Το κέντρο της Ομόνοιας είναι σίγουρα ένα ετερόκλητο σημείο συνάντησης σε επίπεδο ανθρώπων, κουλτούρας, αρχιτεκτονικής κτλ. Εσείς σε ποιο απ' όλα αυτά επικεντρώνεστε;
Όλα αυτά είναι συνυφασμένα. Η «Στάση Ομόνοια» είναι το αποτέλεσμα μιας πολύπλευρης ερευνητικής διαδικασίας του UrbanDig Project στην Ομόνοια, η οποία διήρκησε περίπου ενάμισι χρόνο. Μέσα σε αυτό το διάστημα ζήσαμε πολύ στην Ομόνοια, συνομιλήσαμε με πάρα πολλούς ανθρώπους, διαβάσαμε για την Ομόνοια, κάναμε μικρότερης διάρκειας performances και πολλές άλλες δράσεις. Όλη αυτή η διαδρομή, οδήγησε σε μια παράσταση με κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες του σήμερα, με χωρικό παρονομαστή την Ομόνοια και ό,τι αυτή κουβαλά.
Το κοινό παρατηρεί μόνο ή και συμμετέχει με κάποιον τρόπο;
Το κοινό προσκαλείται ανά στιγμές στο να συμμετέχει. Με την επιθυμία, όμως, αυτό να συμβεί, επειδή πραγματικά αισθάνονται κοντά σε αυτό που κοχλάζει.
Τελικά η Ομόνοια έχει ανάγκη το κράτος για να αναδείξει τις ομορφιές της ή απλά χρειάζεται ανθρώπους με διαφορετική ματιά απέναντι της;
Και τα δύο είναι απαραίτητα – αν ως «ομορφιές» ορίζουμε την ανάδυση ενός πεδίου όπου να μπορούμε να συνυπάρξουμε χωρίς φόβο, αξιοπρεπώς και δημιουργικά.
Παίζει μπάλα κανείς με τις αρχικές συνθήκες που του δίνονται. Διεκδικώ την Πόλη και το Δημόσιο Χώρο όπως τον χρειάζομαι, είτε είμαι μαγαζάτορας και παίρνω την πρωτοβουλία να αναλάβω την καθαριότητα του κοινού μας πεζοδρόμου με άλλους μαγαζάτορες (αυτό, ας πούμε συμβαίνει στην οδό Δώρου), είτε είμαι καλλιτέχνης ή αρχιτέκτονας και ψάχνω να μοιραστώ τα κρυφά μηνύματα ενός παρεξηγημένου τόπου, είτε είμαι οποι@σδήποτε, ανεξαρτήτως ειδικότητας, εθνικότητας κ.α. και μοιράζομαι αυτή την οπτική… Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά, όχι μόνο γιατί φέρνουν όντως κάποιο αποτέλεσμα, αλλά κυρίως γιατί δημιουργούν πεδία συντροφικότητας, μας θυμίζουν ότι μας ενώνουν πολλά και ότι αν βγούμε από τον τροχό της συνήθειας, έχουμε δύναμη.
Ως προς το Κράτος… Δεν πιστεύω ότι, ας πούμε, μια ακόμα ανάπλαση της πλατείας, θα κάνει τη διαφορά. Είναι η μαγιά που ήδη δημιουργείται από τα κάτω που φτιάχνει τις σιδηροτροχιές για να πάει το όχημα της Ομόνοιας παρακάτω. Χρειάζεται, όμως, και το Κράτος για να βάλει το καύσιμο. Και αν δεν το κάνει, τουλάχιστον, ας μην τις ξηλώνει για να φτιάξει άλλες σιδηροτροχιές ουρανοκατέβατες.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
