Συγγραφέας: Πάκο Μπεθέρα
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθέτης: Σοφία Καραγιάννη
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνα Κρίγκου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Ρηνιώ Κυριαζή
Περιγραφή
Ο συγγραφέας, εμπνευσμένος από αληθινά περιστατικά, εξερευνά τις ευθύνες και τα αίτια του εκφοβισμού, εστιάζει στο θέμα της διαφορετικότητας και της αποδοχής του εαυτού μας και των γύρω μας.
Το Μικρό Πόνι είναι αφιερωμένο από τον ίδιο στη μνήμη δύο παιδιών, του Μάικλ Μορόνες και του Γκρέισον Μπρους, τα οποία το 2014 υπήρξαν τραγικά θύματα κακοποίησης.
Περισσότερα
Κάτω Χώρος
Η σχέση ενός ζευγαριού δοκιμάζεται όταν ο δεκάχρονος γιος τους επιλέγει να πάει στο σχολείο κρατώντας μια σάκα που έχει φιγούρες από την αγαπημένη του σειρά κινουμένων σχεδίων. Ο διευθυντής ζητάει από τους γονείς να μην ξαναπάει το παιδί στο σχολείο με την συγκεκριμένη σάκα, καθώς προκαλεί. Το αγόρι όμως αρνείται να την αφήσει και έτσι τα επεισόδια κλιμακώνονται και παίρνουν διαστάσεις ανελέητης σκληρότητας. Το σχολείο κατηγορεί το παιδί και ζητάει την απομάκρυνση του.
Οι γονείς του παιδιού, που διαφωνούν μεταξύ τους ως προς το χειρισμό της υπόθεσης, μιλάνε συνεχώς για το παιδί τους αλλά ποτέ με το παιδί τους και φυσικά αποφασίζουν ερήμην του. Η σάκα στην παιδική πλάτη «βαραίνει» και το παιδί προσπαθεί πια να υπερασπιστεί τον εαυτό του ολομόναχο.
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Μίχα
Δυνατή παράσταση χωρίς διδακτισμό και ηθικολογίες. Πολύ καλός συντονισμός στις ερμηνείες και ωραία ευρήματα για τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις.Να την δείτε οπωσδήποτε.
Υπέροχη παράσταση που θίγει ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους. Πολύ καλές ερμηνείες και από τους δύο πρωταγωνιστές και πολύ έξυπνη σκηνοθεσία. Συγκλονιστικό το animation φινάλε που μέσα σε ένα λεπτό σου περιγράφει το όλον.... Αξίζει να το δείτε. Ευχαριστώ θεατρομάνια.
Υπέροχο έργο και υπέροχες ερμηνείες. Μας αφορά όλους. Συγχαρητήρια!
Μια από τις καλύτερες παραστάσεις γονεϊκής κι εφηβικής προβληματικής των τελευταίων χρόνων. Παιδαγωγικά και δραματουργικά στέρεο κείμενο, ευφάνταστη κινησιολογία και χρήση του μινιμαλιστικού σκηνικού χώρου, ένα ικανό ντούο, animation φινάλε ποιητικού λυρισμού που ραγίζει την καρδιά. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου "γράφει" ξανά...