Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ο Γιώργος Κοσκορέλλος είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν» (2015). Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες, όπως οι: Μαριάννα Κάλμπαρη, Μενέλαος Καραντζάς, Αλέξανδρος Διαμαντής, Πέτρος Κουμπλής, κ.ά. Φέτος, θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε στο ισπανικό έργο του Eduardo Galan «Ελιγμοί» που παρουσιάζεται για δεύτερη σαιζόν σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο Θέατρο 104 από 20 Σεπτεμβρίου.
Πες μας λίγα λόγια για το έργο «Ελιγμοί» του Eduardo Galan που ανεβαίνει για δεύτερη σαιζόν στο Θέατρο 104.
Είναι μια παράσταση που μιλάει για την κατάχρηση εξουσίας, για τα όνειρα ζωής κάποιων ανθρώπων και τι συμβαίνει όταν το δεύτερο βρίσκεται αντιμέτωπο με το πρώτο. Ουσιαστικά βλέπουμε 4 ανθρώπους να φτάνουν σε κοινωνικά και ηθικά όρια, να καλούνται να ζυγίσουν τις επιλογές που συναντάνε μπροστά σ’ αυτά τα όρια και τα κόστη που η καθεμία θα επιφέρει.
Πώς θα «μετέφραζες» τον τίτλο του έργου, με βάση την πορεία των χαρακτήρων του;
Η αφετηρία του κάθε ενός χαρακτήρα έχει μια συγκεκριμένη ηθική στάση, ένα τρόπο απέναντι στα πράγματα, όπως συμβαίνει με τον κάθε άνθρωπο άλλωστε και χωρίς να το τοποθετώ σε βάση «καλού-κακού». Όταν φτάνουν προ των επιλογών που προανέφερα, όταν δηλαδή ο καθένας τους συναντά τα όρια της προδιαγεγραμμένης ηθικής του, καλείται να αποφασίσει κατά πόσο θα μείνει πιστός σ’ αυτήν ή θα την αλλάξει βάσει των νέων δεδομένων-αλλάζοντας, τελικά και τον εαυτό του. Εν ολίγοις, καλείται να αποφασίσει αν θα κάνει ή όχι «ελιγμούς» στην πορεία του.
Πες μας λίγα πράγματα για τον ρόλο που υποδύεσαι στην εν λόγω παράσταση.
Κάνω τον έναν απ’ τους δύο χαρακτήρες του έργου που επιδίδονται σε κατάχρηση της εξουσίας τους. Είμαι ένας σκηνοθέτης που, στα πλαίσια μιας ακρόασης, φτάνει να ζητάει ακραία πράγματα απ’ τον υποψήφιο ηθοποιό, πολλά απ’ αυτά για ίδιον όφελος και όχι για επαγγελματικούς λόγους. Και αυτός απ’ την ‘ηθική’ του ορμώμενος το κάνει και θα βρεθεί και αυτός με τη σειρά του απέναντι στο ρίσκο αυτό να του κοστίσει και να πρέπει να επιλέξει να κάνει ή όχι κάποιον «ελιγμό» στη στάση του.
Ποιους θεματικούς άξονες εντοπίζεις στο έργο;
Νομίζω πως, σε σχέση και με αυτά που προανέφερα, το σημαντικό στο έργο δεν είναι το τι είναι ‘ηθικό’ ή ‘ανήθικο’, ‘καλό’ ή ‘κακό’, αλλά το πώς είναι διατεθειμένοι οι άνθρωποι να διαμορφώσουν τον εαυτό τους βάσει των καταβολών τους, των μεγάλων τους ‘θέλω’, της εξουσίας που θα βρεθεί στα χέρια τους… πώς τα ζυγίζουν αυτά όταν είναι αντικρουόμενα μεταξύ τους και τι τελικά επιλέγουν, ο καθένας σύμφωνα με τα κριτήρια που του βαραίνουν ως σημαντικότερα.
Ποια ερωτήματα σου γεννήθηκαν διαβάζοντας για πρώτη φορά το έργο;
Ποιο ρόλο θα κάνω… δε μου είχανε πει όταν μου το στείλανε.
Για ποιους λόγους θα πρότεινες τη συγκεκριμένη παράσταση στο κοινό;
Για όλα τα παραπάνω, που μακάρι να αποδοθούν και στη σκηνή και να μη φτιάχνουμε ανεπιβεβαίωτες προσδοκίες.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια πληθώρα παραγωγών που ανεβαίνουν στη θεατρική σκηνή. Πώς θα χαρακτήριζες το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την κατάσταση της χώρας εν γένει;
Θα το χαρακτήριζα μάλλον σύννομο με την κατάσταση της χώρας, γιατί μπορεί να έχουν αυξηθεί ποσοτικά οι θεατρικές παραγωγές τα τελευταία χρόνια, είναι όμως οι περισσότερες καθόλου ή πολύ κακά αμειβόμενες. Δεν ανακάλυψε ξαφνικά το θέατρο την κότα με τα χρυσά αυγά μες στην κρίση. Δεν παύει βέβαια όλο αυτό να είναι και ελπιδοφόρο. Δείχνει μια ανάγκη, αν και η συνθήκη είναι αυτή που είναι, να μην επέλθει παραίτηση. Μακάρι αυτή η τάση να καταλήξει και κάπου ουσιαστικά χρήσιμα για τη συγκυρία.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
