Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Ήταν κάτι που ήθελα από μικρό παιδί. Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση των γονιών μου όταν τους ανακοίνωσα την απόφασή μου. Πάντοτε είναι δίπλα μου και στηρίζουν τις επιλογές μου και τους ευχαριστώ γι αυτό , αλλά όπως είναι φυσικό ανησυχούσαν για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντούσα. Σίγουρα δεν είχαν άδικο αφού για ένα παιδί που έρχεται από την επαρχία (είμαι από τη Λαμία) τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Παράλληλα σπούδασα και Βοηθός Ιατρικών και Βιολογικών Εργαστηρίων αλλά δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά. Η αγάπη μου για το θέατρο υπερίσχυε πάντα.
Τι σημαίνει να είναι κανείς επαγγελματίας ηθοποιός ;
Ο χώρος είναι σκληρός και ανταγωνιστικός. Ειδικά στις μέρες μας με την ανεργία που υπάρχει τα πράγματα έχουν γίνει πιο δύσκολα. Πρέπει ανά 6 μήνες να ψάχνεις για δουλειά. Οι δουλειές στο θέατρο συνήθως είναι με ποσοστά. Κάνεις μια παράσταση και ελπίζεις να πάει καλά για να πάρεις χρήματα από τα εισιτήρια. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, ότι ένας ηθοποιός σήμερα, πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του πως ίσως χρειαστεί να κάνει και κάτι άλλο για να βιοπορίζεται. Είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, αλλά δεν μετανιώνω που είμαι ηθοποιός. Η δουλειά μου με βοηθά να αντιστέκομαι, έστω και λίγο, στη μιζέρια που επικρατεί γύρω μας. Επιπλέον μέσα σ’ αυτή τη δουλειά έχω συναντήσει εξαιρετικούς ανθρώπους που με έχουν διδάξει, με έχουν στηρίξει και είναι πάντα δίπλα μου όταν τους χρειάζομαι.
Ποια είναι η σχέση σου με το θέατρο;
Νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που ασχολούμαι με το θέατρο. Χρόνια τώρα παλεύω σε ευκαιρίες που μου δίνονται θεατρικά, διότι πιστεύω πως απ’ όποια δουλειά περάσεις σίγουρα μαθαίνεις πολλά και εξελίσσεσαι ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος . Χρειάζεται να δουλεύεις πολύ, να διαβάζεις, να ακούς και να μη φοβάσαι να εκφράσεις την άποψή σου. Προσδοκώ πάντα να δουλεύω με ανθρώπους που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος χωρίς απωθημένα και ανταγωνισμό. Το σημαντικότερο στο θέατρο είναι πως υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία ηθοποιού-θεατή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος σε ανεβάζει και ο κόσμος είναι αυτός που σε κατεβάζει. Σίγουρα οι γνωριμίες και η τύχη παίζουν μεγάλο ρόλο, αλλά όσοι παραγωγοί, σκηνοθέτες και να σε επιβάλουν αν δεν «τα λες», αν δεν έχεις αυτό το κάτι πάνω στο σανίδι, δεν προχωράς. Είναι σπουδαίο για έναν ηθοποιό να ξέρει ότι μπορεί να αγγίξει την ψυχή έστω και ενός θεατή και ίσως να τη φωτίσει λιγάκι. Το κοινό ζητάει αλήθεια. Να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Όλα τα άλλα έρχονται ως φυσικό αποτέλεσμα.
Και το παιδικό θέατρο;
Το παιδικό θέατρο είναι ένα δύσκολο είδος για τον ηθοποιό. Χρειάζεται μεγάλα αποθέματα ενέργειας και ικανότητας. Το σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τη αντιληπτική ικανότητα των παιδιών θεωρώντας τα ως ένα εύκολο κοινό. Τα παιδιά είναι ένα ιδιαιτέρως απαιτητικό κοινό. Είναι περισσότερο ειλικρινή και δεν μασάνε τα λόγια τους, όταν κάτι δεν τους αρέσει θα το πουν.
Τι γνώμη έχεις για την τηλεόραση;
Σίγουρα η τηλεόραση είναι ένα πολύ δυνατό μέσο και έχει βοηθήσει την καριέρα πολλών ηθοποιών .Δεν ανήκω σε αυτούς επομένως τα βήματα που έχω να διανύσω είναι πολύ πιο αργά και μεγάλα. Την ίδια στιγμή όμως είναι και ένα επικίνδυνο μέσο, μιας και εύκολα μπορεί να σε «κάψει» και να σου κλείσει πόρτες… Και βέβαια με ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα που προσφέρει η τηλεόραση αλλά μέχρι στιγμής δεν είμαστε ιδιαίτερα «φίλοι» παρά μόνο με τον κινηματογράφο. Αν μου γινόταν κάποια τηλεοπτική πρόταση θα μ’ ενδιέφερε να ασχοληθώ, εφόσον ήταν για κάτι που να ταιριάζει στον χαρακτήρα μου, και που θα μου έδινε την ευκαιρία να προσφέρω χαρά στον κόσμο.
Θα έκανες ποτέ γυμνό για τις ανάγκες ενός ρόλου;
Ο όρος «κάνω γυμνό», όταν μιλάμε για τέχνη, ηχεί στ’ αυτιά μου το ίδιο παράλογα με το να πει κάποιος «κάνω ντυμένο». Ο ηθοποιός πρέπει να υποστηρίξει το ρόλο του με συνέπεια . Ο κάθε ρόλος είναι μια σύλληψη του συγγραφέα και αποκτά υπόσταση μέσα από την οπτική του σκηνοθέτη και του ηθοποιού. Αν λοιπόν το να δείξεις αυτό που είσαι χωρίς ρούχα εξυπηρετεί τη δράση και δεν γίνεται απλώς για να προκαλέσει, το θεωρώ μάλλον αστείο να προσπαθείς να το «κρύψεις» ή να ντρέπεσαι για αυτό που όλοι έχουμε. Είτε ρεαλιστικά, απεικονίζοντας απλώς μια στιγμή της καθημερινότητας του χαρακτήρα είτε μεταφορικά, μπορώ να φανταστώ ένα σωρό λόγους που ένας ηθοποιός χρειάζεται να δείξει το γυμνό του σώμα. Από ‘κει και πέρα, όλα είναι θέμα αισθητικής. Υπάρχουν τρόποι και τρόποι να δείξεις τόσο το ντυμένο όσο και το γυμνό. Και πίστεψέ με, συχνά θεωρώ πιο κακόγουστα κάποια κοστούμια στο θέατρο παρά ένα γυμνό σώμα.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;
Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπά τη ζωή και σέβεται κάθε ζωντανό πλάσμα. Όσο και να έχω ωριμάσει, μέσα μου παραμένω ένα παιδί που βρίσκει χαρά σε απλά πράγματα. Μ΄ ενδιαφέρουν οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Είμαι ονειροπόλος και προτιμώ να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με χιούμορ και αισιοδοξία.
Μια ευχή για το μέλλον;
Τα επόμενα χρόνια θα επιθυμούσα ο κόσμος γύρω μου να είναι πιο όμορφος, πιο δίκαιος , με αλληλεγγύη και πραγματική ελευθερία.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΛΟΥΡΑΣ…
Ο Βασίλης Θελούρας γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 18 του χρόνια στην Λαμία. Σπούδασε Ιατρικά εργαστήρια και είναι απόφοιτος της Ανωτέρας σχολής θεάτρου Μ. Βογιατζής Τράγκα στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές παιδικές παραστάσεις στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, όπως «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Σαίξπηρ, « Ο Φιλάργυρος» του Μολιέρου και «Υπηρέτης Δυο Αφεντάδων» του Γκολντόνι , σε σκηνοθεσία Τούλας Ζαχαριουδάκη. Στο Δημοτικό Περιφερειακό θέατρο Ρούμελης στο έργο «Ο Διγενής και ο Δράκοντας» του Μιχάλη Χατζάκη σε σκηνοθεσία Σέργιου Γκάκα και με το παιδικό θίασο ΕΚΟΝΤΕΣ και το έργο «Σώστε τους ήρωες» σε σκηνοθεσία Στάθη Αναστασίου . Έχει παίξει σε κινηματογραφικές ταινίες όπως « Μην περνάς ανάβει κόκκινο» του Ντίνου Κατσουρίδη-Ισαβέλλας Μαυράκη, «Γαλάζιο Φόρεμα» του Γιάννη Διαμαντόπουλου, «Delivery» του Νίκου Παναγιωτόπουλου και «Κλεοπάτρα VS Ρόκκου» του Αντώνη Σπίνουλα. Φέτος τον βρίσκουμε στο θέατρο Αθηνά στα έργα: «Καρυοθραύστης» που μετά την περσινή επιτυχία συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά μέχρι Κυριακή 7 Ιανουαρίου , όπως επίσης και στον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου που συνεχίζει στο ίδιο θέατρο από Κυριακή 14 Ιανουαρίου σε σκηνοθεσία Τούλας Ζαχαριουδάκη. Παράλληλα από το νέο έτος, μετά τις παραστάσεις «η Επανάσταση των Pornstars» και «Μεταμορφώσεις» ,οι οποίες έλαβαν πολύ καλές κριτικές , θα εμφανίζεται σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας , συμμετέχοντας σε ένα νέο έργο- έκπληξη σε κείμενο &σκηνοθεσία Αντώνη Σπίνουλα σε συνεργασία με την παραγωγό Ντίνα Γιαμπουράνη. Εδώ και ένα χρόνο έχει δημιουργήσει μαζί με την συνάδελφό του ηθοποιό Κατερίνα Ζαχαράκη την «Κάβα Τέχνης». Ένα πολιτιστικό site που δίνει την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες, θεατρικές και μουσικές ομάδες να προβληθούν οι ίδιοι και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
