Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Πείτε μας λίγα λογία για την παράσταση.
Με αφορμή την «Αλληγορία του Σπηλαίου « του Πλάτωνα η παράσταση θέτει ερωτήματα αλήθειας και ψεύδους. Τι είναι αληθινό , τι εικονικό , ποιο είναι το φως , ποια η σκιά, ποια η ζωή, ποια η εικονική πραγματικότητα, ποια η αλήθεια και πώς μπορεί να κατασκευαστεί , πόσο παθητικοί δέκτες είμαστε στα συμβαίνοντα…
Έχει τη μορφή μιας νέας όπερας στην οποία περφόρμερς, λυρικοί τραγουδιστές, μουσικοί, εικαστικοί, χειριστές θεάτρου σκιών αφηγούμαστε όλοι μαζί χρησιμοποιώντας μοντέρνες, αλλά και παλιές «γλώσσες», τόσο παλιές όσο οι σκιές.
Συνυπάρχουμε με όλα μας τα εκφραστικά μέσα και τη φαρέτρα γεμάτη.
Εγώ φέρνω τις διαχρονικές σκιές μου και ο εικαστικός Παντελής Μάκκας τις αναδεικνύει κάνοντας τις «σημερινές», δίνοντας τους μια άλλη ατμόσφαιρα.
Το θέατρο Σκιών το γνωρίζουμε σχεδόν αποκλειστικά ως θέατρο για παιδιά, εδώ όμως βλέπουμε ότι μπορεί εύκολα να απευθυνθεί κι σε ενήλικο κοινό. Μήπως αυτός είναι ο προορισμός του;
Το ρεπερτόριο παραστάσεων για παιδιά είναι η μία του διάσταση του Ελληνικού θεάτρου σκιών. Μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα λαϊκό θέατρο λόγο, αλληγορικό, το οποίο έχει ζήσει μεγάλες στιγμές ως οικογενειακό θέατρο, σε προηγούμενες δεκαετίες.
Και σήμερα, σε παραστάσεις που απευθύνονται σε οικογενειακό κοινό ή ακόμη και αποκλειστικά σε ενήλικο κοινό, όταν αυτές αποδίδονται με έμπνευση, παρατηρούμε ότι οι χάρτινοι ήρωες απευθύνονται σε κάθε σκεπτόμενο θεατή.
Στο «Σπήλαιο» το κομμάτι των σκιών είναι καθαρά εικαστικό και ατμοσφαιρικό. Τον λόγο τον χειρίζονται οι αφηγητές ηθοποιοί και οι νέες μορφές –φιγούρες που δημιουργήθηκαν δηλώνουν παρών με τη σκιά τους, «απασχολούν» το βλέμμα του θεατή και ερεθίζουν τη σκέψη με την αλληγορία τους.
Σαφώς το θέατρο σκιών, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να έχει τη δική του θέση στο θεατρικό γίγνεσθαι.
Ως χειριστής φιγούρων έχετε συνηθίσει υποθέτω να ελέγχετε εξ ολοκλήρου μία παράσταση, εδώ όμως είστε μέρος του συνόλου. Είναι αυτό κάτι που διαχειρίζεστε εύκολα;
Το έχω αντιμετωπίσει αρκετές φορές στο παρελθόν, όταν έχω ανεβάσει θεατρικές παραστάσεις ή έχω συμπράξει σε θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις , πάντα όμως με τους γνωστούς χάρτινους ήρωες μου.
Στο «Σπήλαιο» τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και προκλητικά για όλους μας. Άνθρωποι, καλλιτέχνες, από διαφορετικούς χώρους και διαδρομές, με διαφορετικές γλώσσες έκφρασης και αφήγησης, συμπράττουμε, συνυπάρχουμε και αφηγούμαστε την ιστορία. Ο καθένας μας φέρει τη δυναμική και την ενέργεια της τέχνης του, της τέχνης της αφήγησης, της μουσικής, του τραγουδιού, των εικαστικών βίντεο, του θεάτρου σκιών. Μια συναυλία δυνάμεων και ενεργειών που διευθύνεται αριστοτεχνικά από τη μπαγκέτα της σκηνοθέτιδας μας, της Έλλης Παπακωνσταντίνου.
Το ότι δεν φαίνεστε εσείς στη σκηνή είναι αυτο που σας δημιουργεί ασφάλεια;
Στο «Σπήλαιο» είμαι επί σκηνής. Όλα παράγονται ζωντανά μπροστά στα μάτια του θεατή.
Στις παραστάσεις μου στο χειμερινό θεατράκι μου στην Πλάκα ή στο θερινό στο Φλοίσβο, το πανί δίνει μία προστασία ,ως προς την οπτική έκθεση. Από την άλλη όμως αποτελεί τείχος το οποίο η ενέργεια σου πρέπει να ρίξει για να περάσεις στην πλατεία στον θεατή! Χρησιμοποιείς ως εκφραστικό μέσο μόνο τη φωνή και δίνεις όλη σου την ενέργεια στην εμψύχωση των χαρτονένιων ηρώων, οι οποίοι θα πρέπει να κερδίσουν το κοινό.
Πιστέψτε με, είναι πιο δύσκολο από την επί σκηνής έκθεση που έχεις να χρησιμοποιήσεις ως εκφραστικό μέσο φωνή, σώμα , με «συμπαραστάτες» κοστούμια, φωτισμούς, σκηνικά, κ.α. Είναι ομολογουμένως αποδεκτή η δυσκολία του εγχειρήματος από αρκετούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμη θυμάμαι την έκπληξη δασκάλων μου στη δραματική σχολή όταν τους έλεγα ότι είμαι καραγκιοζοπαίχτης.
Και μιας και είμαστε στο Θέατρο Τέχνης, ο Κάρλος Κουν είχε πει «Οι καραγκιοζοπαίχτες είναι δημιουργοί και πάντοτε ζηλεύω την ευκολία και την εξυπνάδα τους στο να χειριστούν αυτό που λέγεται Καραγκιόζης» .
Η παράσταση θα κάνει περιοδεία και στο εξωτερικό. Θα είναι εύκολο, όσο αναφορά την κατανόηση, για τον ξένο θεατή να παρακολουθήσει την παράσταση;
Η Έλλη Παπακωνσταντίνου και οι ODC Encemble φημίζονται με τις προστάσεις τους, ότι σπάνε τα γλωσσικά σύνορα και έχουν διακριθεί με παραστάσεις τους στο εξωτερικό. Η μέχρι σήμερα πορεία τους και η εμπειρία τους αποδεικνύουν περίτρανα ότι η θεατρική γλώσσα είναι μία . Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα συμβεί και με το «Σπήλαιο».
Έχουν τον τρόπο και τα «εργαλεία» και τους κώδικες που θα κεντρίσουν το μυαλό και τη ψυχή του θεατή κάθε χώρας .
Είμαι ευτυχής που σε αυτήν την παράσταση τους, εγώ και οι σκιές μου είμαστε μέλη της συγκεκριμένης φωτεινής ομάδας
- Ο Τάσος Κώνστας δημιουργεί τις σκιές στο «Σπήλαιο», στο Θέατρο Τέχνης.
- Καθημερινά παίζει με τις σκιές των λαϊκών ηρώων του Ελληνικού θεάτρου σκιών στη μόνιμη σκηνή του «Φιγούρες & Κούκλες « στην Πλάκα σε μαθητές όλων των βαθμίδων και τις Κυριακές για οικογενειακό κοινό. (www.fkt.gr)
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
