Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Μπογδάνος
Σκηνογραφία: Λυδία Κοντογιώργη
Κοστούμια: Λυδία Κοντογιώργη
Κίνηση: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Ερμηνεύουν: Βίκυ Παπαδοπούλου & Γιωργής Τσαμπουράκης
Περιγραφή
Σε συνέχεια του εξαιρετικά πετυχημένου κύκλου παραστάσεων στην Αθήνα και ολοκληρώνοντας την περιοδεία σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Ρέθυμνο και Καστοριά, το έργο του Μαρκ Σαν Ζερμέν που αγαπά να στροβιλίζεται γύρω από τις αδυναμίες μας, επιστρέφει από τις 9 Μαρτίου για 10 τελευταίες παραστάσεις στο Θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες. Αυτή τη φορά κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00.
Περισσότερα
Ώρα να χορέψεις με την καρδιά σου.
Όχι με τα πόδια σου.
Μια ταλαντούχα χορεύτρια αποχαιρετά την καριέρα της στο Broadway εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού. Ένας καθηγητής γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ της προσφέρει 2.153 δολάρια για ένα μάθημα χορού. Η Βίκυ Παπαδοπούλου και ο Γιωργής Τσαμπουράκης ζωντανεύουν μία "χορογραφία" που ξεκινά από απλές κινήσεις αλλά καταλήγει σε μία σύνθετη σπουδή πάνω στις επίπονες κοινωνικές αναπηρίες και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις. Ματαιώσεις, μοναξιά, συμπληρωματικότητα, αυτοσαρκασμός και έρωτας από το πουθενά. Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, σε ένα ντουέτο τόσο αδέξιο φαινομενικά μα τόσο απροσδόκητα αρμονικό.
Ίσως τελικά το μόνο που χρειάζεται για να μπουν όλα στη θέση τους είναι να ξεχάσεις τις φιγούρες που μέχρι σήμερα σου δίδαξε εντατικά η κοινωνία, να απαρνηθείς τα σόλο και με παρτενέρ τη μοναδικότητά σου να αποδεχθείς ότι η ζωή είναι ένας χορός που μαθαίνεται βήμα-βήμα.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Λατουσάκης
Φωτογραφίες: Γιάννης Ζάχος
Παραγωγή: Visionartt / Κώστας Ξενόπουλος & Παναγιώτα Παρασκευοπούλου
Εξαιρετικές ερμηνείες χωρίς υπερβολές, ήταν άρτιες έχοντας ο καθένας την δική του εξαιρετική στιγμή, μια καταθεση ψυχης και από τους δύο ταλαντούχους ηθοποιούς. Πολύ καλή παράσταση! Με νόημα, κωμικά στοιχεία αλλά και συγκίνηση! Τη συστήνω ανεπιφύλακτα! Σε βάζει σε προβληματισμό και σου δίνει τροφή για σκέψη!
Ευχαριστώ πολύ την ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ που έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτήν την εξαιρετική παράσταση!!
Παρακολούθησα την παράσταση μετά απο πρόσκλησ'η σας χθές 21/1. Είναι ένα έργο (του διάσημου Αμερικανού κωμωδιογράφου ΜΑΡΚ ΣΑΝ ΖΕΡΜΕΝ) βαθιά ανθρώπινο τρυφερό και αισιόδοξο που μας συγκίνησε και ενθουσίασε συγχρόνως. Υπέροχη η σκηνική προσαρμογή του Δ.Μπογδάνου. Οι ταλαντούχοι και άξιοι ηθοποιοί Βίκυ Παπαδοπούλου και Γιωργής Τσαμπουράκης με την...ευαίσθητη ερμηνεία τους απογειώνουν την παράσταση . Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι με ψυχικά και σωματικά τραύματα που τα ξεπερνάνε με την αποδοχή της διαφορετικότητάς τους, τη δύναμη της ψυχής, του νου και του...έρωτα.Μας αποδεικνύουν ότι ένα μάθημα χορού δεν φτάνει γιατί Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΧΟΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ. Πολλά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ γι αυτή την ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΝΑ ΤΗΝΔΕΙΤΕ ..ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ
υπεροχη παρασταση
ευχαριστουμε
καταπληκτικες ερμηνειες
ευχαριστο εργο αισιοδοξο
με προβλημαρτισμους
συγχαρητηρια
Υπέροχη παράσταση!!
Καταπληκτικές οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία .
Μου άρεσε πάρα πολύ- υπερβολικά θα έλεγα, η υπόθεση και το κείμενο του έργου!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.
Όλοι οι θεατές καταχειροκροτήσαμε ενθουσιασμένοι.
Θα ήθελα να την ξανάβλεπα αυτή την παράσταση, και την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους!!!!
Εξαιρετική παράσταση, καλοδουλεμενη. Οι πρωταγωνιστες και οι δύο πολύ καλοί. Μπράβο!
Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr το Σάββατο 08-12-18.
Τρυφερή παράσταση. Πατάει πάνω στα προβλήματα υγείας των πρωταγωνιστών που αλληλοσυμπληρώνονται παραδίδοντας μαθήματα ζωής ο ένας στον άλλο, αν και φαινομενικά όλα ξεκινούν από ένα μάθημα χορού. Αν ο θεατής εσωτερικεύσει τα διδάγματα της παράστασης θα καταλήξει στο πώς να προχωρά κάθε φορά πέρα από κάθε προκύπτουσα δυσκολία ή αναποδιά, μιας και αφότου ο πρωταγωνιστής καταφέρνει να παλέψει με το αυτιστικό σύνδρομο, σαν ένα ξεπέρασμα του εαυτού του, τότε όλα εναπόκεινται στη θέληση του φορέα της δυσκολίας.
Το αυτό συμβαίνει και με την πρωταγωνίστρια που από το mode της αυτολύπησης που έχει περιέλθει και τις κατ’ουσίαν αυτοκτονικές τάσεις που παρουσιάζει, οδηγείται στο φως που της ενσταλάζει η αλληλεγγύη του αγγίγματος.
Συνήθως δε με συνεπαίρνουν παρόμοια ζητήματα όπου η υγεία μπαίνει κάτω από το μεγεθυντικό φακό του δημιουργού, ίσως γιατί τα θεωρώ κάπως πολυφορεμένα-ειδικά σε χολιγουντιανά πρότυπα-ή εύκολα στο να εγείρουν τη συγκίνηση του κοινού, όμως εδώ πρέπει να αναγνωρίσω το focus του συγγραφέα σε κάτι λιγότερο προβεβλημένο όπως το σύνδρομο Asperger και η μελέτη του, όντως δίνει στο θεατή μια ιδέα σαν να βλέπει τα πράγματα από τη θέση του πάσχοντος.
Βέβαια το μεγαλύτερο credit πάει στον κύριο Τσαμπουράκη που απέδωσε άψογα το ρόλο, που ήταν απαιτητικός και ίσως κόντρα για τον ίδιο. Πέρσι που τον είχα παρακολουθήσει στο Fool for Love δεν ήταν το ίδιο πειστικός, αλλά στη συγκεκριμένη παράσταση φαίνεται η δουλειά που έχει επενδύσει στο ρόλο και του αξίζουν συγχαρητήρια. Όλη η κινησιολογία του και τα σπασίματα της φωνής τον καθιστούν ως ατραξιόν της παράστασης και της προσδίδουν το απαιτούμενο ειδικό βάρος. Ένα κακό παίξιμο στο ρόλο του καθηγητή θα έκανε την παράσταση flat με μόνη διέξοδο το «δράμα» της χορεύτριας. Όμως οι δύο χαρακτήρες λειτουργούν καταλυτικά ο ένας για τον άλλο και δεν επιτρέπεται να υστερήσει κανείς για την επίτευξη της ισορροπίας.
Πολύ καλή και η κυρία Παπαδοπούλου, με ένα εντυπωσιακό μπάσο στη φωνή καθαρά θεατρικό που δεν της το είχα, κρίνοντας την μόνο από τις ταινίες της που είχα δει. Καταφέρνει να τσαλακωθεί και να μεταδώσει τη γήινη υφή του ρόλου μετά το ατύχημά και αυτό γίνεται χωρίς υστερίες ή εύκολους μελοδραματισμούς. Πολύ στιβαρό παίξιμο.
Τέλος να καταγράψω την αργοπορία μισής ώρας και στην έναρξη της παράστασης, μάλλον γιατί παιζόταν άλλη πιο πριν και το στήσιμο-ξεστήσιμο απαιτούσε χρόνο.
Ευχαριστώ Θεατρομάνια!
Νικήτας Μ.
Καλησπέρα και καλη εβδομάδα. Παρακολουθησα την παράσταση το ΣΑΒΒΑΤΟ το βράδυ. Οπως γράφει και η φίλη ΒΑΣΙΛΙΚΗ παρακάτω και εγώ μαγκομενος πήγαινα για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να επεκταθούμε!! Πήγαινα για τα δυο παιδιά που παίζουν στην παράσταση και δικαιώθηκα γιατί εκτός του οτι ο ενας ήταν καλύτερος απο τον άλλο, είχαμε να κάνουμε και με ενα εξαίρετο θεατρικό έργο που ευτυχισαι στα χέρια το σκηνοθέτη Κου ΜΠΟΓΔΑΝΟΥ.Στα 5 πρώτα λεπτά είχα μπει μέσα στο έργο και έπαιζα κι εγώ. Δεν ήθελα να τελειώσει. Χείμαρρος τα συναισθήματα. Στις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν. ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ υποκλίνομαι για την τιμη που μου κάνετε με την πρόσκληση!!!!!
Δεν περίμενα πηγαίνοντας στο θέατρο οτι θα δω μια τόσο όμορφη παράσταση.Συγχαρητήρια,ήταν μια από τις καλύτερες παραστάσεις που εχω παρακολουθήσει.Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα.Έφυγα πλήρης και γεμάτη συναισθήματα.Μπράβο και στους δυο ηθοποιούς,ηταν εξαίρετοι και ιδίως ο Κος Τσαμπουρακης.Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα.Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ με χιούμορ και συγκίνηση. Η σχέση δύο ανθρώπων τόσο διαφορετικών και συνάμα τόσο ίδιων. Πολύ καλές ερμηνείες και από τους δύο ηθοποιούς, χίλια μπράβο στον κο Τσαμπουράκη που κατάφερε να ερμηνεύσει τον αυτιστικό χωρίς να τον κάνει καρικατούρα. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ για την υπέροχη παράσταση.