Συγγραφέας: Ξένια Καλογεροπούλου
Σκηνοθέτης: Θωμάς Μοσχόπουλος – Σοφία Πάσχου
Σκηνογραφία: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Ερμηνεύουν: Παντελής Βασιλόπουλος, Ελένη Βλάχου, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Αυγουστίνος Κούμουλος, Τζωρτζίνα Λιώση, Νάνσυ Μπούκλη, Φοίβος Συμεωνίδης, Δημήτρης Φουρλής
Περιγραφή
Το θρυλικό Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου, μετά από 150 sold out παραστάσεις και 60.000 μικρούς και μεγάλους θεατές, επιστρέφει για δεύτερη σεζόν στο ΠΟΡΤΑ, απ’ τις 20 Οκτωβρίου, σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.
Περισσότερα
Όταν το 2000 το Σκλαβί, το καινούριο τότε έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, αποτέλεσε σταθμό όχι μόνο στην ιστορία του ΠΟΡΤΑ, αλλά του θεάτρου εν γένει. Μετά τη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική του επιτυχία, η φήμη του συνεχίστηκε μέσα απ’ την εκδοτική επιτυχία του κειμένου (το οποίο διδάσκεται έκτοτε σε Ανώτατες Σχολές της χώρας), τις διεθνείς μεταφράσεις του, τις απανωτές βραβεύσεις του, την επιτυχία των τραγουδιών της παράστασης (σε μουσική Νίκου Κυπουργού και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, τα οποία τραγουδήθηκαν ευρέως από πολλούς σημαντικούς ερμηνευτές και σχεδόν αυτονομήθηκαν από την αρχική τους προέλευση), καθώς κι από μια μεγάλη σειρά ανεβασμάτων του στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ποτέ, όμως, δεν ξαναπαρουσιάστηκε το Σκλαβί στο θέατρο απ’ όπου ξεκίνησε το ταξίδι του.
Το Σκλαβί επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο ΠΟΡΤΑ ως ένα ολότελα καινούριο ξανα-διάβασμα του έργου, κρατώντας, ωστόσο, ανοιχτό τον διάλογο με τη μνήμη της θρυλικής παράστασης και μπολιάζοντας τις παλιές ρίζες με νέους χυμούς και εντελώς φρέσκια ματιά. O Θωμάς Μοσχόπουλος προτείνει το νέο ανέβασμα, συνυπογράφοντας τη σκηνοθεσία με τη στενή συνεργάτιδα του ίδιου και του ΠΟΡΤΑ, τη Σοφία Πάσχου κι ένα ανανεωμένο καστ εξαιρετικών νέων ηθοποιών.
Το Σκλαβί βασίζεται στο ομώνυμο συμιακό παραμύθι, όπως αυτό περιλαμβάνεται στη συλλογή Παραμύθια του λαού μας, που επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιωάννου, καθώς και στον τόμο Το Φιδόδεντρο, που έχει επιμεληθεί ο Κώστας Καφαντάρης. Τοποθετείται σε μια εποχή όπου «οι άλλες χώρες ήταν ακόμη μακρινές, που τα βιβλία τa’ γράφαν με το χέρι και που οι μέρες δεν περνούσαν τόσο γρήγορα».
Δύο παιδιά γεννιούνται από τον ίδιο πατέρα, ο οποίος παράλληλα είναι και ο βασιλιάς του κράτους. Ο ένας είναι νόμιμος διάδοχος, ο γιος της βασίλισσας, ο άλλος το παιδί μιας σκλάβας. Δύο παιδιά, που μεγαλώνουν μαζί αγαπημένα, αν και τα χωρίζει έντονη κοινωνική διαφορά. Κάποια στιγμή αγαπούν την ίδια γυναίκα και γίνονται αντίζηλοι, χωρίς, ωστόσο, ποτέ να συγκρουστούν. Και η ιστορία μας ξεκινά...
Σημείωμα της Ξένιας Καλογεροπούλου
Απ' όλα τα έργα μου τo Σκλαβί είναι εκείνο που "κατοίκησε" περισσότερο μέσα μου. Πιο βαθιά και για πιο πολύ καιρό. Γι’ αυτό και το γεγονός, ότι είχε μια τόσο πλατιά ανταπόκριση, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Είναι- χωρίς αμφιβολία- το καλύτερο απ’ όσα έργα έχω γράψει κι εκείνο που γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία. Τιμήθηκε, άλλωστε, το 2000 με το βραβείο Καρόλου Κουν ως το καλύτερο θεατρικό έργο της χρονιάς.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκε σε διάφορα θέατρα και πάντα με επιτυχία. Είχα, όμως, μια μεγάλη λαχτάρα να το ξαναδώ να παίζεται στο δικό μας θέατρο. Η καινούργια παράσταση είναι πολύ διαφορετική από την πρώτη, καθώς τα χρόνια που πέρασαν από τότε μας χάρισαν πολύτιμες εμπειρίες και καινούργιες ιδέες. Σας περιμένουμε!
Μουσική επεξεργασία και διδασκαλία: Νίκος Γαλενιανός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Η διανομή τη σεζόν 2019-2020 ήταν: Ντένης Μακρής, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Τζωρτζίνα Λιώση, Βάσια Ζαχαροπούλου, Ελένη Βλάχου, Παντελής Βασιλόπουλος, Αυγουστίνος Κούμουλος, Φοίβος Συμεωνίδης
Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Το «Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου είναι ένα έργο σταθμός! Γενιές και γενιές παιδιών το έχουν απολαύσει σφραγίζοντας έκτοτε τη συνείδησή τους. Φέτος στο Θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.
Και άλλα έργα έχουν να κάνουν με την μανιασμένη επιδίωξη ενός σκοπού, όπως τα «σιδερένια παπούτσια» του Μάνου Κοντολέων. Όμως εδώ το κείμενο της Ξένιας Καλογεροπούλου, εμπνέεται από την παράδοση και έρχεται στο σήμερα, με την επιδίωξη επίτευξης ενός στόχου. Για το βασιλόπουλο είναι η απόκτηση της αγάπης, ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει εκεί που θα βρει την ευτυχία και στο οποίο θα πλαισιώνεται από έναν φίλο, τον ετεροθαλή αδελφό του. «Το Σκλαβί» βασίζεται στο ομώνυμο συμιακό παραμύθι, όπως αυτό περιλαμβάνεται στη συλλογή «Παραμύθια του λαού μας», που επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιωάννου ( Ερμής, 1973), καθώς και στον τόμο Το Φιδόδεντρο, που έχει επιμεληθεί ο Κώστας Καφαντάρης ( Οδυσσεύς, 1988).
Είναι ένα παραμύθι που καλλιεργεί την φαντασία των παιδιών και παράλληλα τα διασκεδάζει. Το σκλαβί, το παιδί της σκλάβας, που συνευρέθηκε ερωτικά με τον βασιλιά, ο οποίος απογοητευμένος παραδόθηκε στην αγκαλιά της, ενώ λάτρευε την βασίλισσα, είναι η πρώτη μεγάλη χαρά για το βασίλειό του, μέχρι την ώρα που και η βασίλισσα θα κάνει το δικό της παιδί. Λένε ότι θα αγαπούν και τα δυο παιδιά το ίδιο, όμως μέχρι το τέλος δεν φαίνεται αυτό. Η διάκριση βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Το σκλαβί, πιο δυνατός μαθητής και πιο δραστήριος, ορίζεται ως μόνιμος προστάτης για το βασιλόπουλο και κληρονόμο του θρόνου. Τον ακολουθεί κατά πόδας και γίνεται η ασπίδα του, μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο. Η αυταπάρνηση που επιδεικνύει ξεπερνά κάθε προηγούμενο, μαζί με την ακεραιότητά του και τη δύναμη ψυχής.
Γυρνάει με τον αδελφό του όλον τον κόσμο για να βρουν την «όμορφη του κόσμου», μια κοπέλα την οποία ο αδελφός του έχει ερωτευτεί από μια φωτογραφία, που βρήκε σε ένα καταγώγιο και ήταν τόσο για εκείνον καταλυτική η ομορφιά της, που έγινε σκοπός της ζωής του να την βρει και να την κάνει γυναίκα του. Ο αδελφός του, το σκλαβί πάντα δίπλα του, σκλάβος μια ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης.
Τα υπέροχα τραγούδια σε μουσική του Νίκου Κυπουργού σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου έχουν χιλιοτραγουδηθεί και εκτός της παράστασης.
Σε ένα σκηνικό που θυμίζει τοπίο με λόφους και έρημο πορεύονται τα δυο αυτά νέα παιδιά και συναντούν δυσκολίες τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν ανάλογα με τον χαρακτήρα τους.
Ο πατέρας της «όμορφης του κόσμου», ένας βασιλιάς φιλειρηνικός και ήρεμος, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η κηπουρική καταλαβαίνει ότι έκανε λάθος που έταξε την κόρη του στον δυνάστη Τζαγκιραχάν και ανακουφίζεται όταν την κλέβει το βασιλόπουλο μαζί με το σκλαβί. Μαθήματα ζωής για τα λάθη των μεγάλων, για τη ζωή, που συνεχίζεται ούτως ή άλλως, ό,τι και να κάνει κάποιος. Το νερό δεν σταματά να κυλά. Όλοι προσαρμόζονται και επιδιώκουν αυτό που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
Το μυστικό της παράστασης είναι αυτή η καταπληκτική αφαίρεση και απλότητα, που όμως βασίζεται σε πολλαπλές ερμηνείες και εκφραστικά μέσα, στο ομαδικό πνεύμα και τη συνεργασία καθώς και στην φαντασία των σκηνοθετών Θωμά Μοσχόπουλο και Σοφίας Πάσχου και της ενδυματολόγου Έλλης Παπαγεωργακοπούλου, που με ένα κομμάτι ύφασμα μπόρεσε να κάνει όλα τα ενδύματα, με χρώμα και κίνηση. Άλλοτε βασιλικό ένδυμα με διάκριση, άλλο για το βασιλόπουλο κι άλλο για το σκλαβί. Το κομμάτι αυτό ύφασμα υπαινίχθηκε ένα μωρό, μετά ένα παιδάκι, ένα άλογο, ανθρώπους στην αγορά μιας εξωτικής χώρας και άλλα πολλά, όλα σε απόλυτη σύμπνοια με την υποκριτική δεινότητα και ερμηνεία των ηθοποιών και βέβαια με την υποστήριξη του φωτισμού της Σοφίας Αλεξιάδου.
Μια παράσταση συνόλου από εκλεκτούς νέους ηθοποιούς: τον Παντελή Βασιλόπουλο, την Ελένη Βλάχου, την Ηλιάνα Γαϊτάνη, τον Αυγουστίνο Κούμουλο, τη Νάνσυ Μπούκλη, την Τζωρτζίνα Λιώση, τον Φοίβο Συμεωνίδη και τον Δημήτρη Φουρλή.
Τι να πω γι'αυτό το αριστούργημα! Πολύ όμορφο παραμύθι, γεμάτο συμβολισμούς και νόημα, σκηνοθεσία απίστευτη, ερμηνείες ηθοποιών και τραγούδι εκπληκτικό. Ένα μπράβο σε όλους τους συντελεστές!!! Πολύ καλός και ο χώρος του θεάτρου.
Είναι κρίμα να το χάσετε...