Επισκέπτης

Αρχείο Δραματοποιημένη ΛογοτεχνίαΚοινωνικό Παίχτηκε από 10/01/2019 έως 15/02/2019
στο Αργώ

Διάρκεια: 90'
Κείμενο: Tony Gardner
Συγγραφέας: Tony Gardner
Μετάφραση: Δάφνη Σκρουμπέλου
Δραματουργική επεξεργασία: Tony Gardner
Σκηνοθέτης: Tony Gardner
Σκηνογραφία: Tony Gardner
Κοστούμια: Tony Gardner
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Λευτέρης Διγώνης
Ερμηνεύουν: Δάφνη Σκρουμπέλου, Τζο Μελίδου

Περιγραφή

Μια από τις πρώτες γραπτές ιστορίες που αφορά σε γυναικείες σχέσεις με άξονα το φύλο και τη σεξουαλικότητα —η διάσημη γοτθική νουβέλα του 19ου αιώνα «Καρμίλλα» του Ιρλανδού J. Sheridan Le Fanu— δίνει το έναυσμα για την παράσταση «Επισκέπτης» από την ομάδα WasteLab, σε σκηνοθεσία του Άγγλου Tony Gardner, από 10 Ιανουαρίου 2019, κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:15, στο Small Argo full of Art, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο.

Περισσότερα

Η θεατρική συγγραφέας Νίνα Ράπη και ο σκηνοθέτης Tony Gardner μέσα από μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ τους και με το κοινό της παράστασης «Επισκέπτης» την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στις 21:15 στο Small Argofull of Art, θα επιχειρήσουν μια κοινωνικο-πολιτιστική προσέγγιση στο ερώτημα “Queer, Lesbian or Vampire?” ρίχνοντας φως στα στερεότυπα και εγείροντας νέα ερωτήματα.

Η εκπροσώπηση της λεσβίας ως βαμπίρ ξεκίνησε τον 19ο αιώνα με τη νουβέλλα Καρμίλα του Ιρλανδού πεζογράφου Sheridan Le Fanu (1897), στην οποία στηρίζεται και ο Επισκέπτης. Προϋπήρχαν ιστορίες του Δράκουλα αλλά ήταν πάντα ετερό. H «Καρμίλα» ενέπνευσε κυρίως τον κινηματογράφο και δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος με λεσβίες βαμπίρ από τη δεκαετία του 30 έως τώρα. Περιέχει μερικές καλλιτεχνικές ταινίες όπως ο Εθισμός του Abel Ferrara, αλλά κυρίως ανήκουν στο sexploitation σινεμά. (Στο θέατρο, δύο χρόνια πριν την Καρμίλα (1895), παρουσιάστηκε η Lulu του Wedekind με την λεσβία σαν την προσωποποίηση του διαβόλου. Σύμπτωση;

Τζο Μελίδου, Δάφνη Σκρουμπέλου. Φωτογραφία: Γιάννης Βολιώτης

Τι εικόνες/πρότυπα δημιουργεί το είδος λεσβίες βαμπίρ, κοινωνικο-πολιτιστικά; Αναπαράγει τα στερεότυπα της λεσβίας αρπακτικού που αποπλανεί αθώα, στρέητ κορίτσια; Ή/και προσφέρει ένοχες απολαύσεις σεξουαλικής έκφρασης ανάμεσα σε γυναίκες; Δίνει "άδεια" για απαγορευμένες επιθυμίες; Προσφέρει κουήαρ δυνατότητες αποδόμησης; Πως αποδομείς τα στερεότυπα μέσα στο ίδιο το genre του lesbian vampire?Σχετικά με την ιστορία των όρων:

Ο όρος «λεσβία» σαν αυτοπροσδιορισμός, σαν περήφανα εκφραζόμενη σεξουαλική ταυτότητα δημιουργήθηκε γύρω στη δεκαετία του εξήντα (σαν ερωτική έλξη μεταξύ γυναικών υπήρχε φυσικά ανέκαθεν).
Ο όρος «κουήαρ» (queer) επαναδιεκδικήθηκε από βρισίδι και έγινε ένας ευρύς αυτοπροσδιορισμός στις αρχές της δεκαετίας του 90. Είναι ένας όρος που δεν αναφέρεται μόνο στη σεξουαλικότητα αλλά και στις διάφορες ταυτότητες φύλου που υπάρχουν. Είναι επίσης μια αυτόνομη θεωρία, αισθητική και ακτιβισμός, όπως και ο λεσβιασμός βασικά. Δηλαδή υπάρχουν κοινά σημεία αλλά και σημαντικές διαφορές.

Η συζήτηση θα είναι στα αγγλικά με δυνατότητα διερμηνείας ανάλογα με τις ανάγκες του κοινού.

Τοποθετημένη στη Νάξο του 1930 και με φόντο το ξέσπασμα μιας επιδημίας χολέρας, που τότε έπεισε τους ντόπιους για την ύπαρξη βρυκολάκων στο νησί, η ιστορία επικεντρώνεται στη Λώρα που ζει μια μοναχική ζωή και στον κόσμο της που κατακερματίζεται από μια μυστηριώδη επισκέπτη, την Καρμίλλα, που εισβάλλει στη ζωή της, για να την γοητεύσει, αποπλανήσει και… απομυζήσει. Ο «Επισκέπτης» είναι μια σύγχρονη ερμηνεία της νουβέλας του Sheridan Le Fanu που ρίχνει φως σε θέματα όπως η απελευθέρωση και ανεξαρτησία πέρα από τις νόρμες του φύλου, ο βαμπιρισμός στις σχέσεις, αλλά και σε ένα άλλο επίπεδο… η αιώνια πάλη με τον εαυτό.

Την ομάδα WASTELAB δημιούργησαν η Δάφνη Σκρουμπέλου, η Τζο Μελίδου και η Βασιλεία Κανάκη, όταν τους ένωσε η Wasteland του T.S. ELIOT σε ένα εργαστήρι υποκριτικής. Φέτος συνεργάζονται με τον σκηνοθέτη Tony Gardner από το Λονδίνο, ο οποίος υπογράφει—εκτός της σκηνοθεσίας—και τη δραματοποίηση του έργου «Επισκέπτης». Ο Gardner έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στο Camden People’s Theatre και έχει διδάξει ΒΑ Performing Arts στο Met University του Λονδίνου για αρκετά χρόνια. Έχει επίσης εργαστεί στο Εθνικό Θέατρο της Ιταλίας, στο Royal Court του Λονδίνου, στο Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου, όπως επίσης και στη διάσημη Σχολή Κινηματογράφου και Υποκριτικής της Λοτζ στην Πολωνία.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλεία Κανάκη
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία-Άννα Γιαννούλου
Φωτογραφία: Δημήτρης Μπεκιάρης
Σχεδιασμός Αφίσας: Φοίβος Σκρουμπέλος
Curator: Χρύσα Καψούλη
Επικοινωνία: Άρης Σομπότης