Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση, μια περφόρμανς με θέμα τον έρωτα και την αναζήτησή του. Σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχουν και θεατές μέσω του κινητού τηλεφώνου τους, με μια εφαρμογή. Μια αναζήτηση του απόλυτου έρωτα σήμερα. Υπάρχει; Πόσο απελπισμένος είναι ο σύγχρονος άνθρωπος; Τι είδους σχέση είναι αυτή που ξεκινά από ένα μέσο επικοινωνίας; Leitmotiv το ζευγάρι εκείνο ανδρών, που ενώ δείχνουν να αρέσει ο ένας στον άλλο, δεν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας. Ο ένας έχει όλα τα δίκτυα, Facebook, Twitter, Instagram, Viber κ.λ.π και ο άλλος έχει μόνο τηλέφωνο. Δεν υπάρχει επαφή. Η εικόνα μαζί με τα μηνύματα, αυτά είναι που δομούν τη σχέση.
Οι ηθοποιοί Ιωάννης Αθανασόπουλος, Χρήστος. Καρανικόλας, Εμμανουέλλα Κοντογιώργου-Οικονόμου, Βαγγέλης Κοσμίδης, Χρήστος Σταθούσης Κασσάνδρα Τζάρτζαλου, Ελένη Φαλατάκη, βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση, γίνονται ένα σώμα σαν μόρια που ψάχνουν απελπισμένα κάποιο άλλο μόριο να το αγγίξει, να μείνει μαζί του, να ησυχάσει. Ανέφικτη κατάσταση. Πολύς εκνευρισμός, καμιά ουσιαστική επικοινωνία, μιλούν για site για να κάνουν chat, για παρέα, όπως το Tinter, parea.gr, Dating Club, ένα σωρό λύσεις για να βρεις σύντροφο άμεσα για λίγο, για πολύ, για περισσότερο. Συντονιστής μέσω του υπολογιστή του ο σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης Βαγγέλης Κοσμίδης.
Αδιέξοδες καταστάσεις μιας επικοινωνίας χαμένης στο διαδίκτυο.
Ένα θέαμα με πολύ δράση, ωραία κίνηση που επιμελήθηκε ο Γιώργος Μιχελάκης και βέβαια καταπληκτική μουσική της Λένας Πλάτωνος και του Stergio T.
Εκμεταλλεύτηκαν όλο τον σκηνικό χώρο του θεάτρου, με μια μοντέρνα παράσταση, επιχειρώντας να αναδείξουν την προσπάθεια εντοπισμού και έκφρασης του δυσεύρετου πια έρωτα, ο οποίος έχει εκπέσει πια σε κενά περιεχομένου λόγια και ανόητες χειρονομίες, οδηγώντας σε σχέσεις ψυχικής αποξένωσης, όπου επικρατεί η μοναξιά και σε απρόσωπες ρομποτικές συνευρέσεις, συντονισμένες διαδικτυακά.
