Ο φονιάς

ΔιαγωνισμόςΑρχείο Παίχτηκε από 08/12/2023 έως 31/12/2023
στο Βικτώρια
για 3η χρονιά
Διάρκεια: 110'
Σκηνοθέτης: Γιάννης Διαμαντόπουλος
Σκηνογραφία: Δέσποινα Βολίδη
Κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Φωτισμοί: Σπύρος Κάρδαρης
Μουσική σύνθεση: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεύουν: Τζώνη Θεοδωρίδης, Γιώργος Χριστοδούλου, Αντώνης Αλεξίου, Λουκία Παπαδάκη.

Περιγραφή

Η Παράσταση που βραβεύτηκε με το 2ο βραβείο ανδρικού ρόλου στον Τζώνη Θεοδωρίδη από τα 12α Θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης 2023 συνεχίζεται για 3η θεατρική περίοδο στο Θέατρο Βικτώρια. Όλοι οι συντελεστές και συνοδοιπόροι του Θεάτρου Βικτώρια θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς για τη συμβολή σας στο ταξίδι μας αυτό.

Περισσότερα

Δεκαετία του ΄70. Μια βροχερή μέρα μέσα σε ένα μικροαστικό σπίτι τέσσερα πρόσωπα έρχονται αντιμέτωπα με το ένοχο παρελθόν τους. Ο Σάββας, ο Ταρζάν, η Μαρία και ο Γιάννης, θύτες και θύματα των προσωπικών τους τραγωδιών αγωνίζονται να υπάρξουν μέσα σε μια ηθικά διεφθαρμένη κοινωνία.

Η αλήθεια του καθένα ξεχωριστά ορθώνεται σαν φάντασμανα τον κατασπαράξει. Θα έρθει η κάθαρση τελικά;

«Έχω γράψει ένα έργο», μου λέει ένα βράδυ μισοκλείνοντας το μάτι του και μου απαγγέλλει τέσσερις με πέντε ατάκες από το διάλογο του έργου.

«Τι θέλουμε να πούμε με το έργο ρε Μήτσο;».

Κι εκείνος μ' ένα χαμόγελο που σε ηρεμούσε μου απάντησε:

«Πολλές φορές, Αντώνη, σημασία δεν έχει το τι λες,αλλά ο τρόπος
που το λες».(Αντώνης Αντωνίου)

Και εμείς, τιμώντας την μνήμη του πιστεύουμε να βρούμε τον τρόπο…

Copyright Φωτογραφιών: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ουρανία Μαργαρώνη

Επικοινωνία-Προβολή Παράστασης: Νταίζη Λεμπέση

Φωτογραφίες

66 ΣΧΟΛΙΑ

  5. Εξαιρετική παρασταση!!! Αποκάλυψη ο κος Θεοδωρίδης που ενσαρκώνει το ρόλο του με φοβερή φυσικότητα!!! Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι ηθοποιοί!!! Ενα έργο που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι τελευταία στιγμή και εμπεριέχει το στοιχείο της ανατροπής. Το θεμα της παραστασης έδινε τροφή για σκέψη. Ωραίο το σκηνικό και η σκηνοθεσία. Ευχαριστούμε Θεατρομανια!

  7. Παρακολούθησα την παράσταση την Παρασκευή 30/12/22 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και ευχαριστώ πολύ.

    Η παράσταση ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Πιστεύω, είναι από τις παραστάσεις που πρέπει να δει κάποιος που αγαπά το θέατρο, τη φετινή σεζόν.
    Σίγουρα η ερμηνεία του κύριου Θεοδωρίδη ήταν σπουδαία, μπήκε πραγματικά στο πετσί του ρόλου, αλλά δεν πρέπει να αδικήσουμε και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Ο κύριος Θεοδωρίδης ο οποίος ήταν πραγματικά καταπληκτικός είχε τον πιο αβανταδόρικο ρόλο. Όλοι όμως ήταν φοβεροί.
    Δεν θα αναλύσω περισσότερο το έργο γιατί το έχει κάνει σε βάθος η θεατρολόγος Μαρία Μαρή σε σχόλιο του theatromania παρακάτω, καλύτερα από ότι θα μπορούσα να το κάνω εγώ.
    Η ξανθιά κυρία(ταξιθέτρια) έκανε τίμιες και επίμονες προσπάθειες να χαλάσει τη διάθεση των θεατών. Το ίδιο σχολίαζαν όλοι οι θεατές πριν την έναρξη της παράστασης.
    Επίσης όσοι πάνε από παραχώρηση πρόσκλησης θα έχουν πρόβλημα καθώς υπάρχει η απαίτηση για επίδειξη της ταυτότητας.

    Το έργο ήταν τόσο καλό που στο τέλος φάνηκε πως όλοι πέρασαν καλά. Το χειροκρότημα πολύ δυνατό και το άξιζαν.

    Συνοψίζοντας, επιβάλλεται η παρακολούθηση της παράστασης κατά τη γνώμη μου.
    Ευχαριστώ ξανά theatromania.

    *το τηλέφωνο του θεάτρου είναι λάθος στα στοιχεία του theatromania
    Δεν είναι το 2108220020
    Το σωστό είναι 2108820008 στο οποίο βγαίνει τηλεφωνητής και σε ενημερώνει πως για θέματα του θεάτρου πρέπει να καλέσεις στο 6988441991

    • Η ταξιθέτρια ήταν όντως υπερβολικά αγχωμένη (δεν ξέρουμε όμως τον λόγο και καλό είναι να δείχνουμε κατανόηση στους συνανθρώπους μας) και παρά τις επανειλημμένες (και υπερβολικές ) συστάσεις για μη χρήση των κινητών κατά τη διάρκεια της παράστασης εκείνη τη μέρα θυμάστε ότι με το που αρχίζει η παράσταση χτυπάει κάποιο κινητό;
      Θα περίμενα λοιπόν να σχολιάσετε τον άνθρωπο που χτύπησε το κινητό του και όχι την ταξιθέτρια..

      • Νομίζω πως είναι περιττό να σχολιάσουμε τα ευκόλως εννοούμενα.
        Προφανώς είναι απαράδεκτοι όσοι δεν σέβονται το χώρο, τους ηθοποιούς και το κοινό. Φυσικά και δεν είναι σωστό να μην κλείνεις το κινητό, να μην βάζεις αθόρυβο ή ακόμα και να ενοχλεί το φως από την οθόνη του κινητού.
        Όσοι αγαπάμε το θέατρο νομίζω συμφωνούμε στα παραπάνω.
        Για την ταξιθέτρια θεωρώ πως δεν το φαντάστηκα, μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση όλοι οι θεατές αυτό σχολίαζαν. Τέλος πάντων καλά να είναι φυσικά η γυναίκα.

  8. Πολύ ωραία παράσταση που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο καθ' όλη τη διάρκεια. Οι ερμηνείες των ηθοποιών φοβερές, κατάφεραν όλοι τους να ενσαρκώσουν εξαιρετικά τον ρόλο τους και να αποδώσουν πολύ επιτυχημένα τον κάθε χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα στοιχεία του καθενός. Ωραίο σκηνικό και φώτα και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Ένιωθα λες και παρακολουθούσα δραματική ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου κατά κάποιον τρόπο. Λιγάκι υπερβολική η κυρία ταξιθέτρια που τόνιζε συνεχώς ότι δεν έπρεπε να φωτογραφίσουμε την σκηνή ενώ η παράσταση δεν είχε καν αρχίσει και έκανε κατά τη γνώμη μου αχρείαστες παρατηρήσεις στους θεατές. Ευχαριστούμε Θεατρομάνια.

  11. Καλημέρα και Καλή Χρονιά!
    Ευχαριστώ πάρα πολύ τη Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση!
    Η παράσταση υπέροχη με συγκλονιστικες ερμηνείες.
    Η αλήθεια είναι ότι ξέραμε τι θα δούμε!
    Ηθοποιοί δοκιμασμένοι σ' έναν χώρο που δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ!!!!!!

  14. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα!
    Και οι τέσσερις ΗΘΟΠΟΙΟΙ ο ένας καλύτερος από τον άλλον με εξαιρετικές ερμηνείες που γεννούσαν πολλά συναισθήματα.
    Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρακολουθήσω αυτό το έργο, μια ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησε ο Μήτσος Ευθυμιάδης.

  24. Καλό "κλασικό" ελληνικό θέατρο! Δουλεμένο κείμενο, ρέουσα σκηνοθεσία και πολύ καλές ερμηνείες, με εκείνη του Τζ. Θεοδωρίδη να ξεχωρίζει. Μάλλον θα είναι ο επόμενος που θα ταυτιστεί με τον συγκεκριμένο ρόλο, μετά τον Θέμη Μάνεση. Θεατρομάνια, σε ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση!

  26. Αν και το έργο μπορεί από κάποιους να θεωρηθεί παλιό ή και παλιομοδίτικο αντιθέτως ασχολείται με θέματα που ακόμα μας απασχολούν. Θέματα όπως είναι οι σχέσεις εντός και εκτός της οικογένειας, οι ισορροπίες που διαμορφώνονται και μεταβάλλονται, η εξουσία και οι διαφορετικές γωνίες που μπορεί να ιδωθεί το ίδιο γεγονός. Η σκηνοθεσία ήταν κλασική χωρίς μοντερνισμούς, αφήνοντας το κείμενο να αναδειχθεί. Όλες οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές,... εν κατακλείδι σήμερα είδα μια καταπληκτική παράσταση. Ευχαριστώ πολύ.

  28. Συγκλονιστικό έργο!
    Πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς πολλά συγχαρητήρια και ιδιαίτερα στον κύριο Θεοδωρίδη όπου ήταν ανατριχιαστικός!
    Μπράβο και στο θέατρο Βικτώρια για την φιλοξενία του και τον όμορφο χώρο του!

  29. Καλή παράσταση με έντονους διαλόγους και αποκαλύψεις που έρχονται σταδιακά στο φως για το παρελθόν των ηρώων. Ο κύριος Θεοδωρίδης ξεχώρισε με την ερμηνεία του. Το θέατρο Βικτώρια διαθέτει έναν μικρό αλλά πολύ προσεγμένο χώρο με ευγενικό προσωπικό. Ευχαριστούμε πολύ τη Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!

  30. Το θέατρο Βικτωρία είναι ένα από τα καλύτερα που έχω πάει. Πολύ ωραίος χώρος και ωραίο περιβάλλον. Η παράσταση ήταν καταπληκτική με ωραίες ερμηνείες. Ο Θεοδωρίδης ήταν τέλιος. Ευχαριστώ για την πρόσκληση και ωραία βραδιά που μας χαρίσετε.

  32. Πολύ καλή παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς. Δυνατό κείμενο και σκηνοθεσία που κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και ευχαριστούμε την θεατρομανια για τις προσκλήσεις !

  34. Εξαιρετική παράσταση με τέσσερις ηθοποιούς που πραγματικά έδιναν ρέστα πάνω στη σκηνή! Πολύ ζεστός χώρος, ο θεατής ένιωθε κοντά στους ηθοποιούς και ταυτιζόταν με τις ερμηνείες τους! Πολλά μπράβο για μια πολύ καλοδουλεμένη παράσταση από ηθοποιούς που τιμούν το ελληνικό θέατρο και τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων!

  35. Ευχαριστώ πολύ το theatromania για την προσφορά της παράστασης . Το θέατρο "ΒΙΚΤΩΡΙΑ" αποτελεί μια υπέροχη και ζεστή σκηνή . Η παράσταση ήταν εξαίσια , με ιδιαίτερα εκπληκτικές και ανατρεπτικές ερμηνείες . Έμεινα κατάπληκτος από τον κ. Χριστοδούλου , που αποδίδει ρεαλιστικότατα το ρόλο του "Σάββα" . Τα μηνύματα του έργου περνάνε εύπεπτα στο θεατή . Θεωρώ ότι αξίζει ιδιαίτερα στην εποχή μας , που ταλανιζόμαστε από τις κοινωνικές ανισότητες , τις έντονες συναισθηματικές εξάρσεις , την πολιτική απαξία , αλλά και τις ηθικές σαθροκαταπτώσεις , το εγχείρημα του ανεβάσματος από θεατρικά σχήματα τέτοιων ποιητικών λογοτεχνικών έργων και δη νεοελλήνων θεατρικών συγγραφέων . Πραγματικά μια αξέχαστη βραδιά .

  40. Πολύ δυνατό έργο με κοινωνικά μηνύματα και έντονη πλοκή. Άριστοι και οι τέσσερις ηθοποιοί στους απαιτητικούς ρόλους τους. Φοβερό το σκηνικό με το τραπέζι και το κόκκινο χρώμα παντού! Γενικά, μια πάρα πολύ καλή παράσταση που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους! Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  41. Έχοντας στα χέρια του ένα δυνατό ρεαλιστικό και ψυχογραφικό κείμενο του Μήτσου Ευθυμιάδη ο κύριος Διαμαντόπουλος σκηνοθετεί μια πολύ καλή παράσταση που αναδεικνύει τη σαπίλα του κόσμου και του υποκόσμου. Δυνατές ερμηνείες και από τους τέσσερις ηθοποιούς. Το σκηνικό λιτό και καταθλιπτικό, ένα τραπέζι στρωμένο στα κόκκινα για έναν εορτασμό που τελικά ματαιώθηκε. Όπως και οι ζωές των χαρακτήρων....

  42. Μία εξαιρετική επίκαιρη παράσταση που κρατά σε εγρήγορση τον θεατή μέχρι τέλους. Το έργο βρίθει μηνυμάτων και προβληματίζει το κοινό. Μέσα από τις καταπληκτικές ερμηνείες ξετυλίγεται αριστοτεχνικά ο ψυχισμός των ηρώων και τα κακώς κείμενα της εποχής που ταλανίζουν την κοινωνία μας έως σήμερα. Μια καλοδουλεμένη, καλοκουρδισμένη παράσταση με άριστο φωτισμό, σκηνικά και υποδειγματική σκηνοθεσία.Συγχαρητήρια σε όλους. Φεύγεις γεμάτος από το θέατρο. Ένα έργο αληθινό διαμάντι που δεν πρέπει κανείς να χάσει! Ευχαριστούμε Θεατρομάνια για την πρόσκληση. Το θέατρο στα καλύτερα του!

  43. Συγκλονιστική παράσταση! Το κείμενο ώμο, ρεαλιστικό, καθηλώνει τον θεατή με τις συνεχείς αποκαλύψεις - αλήθειες που βγαίνουν στην επιφάνεια. Οι ήρωες θύτες και θύματα ενός σαθρού κοινωνικού οικοδομήματος που ζουν με τις Ερινύες τους, παλεύοντας ο καθένας για την δική του αλήθεια και προσωπική λύτρωση, μη νιώθοντας ίχνος ενσυναίσθησης για τον συνάνθρωπο... Το έργο δυστυχώς παραμένει επίκαιρο και είναι γροθιά στο στομάχι για τον θεατή. Μέσα από την ζωή των τεσσάρων αυτών προσωπικοτήτων της δεκαετίας του 70' αναδύονται σημαντικά θέματα όπως η θέση της γυναίκας που δεν έχει ισάξιο ρόλο στο τραπέζι, ( είναι υπηρέτρια των ανδρών), η εξιδανίκευση του γονέα από το παιδί (παρότι μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο), η αγάπη και το ενδιαφέρον της μάνας μόνο για τον υιό περιφρονώντας και συνθλίβοντας την ψυχή της κόρης που την φροντίζει, η σωματική κακοποίηση των παιδιών, η βία των φυλακών κ.α .Ο συγγραφέας μας υπενθυμίζει σοφά, ότι για τα δεινά της ενήλικης ζωής μας καταλυτικό ρόλο παίζουν τα παιδικά μας χρόνια. Το τέρας που τρέφεται από τις άσχημες, παραμελητικές και κακές συμπεριφορές της παιδικής ψυχής γιγαντώνεται και τους κατασπαράζει στην ενηλικίωση τους.
    Οι ερμηνείες και των τεσσάρων είναι καθηλωτικές, αβίαστες αλλά παράλληλα εμβαθύνουν και στον ψυχισμό των ηρώων. Ο κύριος Θεοδωρίδης έδωσε ρεσιτάλ υποκριτικής παρότι είχε ένα ρόλο δύσκολο και απαιτητικό.
    Ο φωτισμός εξαιρετικός, εύστοχος, σκηνικά λειτουργικά και υπέροχη μουσική!
    Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές του έργου και στο ζεστό και φιλόξενο θέατρο Βικτώρια που ανέβασε αυτή την εξαιρετική παράσταση! Αληθινό θέατρο για αληθινούς θεατρόφιλους. Μην το χάσετε!

  44. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο που σε κρατούσε συνεχώς σε αγωνία, με αποκαλύψεις, εντάσεις και γλαφυρότητα για τη ζωή στις φυλακές. Ηθοποιοί με μεγάλη πείρα, τεράστιο εκτόπισμα και δυνατές ερμηνείες. Πολύ ένταση (ίσως και στα όρια της υπερβολής) όταν οι πρώην φυλακισμένοι γίνονταν βίαιοι, και μια τόσο πυκνή ροή, που δε σε άφηνε να ανασάνεις. Υπερβολικό και το βάψιμο των ηθοποιών. Πολύ ωραίο σκηνικό, τόσο το κόκκινο χρώμα, όσο και τα έπιπλα εποχής. Γενικά, η παράσταση σε ταξίδευε στο χρόνο και στις δύσκολες καταστάσεις της εποχής που διαδραματιζόταν η υπόθεση. Σας ευχαριστούμε πολύ.

  50. Το Ελληνικό θέατρο στα καλύτερα του. Ένα κλασσικο ελληνικό έργο του οποίου ο ρεαλισμός στην γραφή( που είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια η μεταφορά κλασσικών έργων με με μία πιο ρεαλιστική και ωμή ματιά) είναι μοναδικός και λειτουργεί ιδανικά.Οι ερμηνείες πολύ καλές ειδικά από τον Τζονη Θεοδωρίδη. Δείτε το!

  53. Ωραίο κείμενο του Ευθυμιάδη σε μια παράσταση που σε κρατάει καθ'όλη τη διάρκειά της με πολύ ωραίες ερμηνείες κυρίως από το Τζώνη Θεοδωρίδη και τη Λουκία Παπαδάκη με εσωτερική δύναμη. Ευχαριστώ Θεατρομάνια.

  54. Ειδαμε την καταπληκτικη παρασταση ο Φονιας σε σκηνοθεσια Γ Διαμαντοπουλου με την συγκλονιστικη ερμηνεια του Γ Χριστοδουλου Τζωνη Θεοδωριδη Ο θεατης παρακολουθει με κομενη την ανασα αγωνια συμπασχει και ανατριχιαζει μαζι τους!Μια παρασταση που Δεν Πρεπει να χασει Κανενας!!!Ευχαριστω πολυ την theatromania για την ευκαιρια!

  55. Υπέροχη παράσταση με δυνατές ερμηνείες απ'ολους τους ηθοποιούς!!! Ειδικά ο Τζώνη Θεοδωρίδης στο ρόλο του "Ταρζάν" ήταν εκπληκτικός!!! Μία παράσταση που αξίζει να δείτε!!!
    Ευχαριστούμε πολύ για τις προσκλήσεις!!!

  56. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    «Η ζωή μοιράζεται στους έχοντες, τους κατέχοντες και τους αντέχοντες. Εγώ ανήκω στους αντέχοντες», ήταν τα τελευταία λόγια του θεατρικού συγγραφέα Μήτσου Ευθυμιάδη.

    Αυτή η έμμονη ιδέα του Μήτσου Ευθυμιάδη ενάντια στην εξουσία διατρέχει όλο το σπουδαίο έργο του.

    Δεκαετία του ΄70. Μια εποχή ελέγχου και βίας, μεγάλων κοινωνικών αποκλίσεων, και κοινωνικών χαρακτηρισμών. Μια περίοδος όπου δομήθηκε η κοινωνική αδικία, εδραιώθηκε η διάθεση του σύγχρονου Έλληνα να βολευτεί. Το όνειρο υποβαθμίστηκε σε ένα σπιτάκι, μια δουλίτσα, μια οικογένεια.

    Βροχερή μέρα μέσα σε ένα μικροαστικό σπίτι με τέσσερα πρόσωπα που έρχονται αντιμέτωπα με το ένοχο παρελθόν τους. Ο Σάββας (Γιώργος Χριστοδούλου) προειδοποιεί τον Ταρζάν (Τζώνη Θεοδωρίδης), ένα πρόσωπο που προβάλει τη λούμπεν φύση του, και του συστήνει με έντονο τρόπο να συμπεριφέρεται όμορφα γιατί εδώ πια βρίσκονται σε ένα ναό, στο σπίτι της μάνας του. Εξαρχής όλα τα πρόσωπα δίνουν το στίγμα τους. Ο Σάββας (Γιώργος Χριστοδούλου) δυνατός σαν λιοντάρι, αποκαμωμένος, με έντονο πόνο, και αδάμαστη οργή.

    Ο Ταρζάν (Τζώνη Θεοδωρίδης), ένας χείμαρρος, με μάτι νευρικό που επεξεργάζεται και αποτιμά όλα τα αντικείμενα του χώρου. Ένας άνθρωπος του περιθωρίου, που κατ’ εξαίρεση δεν κλέβει από το σπίτι του Σάββα. Βλέπει μια οικονομική ευχέρεια στο σπίτι και αναρωτιέται πως γίνεται ο Σάββας, ενώ προέρχεται από μια τέτοια οικογένεια να βρίσκεται με τους απόκληρους του τόπου αυτού. Όλο το έργο στηρίζεται πάνω στα δυο αυτά άτομα τον Γιώργο Χριστοδούλου και τον Τζώνη Θεοδωρίδη. Ειδικά ο τελευταίος με την ερμηνεία του απογειώνει τον προβληματισμό και κινητοποιεί, δονεί τους θεατές.

    Η Μαρία, η αδελφή του Σάββα( Λουκία Παπαδάκη), με σφιγμένα τα χείλη και τρομοκρατημένη, συγκρατημένη, σχεδόν υποτάσσεται στην περιρρέουσα δυναμική ατμόσφαιρα, δεν αντιδρά στον Σάββα, είναι υποχωρητική ως το τέλος, όμως δεν χάνει την ευκαιρία να προσβάλλει τον άντρα της και να τον απομακρύνει από οποιαδήποτε σύγκρουση με τον αδελφό της, σαν να ξέρει ότι οι συγκρούσεις με τον Σάββα έχουν κακή κατάληξη.

    Ο Γιάννης, ο σύζυγός της Μαρίας (Αντώνης Αλεξίου), αξιοπρεπής, πλήρως ενταγμένος σε ένα σύστημα που εθελοτυφλεί για όσα γίνονται γύρω του, μιλά με ευγενικό και αποστασιοποιημένο τρόπο γα τη φτώχεια, την ανεργία του άλλου, που εξάλλου τον θεωρεί υπεύθυνο γι’ αυτό. Αντιθέτως εκείνος που προσπάθησε, εργάστηκε και προσαρμόστηκε τώρα ευημερεί. Δεν συγχύζεται και διατρανώνει την ασφάλεια της ζωής του, φυσική έκβαση, καθώς πιστεύει, μιας μεγάλης προσωπικής προσπάθειας. Επικροτεί τον εαυτό του, ενώ την ίδια ώρα υποτιμά αυτούς τους άλλους, που δεν τα κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μικροαστική φυλακή σαν τη δική του. Σπίτι, δουλειά και μια φορά την εβδομάδα έξοδος, άδεια εξόδου.

    Ο Ταρζάν μιλά ελεύθερα σαν να ήταν όλοι εξοικειωμένοι με τον κόσμο της φυλακής. Εξισώνει τους δύο χώρους, τον μέσα και τον έξω από τη φυλακή. Διηγείται για τον ρουφιάνο τον δάσκαλο, τον επονομαζόμενο Κολόμπο, τέρας μορφώσεως, που ήταν στη φυλακή γιατί «είχε ιδίωμα να κολομπαρεύει τα παιδιά». Μια κοινωνία «μπουρδέλο».

    Ο Σάββας (Γιώργος Χριστοδούλου) είναι φανερό ότι έχει έρθει για να διαλευκάνει κάτι που τον βασανίζει μέσα του. Να καθαρίσει έναν λεκέ στη ψυχή του, να απαντήσει σε ένα μεγάλο γιατί. Θα ήθελε να καθαρίσει τη βρωμιά της ψυχής του, το βαρύ φορτίο που κουβαλά με το “λουλάκι” που καθάριζε η μάνα του. Η μάνα του νοικοκυρά στο μυαλό του Σάββα, “παστρικιά”, όμως, για τα μάτια της Μαρίας. Αριστοτεχνικά ο Μήτσος Ευθυμιάδης στήνει ένα, ένα τα κομμάτια για το παζλ του. Αναφέρει τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στην έκβαση του έργου, στην αποκάλυψη των φόβων και της προδοσίας με στόχο να δείξει πόσο υπεύθυνοι είναι οι έξω από τη φυλακή, για αυτούς τους άλλους που είναι μέσα. Πόσο μοιάζει η βία εκεί απ’έξω με εκείνη μέσα στη φυλακή και διαπιστώνει την έκταση που έχει το έγκλημα στη ζωή του ανθρώπου. Δοκιμάζεται ο άνθρωπος όταν χτυπιέται από τις δυσκολίες, τις κοινωνικές αδικίες, πάνω στις οποίες ισορροπεί ένα σαθρό κοινωνικό σώμα, που επιβιώνει ακριβώς γιατί υπάρχουν αυτοί οι διαχωρισμοί, που συχνά οδηγούν στο έγκλημα. Πριν δυόμιση χιλιάδες περίπου χρόνια ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλωνας έλεγε ότι "Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης, τα μικρά έντομα πιάνονται, ενώ τα μεγάλα τον σχίζουν και περνάνε". Δηλαδή, οι μικροπαραβάτες, τα "μικρά έντομα", είναι στην φυλακή, ενώ οι μεγάλοι εγκληματίες, τα "μεγάλα έντομα", είναι έξω, στην κοινωνία, και κυκλοφορούν ανάμεσά μας διαπράττοντας ατιμώρητοι τα μεγάλα εγκλήματά τους. Για ποια ισονομία μπορούμε να μιλάμε; Πως αντιμετωπίζουμε τον παραβάτη, τον κακοποιό; Έχουμε ανάγκη να ανεχόμαστε το γεγονός ότι κακοποιείται, όπως του αξίζει στη φυλακή; Έτσι ξεπλένουμε κι εμείς με ¨λουλάκι¨ το έγκλημα και κάνουμε, όπως ο Γιάννης, λέγοντας ότι αγνοούμε τα όσα συμβαίνουν εκεί στην ψειρού ή καλύτερα προτιμούμε να εθελοτυφλούμε για τα κρατητήρια - κολαστήρια.

    Σε μια φυλακή έζησε και η Μαρία, που φρόντισε μόνη της τη μάνα της και έπαθαν τα νεύρα της. Η ερμηνεία της Λουκίας Παπαδάκη από την αρχή δείχνει την ταραχή της γυναίκας αυτής και τη νεύρωση που προσπαθεί να καλύψει, μέχρι το τελικό της ξέσπασμα. Εξαιρετική στην ερμηνεία της με έκδηλη εσωτερικότητα.

    Ο Σάββας εύθικτος, περήφανος ακόμα και ταπεινωμένος που ήταν στη φυλακή, δεν δεχόταν τους δικούς του στα επισκεπτήρια, είτε από περηφάνια, είτε γιατί τους κατηγορεί για κάτι, τους θεωρεί υπεύθυνους. Σηκώνει το ανάστημά του κάθε φορά που γίνεται λόγος για τη μάνα του και το σπίτι τους, προσπαθώντας να φτάσει στο επιθυμητό « ύψος» και αποδοχή. Δυναμικός, πληγωμένος, άνθρωπος που θα ήθελε να ζήσει μια διαφορετική ζωή από αυτή που του έλαχε να ζήσει, να δώσει μιαν άλλη εντύπωση.

    Ο Ταρζάν είναι αυθεντικός, μεγάλωσε με ξύλο και πείνα. Αποπνέει τη βία της φυλακής και φωνάζει στα μούτρα των άλλων στη σκηνή, αλλά και των θεατών το κοινωνικό του αδιέξοδο, λυδία λίθος για να αποκαλυφθεί η ιδιαιτερότητα της μάνας του Σάββα και η εξήγηση του εγκλήματός του.

    Όλα γυρνούν γύρω από το χρήμα, που για τον Γιάννη αποτελεί την ασφάλεια των ανθρώπων. Γι΄αυτό πρέπει να εργάζονται λέει ο Γιάννης, ενώ ο Ταρζάν έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Κλέβει το χρήμα που του στερήσανε και μετά το παίζει στα ζάρια μαζί με τη ζωή του. Ο Γιάννης του μιλά για τις δέκα εντολές, «ου κλέψεις» και εκείνος, που γνώρισε την εκδίκηση της κοινωνίας, που «έφαγε το γκλοπ στο κώλο», του ανταπαντά ότι υπάρχει και το «ου βαρέσεις, ου κάνεις τον άλλο να μαρτυρήσει το γάλα που βύζαξε». Ηθική, ποια ηθική; Η ηθική είναι ανάλογα με το που έχεις πέσει μέσα. Η φυλακή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, Αυτός που αγαπά τόσο τη μάνα του, της έχει συγχωρέσει ότι τον έστειλε στο ορφανοτροφείο και έμεινε να μεγαλώνει μόνη την κόρη της. Δεν την έβλεπε να κάνει μια ανήθικη ζωή , την οποία παρακολουθούσε και βίωνε η Μαρία. Εκείνη δέχτηκε όλο το κακό που μπορούσε να της προκαλέσει η μάνα, το πρώτο εκείνο οχυρό που κανονικά υπάρχει μόνο για να προστατεύει. Ο Σάββας θυμάται που ο αστυνομικός στο κρατητήριο του είχε πει να φοβάται τους φίλους, τους εχθρούς τους ξέρει. Η μάνα έμεινε να κλαίει το μόνο παιδί της, τον Σάββα. Η Μαρία την πρόσεχε, η Μαρία την είχε υποστεί μια ζωή και εκείνη έλεγε ότι έχει μόνο ένα παιδί, τον Σάββα της.

    Η ρουφιανιά στη φυλακή πάει και έρχεται. Αντιστοίχως και έξω από αυτή. Είναι μια αντίδραση επιβίωσης. Όλα έχουν το τίμημά τους. Η Μαρία έχει χάσει τον ύπνο της και ο Σάββας βλέπει σταθερά κάθε βράδυ τον ίδιο εφιάλτη. Ό, τι συμβαίνει στη φυλακή, βασίζεται σε μια εκδούλευση, σε κάποιο «μέσο», έτσι έγινε και η δική του μετάβαση στις αγροτικές φυλακές. Πρόδωσε κάποιον σε αντάλλαγμα. Όλοι αυτοί στις φυλακές είναι « γάτοι , αγριόγατοι, λυκόρνια». Η ατμόσφαιρα στο σπίτι γύρω από το τραπέζι οξύνεται.

    Ενώ όλα εξελίσσονται κάτω από μια δυναμική του καταπιεσμένου λόγου, μιας επιβεβλημένης σιωπής, το τραπέζι συνεχίζεται ανενόχλητα και περνούν από το ένα πιάτο στο άλλο. Τίποτα δεν πτοεί την μικροαστική απάθεια, την τελετουργία και τη νομοτέλεια.

    Αποκαλύπτονται οι προδοσίες του καθενός και πάντα σε όλους τους κύκλους, σε όλες τις φάρες τα μέλη λογοδοτούν, απολογούνται με οποιαδήποτε τίμημα ή τιμωρία.

    Μια παράσταση πάνω σε ένα καταπληκτικό κείμενο με ερμηνείες, που αποκαλύπτουν το διεισδυτικό μάτι του συγγραφέα και κάνουν τομή στα κοινωνικά θέματα.

    Το έργο λαμβάνει χώρα στο ανακαινισμένο θέατρο Βικτώρια, ένα κόσμημα, ένας ζεστός χώρος με προσωπικότητα. Αξίζει να σημειωθεί η μουσική του Διονύση Τσακνή, που ακολουθεί και συνοδεύει το πνεύμα του Μήτσου Ευθυμιάδη. Ακολουθεί τον δυναμισμό του κειμένου και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Δέσποινας Βολίδη, ένα τυπικό σχετικά εύπορο μικροαστικό ενοχικό σπίτι. Ο σχεδιασμός των φωτισμών είναι του Σπύρου Κάρδαρη.

    Τέλος αλλά πρωτίστως αναφέρουμε την σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου, που κατάφερε άλλη μια φορά να εμπνεύσει τους ηθοποιούς του, να τους διδάξει και να δημιουργήσει μια συγκινητική παράσταση πάνω σε ένα ανατρεπτικό κείμενο.

  59. Καλοδουλεμένη παράσταση! Καλές ερμηνείες από όλους! Ειδικά Ο Τζώνυ Θεοδωρίδης είναι εξαιρετικός! Έχει ένα ρολό που πολύ εύκολα μπορεί να βγει καρικατούρα, αλλά καταφέρνει να μην υπερβάλλει. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.