Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Τι είναι αυτό που θα έχουν αποκομίσει οι μικροί και μεγάλοι θεατές
φεύγοντας από τις παραστάσεις σας;
Στόχος και επιθυμία μας είναι οι θεατές - μικροί και μεγάλοι - να ταυτιστούν με
τους ήρωες των έργων και έχοντας περάσει όμορφα μέσα από τα χρώματα, τις
μουσικές, τον χορό, να εισπράξουν όλα τα μηνύματα των παραστάσεων: το
θάρρος, την ενδυνάμωση, την αποδοχή, την δύναμη της ομάδας, την
συμπερίληψη και την κατάρριψη των στερεοτύπων.
Έχετε γράψει δύο έργα που απευθύνονται σε παιδιά και παίζονται
ταυτόχρονα στο θέατρο Άβατον: «Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της
γατοϊστορίας» και «Κλειώ, μια καλόκαρδη γαϊδούρα». Υπάρχει κάποιο που
ξεχωρίζετε από τα δύο;
Δυσκολεύομαι πολύ να διαλέξω ανάμεσα στα δύο. Ο «Ηλίας», ήταν η πρώτη μας κοινή παραγωγή και σκηνοθεσία με την Νάντια Δαλκυριάδου και είμαι παραπάνω
από ευτυχισμένος που γνώρισε τέτοια αποδοχή και ανταπόκριση. Η «Κλειώ» από την άλλη έχει γραφτεί με όλη την εμπειρία και τη γνώση από τον «Ηλία» και νιώθω πως έχουμε προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Το σίγουρο είναι πως και με τα δυο πέρασα και περνάω τέλεια και ανυπομονώ να μοιραστούμε και τις δυο αυτές ιστορίες με το κοινό.
Πείτε μας ποια είναι η ποιο δυνατή σκηνή που έχετε βιώσει πάνω στο
θεατρικό σανίδι;
Έχω ως τώρα αρκετές τέτοιες εμπειρίες να μοιραστώ. Σίγουρα η πρώτη που μου
έρχεται στο μυαλό είναι από το 2020 όπου κατά τη διάρκεια της παράστασης «Οι
γειτονιές του κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία της Νάντιας
Δαλκυριάδου, άρχισε να ηχεί από τα κινητά όλων των θεατών το μήνυμα της
πολιτικής προστασίας λόγω κορονοϊού. Μιλάμε για μια μέρα πριν το κλείσιμο των
θεατρικών σκηνών και τρεις ημέρες πριν το πρώτο lock down. Επίσης, ως
συγγραφέας μα και σκηνοθέτης, αισθάνομαι πολύ περήφανος όταν βλέπω ένα
θέατρο γεμάτο από θεατές που ήρθαν να ακούσουν και να δουν όσα έχουμε
ετοιμάσει με τόση αγάπη και φροντίδα. Κάθε φορά που βιώνω κάτι τέτοιο είναι
μεγάλη η χαρά μου.
Τι είναι αυτό που σας μαγεύει στο παιδικό θέατρο και γιατί ασχοληθήκατε
με αυτό;
Με γοητεύει πολύ το θέατρο για παιδιά, αφενός γιατί όσο έτοιμα είναι να
βουτήξουν στην ιστορία όταν τους ενδιαφέρει αυτό που βλέπουν, άλλο τόσο είναι
έτοιμα να φύγουν ή να αντιδράσουν αρνητικά εάν δεν τους αρέσει η παράσταση.
Δεν θα υπομείνουν δηλαδή κάτι που δεν τα αφορά όπως μπορεί να κάνει ένας
ενήλικας. Αυτό είναι μεγάλη πρόκληση και συγγραφικά και σκηνοθετικά και
φυσικά και για τους ηθοποιούς της παράστασης. Επίσης το στοίχημα είναι η
παράσταση να συνεπάρει και τους γονείς, ώστε να απολαύσει όλη η οικογένεια το
έργο. Τέλος, είναι πολύ ωραία διαδικασία το να βρεις το πώς μπορεί να περνάει η
παράσταση τα μηνύματα με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι μεν καθαρά, χωρίς
όμως να γίνονται διδακτικά.
Θέατρο ή τηλεόραση και γιατί;
Δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, νομίζω. Έχω κάνει
λίγες τηλεοπτικές δουλειές, σε αντίθεση με τις θεατρικές που είναι, ευτυχώς, πάρα
πολλές. Επίσης, μέχρι στιγμής οι ρολόι που έκανα σε τηλεοπτικές σειρές ήταν μικροί ή για συγκεκριμένο αριθμό επεισοδίων. Θα ήθελα πολύ να κάνω κάποια στιγμή έναν βασικό ρόλο σε μια σειρά, ώστε να το ζήσω όλο και να αποκτήσω μια πιο αντιπροσωπευτική εμπειρία. Μέχρι τότε θα προτιμώ το θέατρο!
Επόμενα σχέδια…
Πέρα από τον «Ηλία» και την «Κλειώ» που αρχίζουν στο θέατρο Άβατον 14 και
15 Οκτωβρίου αντίστοιχα, από 4 Οκτωβρίου θα επαναληφθεί «Ο κύκλος των
χαμένων ποιητών» του Τομ Σούλμαν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη,
όπου θα παίζω Τετάρτη με Κυριακή στο Θέατρο Βρετάνια. Ακόμη θα παίζω τον
ρόλο του Κρίστοφερ στην παράσταση για εφήβους «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα
μεσάνυχτα» του Σάιμον Στήβενς που σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο
θέατρο Λαμπέτη. Τέλος, ετοιμαζόμαστε με τον Λάζαρο Βαρτάνη για τη νέα μας
συν-σκηνοθεσία σε δικό μου πάλι κείμενο. Πρόκειται για μια δουλειά που ήδη έχω
αγαπήσει πολύ και ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα σας μιλήσω περισσότερο
για αυτήν.
Ευχαριστούμε θερμά για αυτή την υπέροχη κουβέντα!!!
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
