στον αργαλειό της Εύας Palmer – Σικελιανού
η ιστορία της ιδιοσυγκρασιακής queer αμερικανίδας που αμφισβήτησε τους έμφυλους
ρόλους, μυήθηκε στην Υφαντική και τη Βυζαντινή μουσική, και επανεφηύρε το Αρχαίο
Δράμα παρουσιάζεται για 1 μόνο παράσταση & μικρό αριθμό θεατών στην Πλάκα.
απο-αποικιοκράτισσα
αντικαπιταλίστρια
οργανώτρια των δελφικών εορτών
στη σύζευξη ακαδημαϊκού παρελθόντος και τουριστικής εκμετάλλευσης, στην Πλάκα, η
ιστορία του «ιερού πανικού» στις σπείρες της Ιστορίας. η παράσταση φιλοξενείται στο
πλαίσιο της εκδήλωσης «Από την Εύα Πάλμερ στον Χορό της Ύπαρξης».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
�� ΑΓΩΝΙΑ ΙΕΡΗ
�� πέμπτη 5 οκτωβρίου
�� μουσείο ιστορίας πανεπιστημίου (θόλου 5)
�� είσοδος ελεύθερη / απαραίτητη κράτηση θέσεων εδώ:
www.more.com/theater/festival/lgbtqi/agonia-ieri/
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
19:00 χαιρετισμοί
19:30 «αγωνία ιερή»
20:30 «η αποκάλυψη των θεοτήτων»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
σύλληψη, ερμηνεία: Ελένη Νιωτάκη
δραματουργία, σκηνοθεσία: κωνσταντινος αβράμης
σύνθεση, μουσική επί σκηνής: Δέσποινα Γεώργα
παραγωγή: Ομάδα Θέατρο Πρόταση
μετά τη διάκριση στο πλαίσιο του Adapt Festival, τη μαγική διπλή στη λευκάδα, στο
Μουσείο Άγγελου Σικελιανού και τις sold out παραστάσεις στο Ηραίο Περαχώρας, η
ΑΓΩΝΙΑ της Εύας παρουσιάζεται στην Αθήνα. ευχαριστούμε το εργαστήριο Φιλοσοφίας
& Τέχνης του τμήματος Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ και την κυρία Shanna Path για την
ευγενική πρόσκληση και την Κάπα Εκδοτική για την αριστοτεχνική έκδοση του κειμένου
της παράστασης.
σκηνοθετικό σημείωμα
Μπορεί το δέος να συνυφανθεί με την κριτική;
Ο μύθος της Εύας Palmer Σικελιανού με συγκίνησε και με συγκινεί βαθύτατα χάρη στις
ρωγμές που αφήνει να χάσκουν αγεφύρωτες. Φέρει ένα σαπφικό παρελθόν, αλλά
αυτολογοκρίνεται και το αποκρύπτει όταν αφηγείται τη ζωή της. Αντιλαμβάνεται την
Ελλάδα ως θύμα του δυτικού ιμπεριαλισμού, αλλά δεν καταγγέλλει τα φασιστικά
ξεσπάσματα του Άγγελου Σικελιανού. Στα λευκαδίτικα την αποκαλούν «ζόρκα» και την
περιφρονούν. Στην Αμερική θεωρούν πως σπατάλησε την περιουσία της για ένα
άπιαστο όνειρο. Πόσες αντιφάσεις, πόσες ιδιοτροπίες και πόσο μόχθο κρύβει η
τουριστικοποίηση, η αποκρυστάλλωση ενός προσώπου ως μιας γραφικής, απλοϊκής
φιγούρας; Από την στιγμή που η Ελένη, η ηθοποιός, μου πρότεινε να ασχοληθούμε με
τη ζωή της Εύας, αισθάνθηκα πως μία κριτική των ατοπημάτων της θα παρέμενε ρηχή,
εύκολη· ένας ύμνος στο όραμά της θα ήταν ανέντιμος, ανήθικος. Μπορούμε να
βουτήξουμε στην τελετουργική καρδιά της «ιερής αγωνίας» της, όπως την έψαξε για
τριάντα χρόνια στα χορικά του αισχύλου, και ―ταυτόχρονα― να επικρίνουμε τα ηθικά
και πολιτικά της σφάλματα; Δουλέψαμε εξ αρχής ταυτόχρονα: [1] μια
παράσταση―τελετουργία που διαστέλλει τον χρόνο και [2] μια επιτέλεση―καταγγελία
που κοινωνεί τις πολιτικές μας ανησυχίες. Αυτό το δίπολο είναι το διπλούν στοίχημα της
ηθοποιού και του χορού που φιλοδοξούν να αφηγηθούν την ιστορία της Εύας Palmer
Σικελιανού στην Πλάκα, στη σύζευξη ακαδημαϊκού παρελθόντος και τουριστικής
εκμετάλλευσης.
