Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Πρωταγωνιστείτε και έχετε αναλάβει την σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης Το «Δείπνο με φίλους», μια ξεκαρδιστική και παράλληλα συγκινητική κωμωδία του πολυβραβευμένου Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Ντόναλντ Μάργκιουλις, πείτε μας λίγα λόγια….
Ένας διπλός ρόλος, μία διπλή πρόκληση. Το να δίνεις ζωή στη σκηνή σε ένα τόσο σημαντικό κείμενο, αλλά παράλληλα να ενσαρκώνεις έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, δημιουργεί ένα μαγικό παιχνίδι από το πώς φαντάζεσαι και σκηνοθετείς μία παράσταση, μέχρι το πώς υποστηρίζεις έμπρακτα επί σκηνής το όραμά σου. Η σκηνοθεσία και η υποκριτική μου στην παράσταση στηρίζεται σε ένα έντονο ρυθμό εναλλαγής συναισθημάτων. Ο θεατής, βλέποντας πολλά κοινά στοιχεία της ζωής του, εκεί που γελάει, παράλληλα συγκινείται, παίρνοντας σημαντικά μηνύματα.
Όποιος αγαπάει παιδεύει και ενίοτε ζηλεύει; Μπορεί όμως η ζήλεια να
«σκοτώσει» τον έρωτα και να αποξενώσει το ζευγάρι; Και με την απιστία τι
συμβαίνει; Συγχωρείται;
Η ζήλια σε φυσιολογικά όρια πιστεύω ότι δίνει πνοή στον έρωτα. Δείχνει το ενδιαφέρον, την αγάπη για τον σύντροφο Δίνει ενέργεια σε μία σχέση για να μην φτάσει στο τέλμα. Η παθολογική ζήλια όμως είναι καταστροφική. Εκεί μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους άσχημες συμπεριφορές και να οδηγήσουν σε επικίνδυνες καταστάσεις, όπου μπορεί όχι μόνο να σκοτώσουν τον έρωτα, αλλά και οποιονδήποτε σεβασμό στον σύντροφό μας. Η απιστία είναι μία περίεργη κατάσταση.
Το κάθε ζευγάρι μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ διαφορετικά μία τέτοια περίπτωση, αλλά και να εξετάσει ξεχωριστά πώς και γιατί προέκυψε αυτή η πράξη. Θεωρώ για μία σχέση ,πάνω από όλα, τον σεβασμό που δείχνει ο ένας για τον άλλον.
Περιγράψτε μας μια δυνατή σκηνή της παράστασης…
Μία από τις δυνατές σκηνές του έργου είναι η συνάντηση και σύγκρουση των δύο γυναικών του έργου και πολύ καλών φιλενάδων, όπου βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα απωθημένα, ο εγωισμός, η συμφεροντολογική σχέση, αλλά και η κάθαρση των χαρακτήρων.
Κάθε ρόλος και μια εμπειρία, βοηθά άραγε να ανακαλύψετε καινούργιες
πτυχές του χαρακτήρα σας και της προσωπικότητας σας;
Κάθε ενσάρκωση και ερμηνεία ρόλου είναι εμπειρία , σου ανοίγει νέους ορίζοντες σκέψης, κρίσης, άσκησης που σε οδηγούν να ανακαλύψεις μικρές ή μεγάλες πτυχές του χαρακτήρα σου. Ένας ρόλος είναι ένα ταξίδι ζωής.
Ποιο ήταν το έναυσμα για να ακολουθήσετε το δρόμο της υποκριτικής τέχνης;
Όσο και αν ακούγεται κοινότυπο, από μικρό θυμάμαι τον εαυτό μου να ενσαρκώνει διάφορους χαρακτήρες και τύπους , ενώ παράλληλα έφτιαχνα πολλά θεατρικά σκέτς με τους φίλους μου. Κομβικό σημείο ήταν οι παραστάσεις που με πήγαιναν οι γονείς μου στην Επίδαυρο, όπου ήταν εκπαιδευτικοί και έχω την τύχη να κατάγομαι από την Αργολίδα.
Επόμενα σχέδια….
Να είμαστε καλά και από την επόμενη σεζόν σχεδιάζω δύο παραστάσεις. Μία Τραγωδία, όπου θα καταθέσω σε φεστιβάλ και μία κωμωδία, όπου θα παρουσιαστεί σε κεντρικό Θέατρο στην Αθήνα.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
