Κριτική για την παράσταση "Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας"

Από τον Ιωάννη Λάζιο

Η παράσταση «Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας» είναι ένα ηθογραφικό έργο που αναδεικνύει την περιπλοκότητα των ανθρώπινων ψυχών. Η σκηνοθεσία, υπό το πρίσμα του Πέτρου Ζούλια, αποκρυσταλλώνει με επιδεξιότητα τον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων και την σύγκρουση ανάμεσα στην ανάγκη και το καθήκον, επιτρέποντας στους ηθοποιούς να αναδείξουν την εσωτερική πάλη των ρόλων τους. Κάθε σκηνή προσφέρεται ως μια ευκαιρία για συγκίνηση και εσωτερικό στοχασμό, καταφέρνοντας έτσι ο σκηνοθέτης να οικοδομήσει μια ουσιαστική επαφή με το κοινό.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών στην παράσταση ανέδειξαν την πολυπλοκότητα των ρόλων τους. Ο Νίκος Νίκας, παρότι αντιμετωπίζει την πρόκληση της χαρακτηριστικής φωνής του, αναδεικνύει με ευαισθησία μια ευρεία γκάμα συναισθηματικών αποχρώσεων στον ρόλο του γιου, αν και στο αποκορύφωμα της ερμηνείας του χρειάζεται περισσότερο κάματο για την ανάδειξη της συναισθηματικής συντριβής. Ο Δημήτρης Καπετανάκος προσφέρει μια ακριβή απεικόνιση του γλοιώδους χαρακτήρα του Τζώρτζη Πάπουζα. Αντίθετα, ο Δημήτρης Αριανούτσος αντιμετωπίζει εμπόδια με την αυθεντικότητά του, ενώ η Μαρία Κανελλοπούλου αναδεικνύει με αβίαστο τρόπο τις πολλαπλές διαστάσεις της ρόλου της Όρσολας. Τέλος, η Άννα-Μαρία Κατσουλάκη παρουσιάζει μια άρτια ερμηνεία στον ρόλο της νύφης, προσφέροντας ένα στοιχείο συνοχής στην παράσταση.

Ωστόσο, δύο είναι οι ερμηνείες που ξεχώρισαν στην παράσταση. Η ερμηνεία της Νένας Μεντή και της Μαριάννας Τουντασάκη.

Η Νένα Μεντή ενσάρκωσε τον ρόλο της Κοντέσσας Βαλέραινας με εκπληκτική ευαισθησία και ερμηνευτικό βάθος. Τα εκφραστικά της μάτια υπήρξαν παράθυρα, μέσα από τα οποία ο θεατής μπορούσε να ατενίσει όλο το συναίσθημα που μπορεί να βιώνει ο χαρακτήρας που υποδύεται. Με την εκλεπτυσμένη παρουσία της και μια ερμηνευτική φαρέτρα γεμάτη με «όπλα» από χρόνια προσεκτικά περισυλλεγμένα, κατάφερε να αναδείξει μεγαλειωδώς τον χαρακτήρα της. Η Νένα Μεντή έδωσε ζωή στον ρόλο της με τρόπο που οπωσδήποτε θα μείνει αξέχαστος στην μνήμη κάθε θεατή.

Στον αντίποδα βρίσκεται η ερμηνεία της Μαριάννας Τουντασάκη, η οποία υποδύεται την πεθερά της Νένας Μεντή. Παρά την προσπάθειά της, αποδείχθηκε ότι η επιλογή της για τον ρόλο ήταν άστοχη, καθώς δεν κατάφερε να αποδώσει την σωματοποίηση της συνείδησης της Νένας Μεντή. Η παντελής έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης με τον ρόλο που υποδύεται και η σκηνική της παρουσία, αφήνουν το κοινό αδιάφορο και τον χαρακτήρα αναξιοποίητο -ως και περιττό- στην δραματουργία του έργου.

Το όμορφο σκηνικό της Μαρίας Φιλίππου, με τις προσεγμένες λεπτομέρειες δημιουργεί, έναν ατμοσφαιρικό κόσμο. Τα κοστούμια του Νίκου Χαρλαύτη εξίσου εντυπωσιακά, αντικατοπτρίζουν την εποχή με ακρίβεια και αποτυπώνουν την υψηλή αισθητική που τον χαρακτηρίζει. Η προσήλωσή του στην επιλογή των υφών και των χρωμάτων των υφασμάτων προσφέρει -δίχως αμφιβολία- τα μέγιστα στην δημιουργία της απαιτούμενης ατμόσφαιρας για την πραγμάτωση της παράστασης. Τόσο το σκηνικό, όσο και τα κοστούμια, συνδράμουν καταλυτικά στην παρουσίαση ενός θεάματος που συνδέει τον θεατή με την εποχή που διαδραματίζεται το έργο.

Ακόμη οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα προσθέτουν «συναίσθημα» στην ατμόσφαιρα της παράστασης, ενισχύοντας την αποτύπωση των ερμηνειών στην καρδιά και στο μυαλό των θεατών. Ενώ, αν και είναι όμορφη η μουσική του Μίνου Μάτσα, το τραγούδι στο δεύτερο μέρος δεν είναι καθοριστικής σημασίας για την παράσταση, με το λυρικό μέρος (Γιώργος Λόξας) να προκαλεί έως και απορία στον θεατή.

Κοντολογίς, το «Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας» είναι μια θεατρική εμπειρία που προσφέρει στον θεατή, μέσα από την αφήγηση μιας παρελθούσης ιστορίας, την ευκαιρία να αναστοχαστεί έννοιες που στην εποχή μας γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Έννοιες όπως είναι αυτή της ανθρωπιάς και της προσφοράς στον συνάνθρωπο χωρίς ίχνος υστεροβουλίας και προσωπικού οφέλους. Εν τέλει, η παράσταση αυτή συνιστά μια σπονδή της έννοιας του καθήκοντος, μιας έννοιας που όλο και λιγότεροι υπολογίζουν σήμερα…

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ