Η επιστροφή της Βετούρια

Γεννήθηκε στην Τρανσυλβανία από έναν πατέρα βάναυσο και τυραννικό, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η φτώχεια ταλάνιζε το κορμί της και οι κλωτσιές απ’ τον πατέρα της κατακερμάτιζαν την ψυχή της. Η Βετούρια. Που στο Παρίσι όπου κατέφυγε με τον άντρα της μετονομάστηκε σε Βικτορίν κι έγινε εργάτρια στην Ρενώ. Άφησε πίσω της στη Ρουμανία δυο νεκρά παιδιά και δύο νεκρά αδέρφια. Στη Γαλλία μυήθηκε στον κουμμουνισμό, οργανώθηκε στο κόμμα και πίστεψε σ’ έναν καλύτερο κόσμο.

Τώρα ξαναγυρίζει στο χωριό της, μεγάλη πια, έτοιμη για το ταξίδι χωρίς γυρισμό. Δεν έχει πίκρα. Με τρυφερότητα θυμάται τα καλά της ζωής της αλλά και τα δύσκολα. Το χωριό της έχει σχεδόν ερημώσει. Μια εικόνα έρχεται και ξανάρχεται στη μνήμη της: «Η μάνα, μου έδωσε ένα κομμάτι λαρδί. Έκανα το λάθος να πετάξω την πέτσα. Και τότε ο πατέρας ούρλιαξε «Απαγορεύεται αυτό!» και με σακάτεψε στο ξύλο. Δεν πειράζει. Ένα θυμωμένο παιδί ήταν!»

Επιμέλεια κειμένου: Όλια Ησαΐα

Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Καρβέλη

Συνεργάτης σκηνοθέτης: Νίκος Αναστασόπουλος