Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
«Βαν» – Η μετεμψύχωση του Vincent Van Gogh πες μας λίγα λόγια…
Έχεις νιώσει ποτέ πως μέσα σου υπάρχει κάτι που θέλει να βγει και να τα φέρει όλα τούμπα; Αυτό νιώθω. Και μπορεί αυτό να ένιωθε κι εκείνος τότε. Σε μια παλαίστρα για σταροχώραφο, θα αποφασίσουμε μαζί πώς προχωράμε. Ως ηλιοτρόπια. Αν μείνουμε ακίνητα και αφεθούμε, ίσως μας πάει από μόνο του ένα βαν σε μια έναστρη νύχτα. Αν ξεριζωθούμε και πιάσουμε τιμόνι, μπορεί και να βρεθούμε σε μια ανθισμένη αμυγδαλιά. Αν κάνουμε πως δεν υπάρχει σταροχώραφο, θα μας κατασπαράξουν τα κοράκια. Κι ας μοιάζει όλο μια τρέλα. Μπορεί να είναι όλο ζωή.
Σήμερα παλεύουμε με τέρατα…
Παλεύουμε με τέρατα εμάς. Που είμαστε κι οι φόβοι μας κι οι ανασφάλειες κι οι σκοτεινιές μας. Κι είναι αργά στον κόσμο αυτόν, να εξημερωθούμε. Ίσως απλά αρκεί ν’αγκαλιαστούμε με τα τέρατα. Και ό,τι γίνει.
Ποια κατά τη γνώμη σου είναι η ειδικότητα στο θέατρο που είναι άκρως απαραίτητη για να ανέβει μια παράσταση;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο καλλιτεχνικό από το να αγαπάς. Έτσι -μάλλον- είπε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Τι πιστεύεις πως χρειάζεται για να υπάρξει μια αγάπη; Αυτό πιστεύω πως χρειάζεται για να υπάρξει μια παράσταση.
Όταν βλέπουμε καλό θέατρο τι κερδίζουμε…
Στο θέατρο κερδίζουμε μόνο όταν χάνουμε τις αλυσίδες που σέρνουμε. Επιστρέφοντας στο σπίτι μας, αποφασίζουμε κάθε φορά αν θα συνεχίσουμε χωρίς αυτές ή αν θα πάμε πίσω να τις βρούμε. Κρίκο κρίκο τη φορά.
Τι πάει καλά σήμερα;
Σήμερα πάει καλά ό,τι δεν κωλώνουμε να παραδεχτούμε ότι δεν πάει καλά. Ό,τι αμφισβητούμε και ό,τι δεν το καταπίνουμε αμάσητο. Ό,τι ελευθερώνουμε απ’ τα δεσμά της δήθεν κανονικότητας και το τοποθετούμε στα όρια αυτού που ονομάζουνε οι τύραννοί μας τρέλα. Ό,τι έχει καλοσύνη και αλήθεια, πού θα πάει, θα πάει καλά. Εμείς πού πάμε;
Όνειρα, προσδοκίες, πράξεις, τι έπεται…
Έπεται οι προσδοκίες να πάψουν να υπάρχουν και οι πράξεις να γίνουν λόγοι για ν’ αντέχουμε να ζούμε όπως θέλει το παιδί που ζωγραφίζει μέσα μας. Έτσι, έπεται να έχουμε για πάντα όνειρα γλυκά.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
