Μαρμαρυγή

Βιωμένες εμπειρίες θρυμματίζουν σιγά σιγά τον τοίχο, αφήνοντας ορμητικά την καταπιεσμένη ευαλωτότητα να εκφραστεί, επιτέλους.

Δύο συνηθισμένες μαμάδες αποφασίζουν να επανενώσουν μια χρόνια διαλυμένη πανκ μπάντα. Ξέρουν όμως τα καινούργια μέλη πως είθισται να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο για να είναι σε μια μπάντα;

Κάπου ανάμεσα στην αποτυχημένη μουσική (ή και όχι, ποιος ξέρει) και στο αναπόφευκτο ταίριασμα των μελών, ο χρόνος τελειώνει. Οι διαφορετικές ιστορίες θα καταφέρουν ν’ ακουμπήσουν η μια την άλλη;

Τ ι είναι αυτό που βλέπουμε πάνω στη σκηνή; Είναι συναυλία; Performance; Πρόβα; Γυναικείο παραδοσιακό πανκ της μανούλας; Ή κάτι εντελώς άλλο;

Με μοχλό την ίδια την ανθρώπινη ιστορία η παράσταση ανοίγει μια κουβέντα για το φεμινιστικό ζήτημα και την ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες από τους συντρόφους, τους εργοδότες, τους γονείς, τη θρησκεία, τους φίλους αλλά και από τις ίδιες τις γυναίκες.

Λίγα λόγια για την ομάδα Λεστρέφ

Η ομάδα Λεστρέφ αποτελείται από πολλές και διαφορετικές γυναίκες, πολύ περισσότερες από αυτές που φαίνονται με γυμνό μάτι πάνω στην σκηνή. Οι γυναίκες αυτές συναντήθηκαν πολλές φορές σε βάθος χρόνου, έγραψαν και έσβησαν, συζήτησαν, κράτησαν η μία το χέρι της άλλης και αντάλλαξαν τις ιστορίες τους.

Η πρώτη εκδοχή της παράστασης ήταν ένα θέατρο δρόμου που προέκυψε αβίαστα μιας και ο φυσικός τόπος συνάντησης και πρόβας των μελών της ομάδας ήταν ο Λόφος του Στρέφη. Το θεατράκι του Λόφου αλλά και το ταρατσάκι του και οι μπασκέτες του διατέλεσαν τη σκηνή της παράστασης.

Συν πλην μερικές γυναίκες αργότερα, η ομάδα αποφάσισε να δημιουργήσει μία εκδοχή βασισμένη περισσότερο στην προσωπική αλήθεια της ομάδας.

Πώς είναι να ζεις σε μια πατριαρχική κοινωνία που θέλει να σε φιμώσει; Αποστομώσει, δαμάσει και εντέλει να σε κυριεύσει εντελώς;