Απολυμένη

Αρκετά καλή παράσταση! Περνάς ευχάριστα! Το προηγούμενος μονόλογος της κ Διδασκαλου ήταν μακράν καλύτερος!

Η παράσταση ήταν μία μεγάλη απογοήτευση. Ο Κώστας Γάκης και η Κατερίνα Διδασκάλου είναι δύο ονόματα τα οποία εκτιμώ και σέβομαι στον χώρο του ελληνικού θεάτρου. Ωστόσο δεν ξέρω πως και γιατί, η συγκεκριμένη παράσταση ήταν απαράδεκτη. Η Διδασκάλου μας έκανε να βαρεθούμε με την ερμηνεία της, σε έναν ρόλο καρικατούρα ο οποίος δεν αρμόζει καθόλου στους βεληνεκούς της συγκεκριμένης ηθοποιού. Η σκηνοθεσία του Γάκη ανέμπνευστη, πάνω σε ένα κείμενο πρόχειρο, τεμπέλικο και με αρκετές ρατσιστικές αναφορές προορισμένο καθαρά για εμπορικούς σκοπούς. Δε θα πρότεινα τη συγκεκριμένη παράσταση σε κανέναν ειδικά σε ένα κοινό που θέλει να δει μία αξιοπρεπέστατη παράσταση που να μην υποτιμάει τη νοημοσύνη του.

Η ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ
Στο θέατρο Βρετάνια μας συστήθηκε η Μαριέττα υποδυόμενη από την Κατερίνα Διδασκάλου. Πρόκειται για μια γνωστή κοσμικογράφο περιοδικού όπου έζησε μια ζωή γεμάτη δόξα, χρήμα, λούσα και της οποίας η πένα τρέμουν όλες οι πλούσιες κυρίες του life-style αναζητώντας μια φωτογραφία τους στη στήλη της. Ώσπου μια μέρα όλα χάνονται καθώς απολύεται. Τα πάντα της φαίνονται μαύρα, έχει φτάσει σε οικονομικό και ψυχολογικό ναδίρ. Αισθάνεται μόνη χωρίς καμιά στήριξη από κανέναν. Όλες οι φίλες της εξαφανίστηκαν, οι πόρτες έκλεισαν, το τηλέφωνο έπαψε να χτυπά. Και ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι όλη η ζωή της ήταν μια αυταπάτη χωρίς νόημα και ουσία. Δεν είχε ζήσει πραγματικά, δεν είχε αγαπήσει ούτε αγαπηθεί, δεν είχε ερωτευθεί....στην πραγματικότητα είχε απολυθεί καιρό πριν από τη ζωή της και τον ίδιο της τον εαυτό!!! Και αποφασίζει ο νέος τίτλος της ζωής της να είναι: 'Η Μαριέττα πάει στην αλήθεια της' ενώ τόσα χρόνια ο τίτλος της στήλης της ήταν: 'H Μαριέττα πάει παντού'. Ένα χαμόγελο είναι η εφαλτήριος δύναμη για να δεις τη ζωή καλύτερα!!!!
Η Κατερίνα Διδασκάλου ακροβατεί με επιδεξιότητα ανάμεσα στο κωμικό και τραγικό στοιχείο της παράστασης υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Κώστα Γάκη έχοντας στις αποσκευές της την πλούσια εμπειρία της. Η μουσική, το σκηνικό και οι φωτισμοί συμβάλλουν στην ρεαλιστικότητα της παράστασης, δίνουν ένταση, ρυθμό και συντελούν στις συνεχείς ψυχολογικές μεταπτώσεις της πρωταγωνίστριας.
Αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς γιατί η ζωή τελικά δεν είναι μόνο φαίνεσθαι...πρέπει να τη ζούμε και να την απολαμβάνουμε καθημερινά!!!!!

Παρακολούθησα πρόσφατα τη συγκεκριμένη παράσταση.
Αν εξαιρέσει κανείς την κακή υποδομή του θεάτρου Βρετάνια, η Διδασκάλου παρουσίασε μια γυναίκα απολυμένη από όλες τις απόψεις: απολυμένη από τη δουλειά της αλλά και από την ίδια τη χαρά της ζωής. Μια γυναίκα σύγχρονη, αυτόνομη, αξιοπρεπής, δεν δέχεται βοήθεια από κανέναν παρά την κατάστασή της. Παρουσίασε με πόνο ψυχής τη μιζέρια μια απολυμένης, την αλαζονεία και αυταρέσκεια των συνανθρώπων, τα τεχνάσματα διαφόρων για εύκολο χρήμα και δημοσιότητα, αλλά μας έδωσε και αρκετές δόσεις χίουμορ! Μια παράσταση ευχάριστη, σύγχρονη και με σκηνοθεσία απίστευτη όπως μας συνηθίζει ο Γάκης!

Παρακολούθησα την παράσταση, η κα Διδασκάλου ήταν εκπληκτική, σε έναν καταιγιστικό μονόλογο τόσο επίκαιρο και αληθ-νο, μας παρουσιάζει την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, με μια τεράστια δόση μαύρου χιούμορ. Μια παράσταση που θα σας κάνει να γελάσετε άλλα και να κλάψετε. Μην την χάσετε.

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

Η αλήθεια είναι ότι πήγα σκεπτόμενος πως δύσκολα θα παρακολουθούσα μια αντίστοιχα επιτυχημένη παράσταση όπως ήταν «Η πόρνη από πάνω» . Ο Αντώνης Τσιαπανίτης όμως έχει περάσει και αυτός από το στάδιο του απολυμένου δημοσιογράφου πριν πάρει την πολύ σωστή απόφαση να γράψει κείμενο για το θέατρο και αυτό τον βοήθησε πολύ σε αυτή την παράσταση όπου τα «κλισέ» δεν λείπουν αλλά είναι δοσμένα με τέτοιο τρόπο που δεν γίνονται κοινότυπα.

Η εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Κώστα Γάκη δίνει πολύ καλό ρυθμό στο έργο και η Κατερίνα Διδασκάλου με την ερμηνεία της το απογειώνει. Βλέποντας τη και στην «Ασκητική» που παίζεται τώρα στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» θα καταλάβετε κι εσείς το εύρος των δυνατοτήτων αυτής της πραγματικά εξαιρετικής και πανέμορφης ηθοποιού που δεν πέφτει στην παγίδα να χρησιμοποιήσει την εικόνα της στο ρόλο και διαλέγει πάντα το δύσκολο δρόμο.

Παρόλο που και πάλι το έργο είναι γυναικοκεντρικό υπάρχουν πολλά σημεία που ο καθένας μας άντρας η γυναίκα μπορεί να ταυτιστεί με τη πρωταγωνίστρια. Άλλωστε όλοι μας έχουμε «χτυπηθεί» από την κρίση αν δε χάσαμε και τη δουλειά μας ακόμα.

Τα σκηνικά από τη Ματίνα Μέγκλα κάνουν ακόμα πιο ρεαλιστική την παράσταση και οι φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου τονίζουν πολύ εύστοχα τις αλλαγές στην ψυχολογία του χαρακτήρα . Η μουσική του Κώστα Γάκη «δένει» πολύ όμορφα στο «όλο» εγχείρημα.

Είμαι σίγουρος πλέον ότι αν αποφασίσει να γράψει και τρίτο μονόλογο για την Κατερίνα Διδασκάλου ο Αντώνης Τσιαπανίτης θα έχει την ίδια επιτυχία με τους δύο προηγούμενους …αχτύπητο δίδυμο!!!

Πάρα πολύ καλή παράσταση!!Η Διδασκάλου για άλλη μια φορά ήταν καταπληκτική!!