Ο μπαμπάς

Αρχείο Παίχτηκε από 21/10/2015 έως 24/04/2016
στο Δημήτρης Χορν
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Florian Zeller
Μετάφραση: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνοθέτης: Σταμάτης Φασουλής
Ερμηνεύουν: Μαρίνα Ασλάνογλου, Κωνσταντίνος Κάππας, Κίμων Κουρής, Ελευθερία Μπενοβία, Ματίνα Νικολάου

Περιγραφή

Ο Σταμάτης Φασουλής μεταφράζει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Florian Zeller «Ο μπαμπάς», που ανεβαίνει από την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Το έργο σημείωσε θριαμβευτική πορεία στο Παρίσι και έχει τιμηθεί το 2014 με το βραβείο Molière στην κατηγορία του καλύτερου έργου, ενώ ο Robert Hirsch στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τιμήθηκε την ίδια χρονιά με το βραβείο Molière στην κατηγορία καλύτερου ηθοποιού. Τα βραβεία Molières είναι τα πιο σημαντικά θεατρικά βραβεία στη Γαλλία.

Περισσότερα

Ο Αντρέ ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Η κόρη του η Άννα, βλέποντάς τον να μεγαλώνει, ανησυχεί. Αποφασίζει να συγκατοικήσουν. Η Άννα, ο μπαμπάς της και ο σύντροφός της. Εκεί αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα, που άλλοτε προκαλούν αυθόρμητο γέλιο και άλλοτε γνήσια συγκίνηση. Η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη. Εκτός από τα πρόσωπα, συγκρούεται το παρελθόν με το παρόν, αλλά και με το μέλλον.

Τι θα γίνει; Πού θα ζήσει το ζεύγος; Πού θα ζήσει ο μπαμπάς που, ίσως πια να είναι ενοχλητικός ή περιττός, όσο κι αν δημιουργεί αισθήματα αγάπης;

Το έργο έχει ένα μεγάλο ατού: Δεν βλέπουμε τη ζωή έτσι όπως είναι. Τη βλέπουμε με τα μάτια του μπαμπά.

Όλη η παράσταση είναι ένα υποκειμενικό πλάνο του ήρωα. Γι’ αυτό, το ρόλο της κόρης και το ρόλο του συντρόφου της του Πιέρ, τον ερμηνεύουν 4 ηθοποιοί. Δύο που που είναι τα πραγματικά πρόσωπα (Μαρίνα Ασλάνογλου, Κωνσταντίνος Κάππας), αλλά και δύο που είναι εκείνα τα πρόσωπα, που ο μπαμπάς βλέπει σαν Άννα και Πιέρ (Ελευθερία Μπενοβία, Κίμων Κουρής).

Δεν είναι τυχαίο που ο Florian Zeller, ο συγγραφέας του έργου, το έχει χαρακτηρίσει ως μία φάρσα τραγική!

Τον Μάιο του 2015 η παράσταση παρουσιάστηκε στο Λονδίνο και οι κριτικές, που έλαβε ήταν διθυραμβικές :

Η πιο έξυπνη και αιφνιδιαστική παράσταση της χρονιάς, The Times

Σπαρακτική… βαθύτατα συγκινητική, The Independent

Τρομερή, γοητευτική, παιχνιδιάρικη, The Guardian

Βαθειά συγκινητική και σκοτεινά κωμική, Londonist

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσω Στεργίου
Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα Α.Ε.

4 ΣΧΟΛΙΑ

  2. Από τη Ναντίν Αθανασίου.

    Το έργο του σύγχρονου θεατρικού συγγραφέα Florian Zeller, που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 24/10/2015 στο κατάμεστο θέατρο «Δημήτρης Χορν», με κύριο πρωταγωνιστή τον Σταμάτη Φασουλή, αποτελεί μια τραγική φάρσα, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας συνηθίζει να το χαρακτηρίζει. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 2012 με τον Ρόμπερτ Χιρς. Έχει από τότε κερδίσει πολλά βραβεία Moliere (2014), καθώς και εκείνο του καλύτερου έργου. Από τον περασμένο δε Μάιο παίζεται και στο Λονδίνο.

    Πρόκειται για ένα έργο, που πραγματεύεται τα όρια των σχέσεων μέσα σε μια οικογένεια, που χρήζουν επαναπροσδιορισμού, όταν ένα εκ των μελών της νοσήσει.
    Ένας πατέρας, μία κόρη και ανάμεσά τους η νόσος Αλτσχάιμερ. Γύρω τους όλα τα πρόσωπα, που επηρεάζουν τη ζωή τους. Πρόσωπα του παρελθόντος, του παρόντος, μπερδεύονται μέσα στο θολωμένο, από την αρρώστια, μυαλό του πατέρα. Βλέπουμε τα πάντα, μέσα από τα μάτια του και προσπαθούμε να ξετυλίξουμε μαζί του το κουβάρι της μνήμης του, να βρούμε το κομμάτι που λείπει.. Αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του έργου! Μπερδευόμαστε, όταν μπερδεύεται, αγωνιούμε όταν αγωνιά, συγκινούμαστε όταν συγκινείται! Άλλωστε θα μπορούσε να είναι ο δικός μας μπαμπάς….

    737344dd8934cc52da9f7f85f2627abb_XL
    Ο κ. Φασουλής δοκιμάζει με επιτυχία έναν από τους καλύτερους ρόλους της ζωής του! Πείθει απόλυτα ως Αντρέ, ως «μπαμπάς», ως ασθενής, που φοβάται να αποδεχτεί την αρρώστια του. Όντας περήφανος μια ζωή, αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα, αλλά και τη βοήθεια από οπουδήποτε κι αν αυτή προέρχεται. Αστείος, κυνικός, νευρικός, χαμένος, ένα μικρό παιδί, που φωνάζει τρομαγμένο την, πεθαμένη από χρόνια, μαμά του. Μέσα από τη συγκινητική ερμηνεία του περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τα αναπόφευκτα στάδια της ασθένειας. Η σκηνοθεσία του στρωτή και ευφυής. Η συνεχής αλλαγή μικρών στοιχείων του σκηνικού υποδηλώνει και τη σταδιακή απώλεια της μνήμης του ασθενούς.

    Η κ. Ασλάνογλου μία υπέροχη ηθοποιός, μια ευαίσθητη, ενοχική κόρη, που πονά και αμφιταλαντεύεται για το σωστό και το λάθος. Οι ακριβείς συσπάσεις του προσώπου της, η "αμήχανη" στάση της, οι αλλαγές στον τόνο της φωνής της, αντικατοπτρίζουν τη ψυχική της κούραση και το αδιέξοδο, που καλείται να ξεπεράσει. Ο Κωνσταντίνος Κάππας ανταποκρίνεται επακριβώς στο ρόλο του νέου συντρόφου της, που θέτει διλήμματα και διεκδικεί την αποκλειστικότητα στη ζωή της. Πλάι στον «μπαμπά» Σταμάτη Φασουλή στέκονται επάξια και ερμηνεύουν εξόχως του διπλούς τους ρόλους, οι Κίμων Κουρής, Ελευθερία Μπενοβία, Ματίνα Νικολάου.

    Το αγαπημένο γαλλικό κομμάτι «Viens, viens», που σιγοτραγουδάει ο «μπαμπάς» φορτίζει κατάλληλα τις έντονα συγκινησιακές στιγμές!

    Μια δραματική κωμωδία, που σίγουρα θα κερδίσει τις εντυπώσεις αυτόν τον χειμώνα!