Από τη Ναντίν Αθανασίου.
Το έργο του σύγχρονου θεατρικού συγγραφέα Florian Zeller, που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 24/10/2015 στο κατάμεστο θέατρο «Δημήτρης Χορν», με κύριο πρωταγωνιστή τον Σταμάτη Φασουλή, αποτελεί μια τραγική φάρσα, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας συνηθίζει να το χαρακτηρίζει. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 2012 με τον Ρόμπερτ Χιρς. Έχει από τότε κερδίσει πολλά βραβεία Moliere (2014), καθώς και εκείνο του καλύτερου έργου. Από τον περασμένο δε Μάιο παίζεται και στο Λονδίνο.
Πρόκειται για ένα έργο, που πραγματεύεται τα όρια των σχέσεων μέσα σε μια οικογένεια, που χρήζουν επαναπροσδιορισμού, όταν ένα εκ των μελών της νοσήσει.
Ένας πατέρας, μία κόρη και ανάμεσά τους η νόσος Αλτσχάιμερ. Γύρω τους όλα τα πρόσωπα, που επηρεάζουν τη ζωή τους. Πρόσωπα του παρελθόντος, του παρόντος, μπερδεύονται μέσα στο θολωμένο, από την αρρώστια, μυαλό του πατέρα. Βλέπουμε τα πάντα, μέσα από τα μάτια του και προσπαθούμε να ξετυλίξουμε μαζί του το κουβάρι της μνήμης του, να βρούμε το κομμάτι που λείπει.. Αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του έργου! Μπερδευόμαστε, όταν μπερδεύεται, αγωνιούμε όταν αγωνιά, συγκινούμαστε όταν συγκινείται! Άλλωστε θα μπορούσε να είναι ο δικός μας μπαμπάς….
Ο κ. Φασουλής δοκιμάζει με επιτυχία έναν από τους καλύτερους ρόλους της ζωής του! Πείθει απόλυτα ως Αντρέ, ως «μπαμπάς», ως ασθενής, που φοβάται να αποδεχτεί την αρρώστια του. Όντας περήφανος μια ζωή, αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα, αλλά και τη βοήθεια από οπουδήποτε κι αν αυτή προέρχεται. Αστείος, κυνικός, νευρικός, χαμένος, ένα μικρό παιδί, που φωνάζει τρομαγμένο την, πεθαμένη από χρόνια, μαμά του. Μέσα από τη συγκινητική ερμηνεία του περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τα αναπόφευκτα στάδια της ασθένειας. Η σκηνοθεσία του στρωτή και ευφυής. Η συνεχής αλλαγή μικρών στοιχείων του σκηνικού υποδηλώνει και τη σταδιακή απώλεια της μνήμης του ασθενούς.
Η κ. Ασλάνογλου μία υπέροχη ηθοποιός, μια ευαίσθητη, ενοχική κόρη, που πονά και αμφιταλαντεύεται για το σωστό και το λάθος. Οι ακριβείς συσπάσεις του προσώπου της, η "αμήχανη" στάση της, οι αλλαγές στον τόνο της φωνής της, αντικατοπτρίζουν τη ψυχική της κούραση και το αδιέξοδο, που καλείται να ξεπεράσει. Ο Κωνσταντίνος Κάππας ανταποκρίνεται επακριβώς στο ρόλο του νέου συντρόφου της, που θέτει διλήμματα και διεκδικεί την αποκλειστικότητα στη ζωή της. Πλάι στον «μπαμπά» Σταμάτη Φασουλή στέκονται επάξια και ερμηνεύουν εξόχως του διπλούς τους ρόλους, οι Κίμων Κουρής, Ελευθερία Μπενοβία, Ματίνα Νικολάου.
Το αγαπημένο γαλλικό κομμάτι «Viens, viens», που σιγοτραγουδάει ο «μπαμπάς» φορτίζει κατάλληλα τις έντονα συγκινησιακές στιγμές!
Μια δραματική κωμωδία, που σίγουρα θα κερδίσει τις εντυπώσεις αυτόν τον χειμώνα!
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
