Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ποιος είναι ο σκοπός σας προβάλλοντας το έργο αυτό στο κοινό;
Από καλλιτεχνική άποψη, είναι ένα θεατρικό “experiment”. Είναι η πρώτη επαγγελματική μου δουλειά όσον αφορά την σκηνοθεσία και ήθελα να δώ πως θα μπορούσα να εντάξω στοιχεία κινηματογραφικά σε μία θεατρική παράσταση. Πέρα από αυτό, εύχομαι το κοινό να βρει κάποια κομμάτια του εαυτό του βλέποντας την παράσταση.
Το έργο αναφέρεται ξεκάθαρα σε μια ομοφυλοφιλική σχέση. Τι είναι αυτό που μπορεί να προσελκύσει και τα άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις στην παράσταση ;
Όταν το έγραψα, η σχέση ήταν ετεροφυλική. Μετά κατάλαβα ότι έτσι, θα εστιάζαμε περισσότερο στην ιδέα τις γυναίκας ως θύμα βίας κτλ. Κάνοντας το ζευγάρι ομοφυλόφιλο, πιστεύω ότι οι ευρύτερες ιδέες κυριεύουν. Βλέπουμε πέρα από το προφανές ζευγάρωμα ,πιο ξεκάθαρα δύο ψυχές να παλεύουν η μια με την άλλη, να παλεύουν με την ίδια τους ουσία. Δύο ανθρώπινες ψυχές να αντιμετωπίζουν κάποιες αλήθειες της ανθρώπινης ύπαρξής.
Μιλήστε μας για τη διαδικασία επιλογής των ηθοποιών της παράστασης.
Η διαδικασία επιλογής των ηθοποιών ίσως να ήταν το πιο δύσκολό κομμάτι. Γνωρίζοντας τις υποκριτικές δυνατότητες του Τιμόθεου, τον προσέγγισα ξέροντας ότι θα μπορούσε να ενσαρκώσει και να εμπλουτίσει τον απαιτητικό χαρακτήρα του «Λευτέρη». Μου ήταν δύσκολο να βρω τον κατάλληλο ηθοποιό να ενσαρκώσει τον «Αναστάση». Είδα αρκετούς ηθοποιούς, μα αυτός η εσωτερικότητα που απαιτεί ο ρόλος, που είναι και ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα αυτού, δεν την είχαν. Ο Γιάννης, από την πρώτη στιγμή, είχε αυτό το απαιτούμενο. Κάναμε μια πρώτη ανάγνωση οι τρείς μας και η χημεία μας έδεσε αμέσως.
Τελικά πιστεύετε ότι σε τέτοιου είδους σχέσεις υπάρχει επιστροφή αν θελήσεις να τα διαγράψεις όλα και να συνεχίσεις μία ζωή στα πλαίσια των ηθών που κυριαρχούν ;
Πιστεύω ότι ο καθένας μας, τελικά, μπορεί να κάνει τα πάντα, αν υπάρχει πραγματικά η θέληση. Είμαστε ικανοί να κάνουμε τα πάντα.
Ποια η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Μέχρι τώρα, η ανταπόκριση του κοινού είναι θετική. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι στο τέλος τις κάθε παράστασης, αν δεν αρχίσω εγώ ο ίδιος να χειροκροτώ, οι θεατές μένουν στο σιωπηλό σκοτάδι του θεάτρου. Αφού ανάβουν τα φώτα και παύουν να χειροκροτούν, μένουν σχεδόν ακίνητοι στις θέσεις τους. Εκεί καταλαβαίνω ότι κάτι σε αυτό που τους έχω προσφέρει τους έχει αγγίξει, τους έχει μιλήσει, τους έχει προβληματίσει.
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στην προώθηση της παράστασης στα Μ.Μ.Ε ;
Σε γενικές γραμμές υπάρχει στήριξη και προώθηση για την παράσταση, και θέρμη. Είμαι ευγνώμον. Δυστυχώς, μου κάνει εντύπωση ότι στο 2015, κάποια θέματα είναι ακόμα «ταμπού». Πέρα από αυτό, λυπάμαι πάρα πολύ που στην χώρα μου, κάποιοι δεν έχουν την ευγένεια μα ούτε τον πολιτισμό να σου απαντήσουν με ένα απλό «όχι» στην αίτηση σου, και απλά σε αγνοούν παρά τις προσπάθειες σου.
Πιστεύετε ότι η πίστη στο Θεό, για τον οποίο υπάρχει έντονη αναφορά μέσα στο έργο, μπορεί να αποδειχτεί πιο ισχυρή από την ερωτική έλξη ;
Όπως και η αγάπη και ο έρωτας, έτσι και η πίστη είναι εντελώς προσωπικό θέμα. Είμαι χριστιανός ορθόδοξος. Για το άτομο μου, η πίστη μου είναι πάνω από όλα. Για εμένα, ναι η πίστη, η καθαρή πίστη στον Θεό είναι πιο ισχυρή από την ερωτική έλξη. Επίσης θέλω να δείξω με το έργο αυτό ,ένα δικό μου πιστεύω. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι παντού. Δεν γίνετε να πιστεύουμε ότι ο Θεός , μας βλέπει όταν θέλουμε εμείς. Μας βλέπει στις καλές μας, αλλά και στις κακές μας στιγμές . Μας βλέπει όταν δημιουργούμε και όταν καταστρέφουμε. Βλέπει τις χάρες μας, όπως βλέπει και τα αίσχη μας. Δεν υπάρχει μόνο όταν μας συμφέρει.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
