Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Αντιληφθήκατε από νωρίς τη «έλξη» σας με το θέατρο:
Από 7 χρονών, όταν σε έκθεση ιδεών έγραψα όταν μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός. Όχι θέλω- κοφτά, θα γίνω! Είχα την τύχη να προέρχομαι από μεσοαστικό περιβάλλον, με μεγάλη αγάπη στις τέχνες και το θέατρο ιδιαίτερα. Παιδικό θέατρο (Καλογεροπούλου-Ποταμίτη) είδα στα 4, ενώ στο δημοτικό είχα επισκεφτεί και μαγευτεί από το Τέχνης, το Εθνικό, το Έρευνας, το Όρβο, το Βεργή, το Αντιθέατρο, το Μουσούρη , το Αμφιθέατρο. Στα 11 πήγα για πρώτη φορά Επίδαυρο. Προκαθορισμένη μοίρα, μέσω της καλλιέργειας, και της καλλιέπειας, αλλά και ένστικτο να εκφραστεί ο εσωτερικός μου κόσμος ελεύθερα μόνο εκεί που πραγματικά νοιώθει να ανήκει! Ένοιωσα ευτυχής όταν συμμετείχα αργότερα στο Έρευνας και στο Εθνικό σαν ηθοποιός ή σκηνοθέτης.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία που έχετε εδώ και χρόνια με το θέατρο «Studio Κυψέλης». Νοιώθετε ελεύθερος να προβάλετε το έργο σας χωρίς περιορισμούς;
Ναι είμαι ευτυχής γιατί το Studio Κυψέλης είναι ένα προσωπικό δημιούργημα. Ένας χώρος όπως τον ονειρεύτηκα, pocket theater, με προδιαγραφές Ευρώπης (τριώροφο, με κομψό φουαγιέ, δυνατότης μετατροπών κλπ). Εκφράζομαι ακριβώς όπως επιθυμώ και τα μόνα που μπορούν να με αναστείλουν είναι τα οικονομικά αδιέξοδα, που μας πιέζουν όλους και η ασυνέπεια των (όποιων) συνεργατών, που δυστυχώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Η ανάγκη για έκφραση κάνει τον καλλιτέχνη ασυνεπή. Αλλά ,ευτυχώς, ασυνέπεια και Τέχνη δε συναντιόνται. Το να συντηρείς ένα θέατρο προϋποθέτει αυταπάρνηση, ασκητισμό, θυσίες τεράστιες και κυρίως προσπάθεια να βρεθούν οι κατάλληλοι συνεργάτες με ανάλογες θέσεις και πίστη. Πορευόμαστε με αισιοδοξία και ελπίδα. Θα ήθελα να κάνω μια παραγωγή κάποια στιγμή, χωρίς να σκεφτώ τα έξοδα ή να προσαρμόσω τις επιθυμίες και τα θέλω μου. Μόνο τότε θα ήμουν πραγματικά ελεύθερος.
Ποιος είναι ο χαρακτήρας που έχει δημιουργήσει το θέατρο «Studio Κυψέλης» στα τόσα χρόνια παρουσίας του;
Ένας πολυχώρος ζεστός και φιλόξενος στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών, με μεγάλη σημασία στο ρεπερτόριο. Έχουμε παρουσιάσει σε επτά χρόνια περισσότερες από 50 παραστάσεις, από Κλασσικούς, Ουάιλδ, Ίψεν, Γκόγκολ, Ντοστογιέφσκι, σημαντικότατους σύγχρονους Σίζγκαλ, Φόλλευ, Ρής , Έλις, 'Οσμπορν, Πεσσόα, ως τους διακεκριμένους έλληνες Σολδάτο, Μιχαηλίδη, Τσικληρόπουλο, Βασιλειάδη, Μπούτου κ.α. ) και έχουμε φιλοξενήσει όλα τα είδη θεάτρου, από πρόζα ως μιούζικαλ και όπερα δωματίου και από συναυλίες ως το Διεθνές Festival Mosaic από εξαιρετικούς σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο, Γιώργο Βασιλειάδη, Μαριάννα Τόλη, Μαρία Αλιφέρη, Νίκο Βερλέκη, Καίτη Ιμπροχώρη, Μανώλη Δεστούνη, Στέλλα Μαρή, Σταμάτη Τζελέπη κ.α. Ευτυχής με τις συνεργασίες και όσους μας τίμησαν. Μια φίλη συνηθίζει να λέει, θα γίνω ένα με αυτούς που θα μου σταθούν. Το θέατρο μας υπάρχει με αυτούς που το επανδρώνουν. Είναι ένας χώρος που το εναλλασσόμενο ρεπερτόριο προβάλλει τη δυναμική του και σχηματοποιεί το προφίλ του. Σίγουρα το Studio Κυψέλης δεν είναι ενός ανθρώπου έκφραση.
Με τι κριτήρια επιλέγετε τα έργα που ανεβάζετε;
Το ρεπερτόριο των Θεατρίνων Θεατές, που είναι μια ομάδα που κρατά γερά δέκα περίπου χρόνια, και έχει επιχορηγηθεί από το ΥΠ.ΠΟ. και τον Ο.Ε.Θ. - Σ.Ε.Η. ενώ έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 20 Φεστιβάλ, κι έχει βραβευθεί αρκετές φορές από Δημόσιους ή Ιδιωτικούς φορείς, καθορίζεται από τις ανάγκες της ομάδας την κάθε περίοδο. Επιλέγουμε συνήθως έργα άπαιχτα στην Ελλάδα, πολυπρόσωπα και σαν συνεργάτες έχουν δουλέψει μαζί μας περισσότερα από 150 άτομα του καλλιτεχνικού χώρου, πολλά από τα οποία δουλεύουν και ξαναδουλεύουν μαζί μας. Το ρεπερτόριο είναι πολυμορφικό και μας αφορούν σημαντικά έργα, με διεθνή απήχηση. Είχαμε την τύχη ο Γιάννης Σολδάτος να εμπνευστεί και να γράψει έργο για την ομάδα μας, τον “Παζολίνι” μας!
Η φετινή χρονιά από τις πιο υποσχόμενες παρά την κρίση, φιλοξενεί δύο κορυφαίες επαναλήψεις. Το “Leonardo's Ring” Του βραβευμένου με 4 Tony Awards Rick Elice, το εξαιρετικό έργο του Γιάννη Σολδάτου “Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο” ( 3η-2η χρονιά αντίστοιχα) , οι Primavera Quintette παρουσιάζουν το “Una Historia Antiqua”, τα “Παιχνίδια Εξουσίας” που γράψαμε με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη δύο χρόνια πριν πεθάνει και στις 12 Δεκέμβρη ανεβαίνει το “Delete” της Μαρίτας Ρίτζι. Ακολουθεί ο “Ομφάλιος Λώρος” του Γιώργη Χριστοδούλου , το “African Gothic” της De Wett και ο μονόλογος του Γιώργου Βασιλειάδη “Συγνώμη μαμά” με την Καίτη Παπανίκα, που επαναλαμβάνεται για λίγες παραστάσεις, ενώ θα επαναληφθεί το pocket musical “Tα ΠΕΔΙΑ παίζει” κ.α.
Προτιμάτε να σκηνοθετείτε και να συνεργάζεστε με νέους ηθοποιούς ή μεγαλύτερης ηλικίας και πιο έμπειρους ;
Με ταλαντούχα άτομα. Οι παλιότεροι επιλέγονται λόγω καταλληλότητας και οι νεότεροι λόγω δυναμικής. Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι τους ηθοποιούς μου, που έρχονται και τους βλέπουν σημαντικοί σκηνοθέτες, τους ζητούν σε συνεργασίες που συνήθως πετυχαίνουν. Μεγάλη ανταμοιβή. Για αυτούς αλλά και για μένα και το Studio Κυψέλης. Υπήρξε σκηνογράφος- σκηνοθέτης φίλος, που μίλησε με όλους σχεδόν τους ηθοποιούς μου, που έπαιζαν πέρυσι στον Παζολίνι, στο Leonardo's και στον Καβάφη για να καταλήξει στη διανομή δύο παραστάσεων που συμμετέχει.
Το θέατρο σας βρίσκεται στην Κυψέλη , μια περιοχή με ετερόκλητα στοιχεία όπως οι κάτοικοι με αστική κουλτούρα της παλιάς εποχής και οι μετανάστες, τα οποία όμως συνυπάρχουν μεταξύ τους αρμονικά . Η παρουσία ενός σεβαστού αριθμού θεάτρων στην περιοχή πιστεύετε ότι παίζει κάποιο ρόλο σε αυτό το φαινόμενο;
Ανήκω στο θεατρικό “πι” , όπως σωστά έχει γράψει ο Βασίλης Μπουζιώτης της Κυψέλης. Η περιοχή ανέκαθεν έβλεπε θέατρο και εξακολουθεί να βλέπει και οι παλιοί συνυπάρχουν με τους καινούριους ειρηνικά και μέρα με τη μέρα το παλιό στέλνει και το νέο στο θέατρο. Γεννήθηκα Κυψέλη εδώ μεγάλωσα και εδώ επέλεξα να κάνω θέατρο. Κρίμα που ο Δήμος δε βοηθά τα θέατρα. Παρά την κρίση. Ήμαστε έρμαια του τυχαίου με αβέβαιο μέλλον.
Ανεβάζετε αρκετά συχνά έργα "τολμηρού" περιεχομένου. Θεωρείτε ότι τέτοιου είδους έργα δεν προβάλλονται αρκετά στην Ελλάδα και λογοκρίνονται;
Σπούδασα σε τρεις σχολές θέατρο και σκηνοθεσία σε Ελλάδα και Σουηδία. Από πολύ νωρίς παρόλο που είχα την τύχη να υπηρετήσω το λεγόμενο κλασσικό θέατρο ( Συνοδινού- Παπαθανασίου-Μεσσάλας- Ντουφεξής) είχα την τύχη να συμπλεύσω με την πρωτοπορία. Στο Έρευνας με τον Ποταμίτη, δίπλα στη Γεμεντζάκη, στο Λιβαθινό ακόμα και στην Ξενουδάκη (Αντιθέατρο). Από πολύ νωρίς συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει πρόκληση παρά μόνο σωστά υποστηριγμένη πρωτοπορία. Κάνω θέατρο λόγου. Με εξαιρετικά κείμενα. Στα τριάντα έργα που σκηνοθέτησα με τους Θεατρίνων Θεατές , στο Ελεύθερο θέατρο, στο Μέγαρο Μουσικής ή στα Festival, υπήρχαν κείμενα σημαντικά, με μοντέρνα προσέγγιση. Ένα από αυτά είχε ομοφυλόφιλη θεματική, τέσσερα είχαν γυμνό αλλά όλα είχαν εξαιρετική γλώσσα, Τεράστιων συγγραφέων. Δε σκέφτηκα ποτέ τι αφορά ένα έργο αλλά τι συναισθήματα προκαλεί στο κοινό και αν συγκινεί. Θεωρώ επίτευγμα το ρεπερτόριο της ομάδας μου και σε αυτό με ακολουθούν κοινό και έγκριτοι κριτικοί, που εμπιστεύομαι. Θα εξακολουθήσω να πρωτοτυπώ - πρωτοπορώ όσο μπορώ περισσότερο. Δεν έχω πέσει θύμα λογοκρισίας μέχρι στιγμής ούτε καν από την κρατική τηλεόραση.
Πληροφορίες για τις παραστάσεις στο Studio Κυψέλης: Εδώ
