Κωμωδία μιας άλλης εποχής

Αρχείο Παίχτηκε από 09/10/2016 έως 06/11/2016
στο Διέλευσις - Πολυχώρος Πολιτισμού
για δεύτερη χρονιά
Διάρκεια: 120’ (με διάλειμμα)
Συγγραφέας: Αλεξέι Αρμπούζωφ
Σκηνοθέτης: Χρυσάνθη Κορνηλίου
Ερμηνεύουν: Σταύρος Καλός, Μαρία Σιδέρη

Περιγραφή

Στον Πολυχώρο Πολιτισμού Διέλευσις παρουσιάζεται από την Κυριακή 9 Οκτωβρίου, για δεύτερη χρονιά λόγω επιτυχίας, η παράσταση «Κωμωδία μιας άλλης εποχής» του Αλεξέι Αρμπούζωφ, σε μετάφραση απ’ ευθείας από τη ρωσική γλώσσα της Λούλας Γιαννακοπούλου και του Γιούρι Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία Χρυσάνθης Κορνηλίου.

Περισσότερα

Είναι η συνάντηση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ώριμης ηλικίας, που συναντιούνται σε ένα θεραπευτήριο στη Ρίγα της Λετονίας. Εκείνος είναι ο αρχίατρος του θεραπευτηρίου και εκείνη έχει πάει ένα είδος διακοπών για ξεκούραση.

Έχοντας πίσω τους ένα διαφορετικό παρελθόν, που όμως έχει προξενήσει στον καθένα αρκετό πόνο, αρχίζουν την πρώτη γνωριμία τους με έκδηλα τα σημεία της διαφορετικότητάς τους. Το στοιχείο, που κάνει το έργο ενδιαφέρον είναι ότι ο καθένας από αυτούς αντιμετωπίζει το παρελθόν του με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αμύνεται στον πόνο του με μια εκ διαμέτρου αντίθετη νοοτροπία. Εκείνος με ένα είδος εργασιοθεραπείας, κλεισμένος στον εαυτό του, αυστηρός και φλεγματικός, έχει απορρίψει τις μικρές χαρές της ζωής προς χάριν των ασθενών του. Εκείνη υιοθετεί μια στάση ζωής, που κρύβει τον πόνο πίσω από μία επιφανειακά χαρούμενη διάθεση, που με μια πρώτη ματιά φτάνει στα όρια της επιπολαιότητας ή της ασυνέπειας, αλλά που είναι η μόνη λύση για να μη βυθιστεί στην απελπισία που θα προκαλέσει η παραδοχή της αποτυχημένης ζωής της.

Όμως ο καθένας από τους δύο, όσο και αν φαίνονται διαφορετικοί, έχουν ένα στοιχείο, που λείπει από τον άλλον και που είναι αυτό ακριβώς που τους χρειάζεται. Ο Ροντιόν Νικολάγιεβιτς βρίσκει στο πρόσωπο της Λύντια Βασιλίεβνα τη χαρά της ζωής, που έχει ξεχάσει πια εδώ και πολλά χρόνια: την τρυφερότητα, τη γυναικεία ζεστασιά, το γνήσιο ενδιαφέρον. Εκείνη βρίσκει στο πρόσωπο του αρχίατρου τη σταθερότητα που της έλειψε, την πίστη, την προστασία, την υπευθυνότητα.

Με χιούμορ ο συγγραφέας περιγράφει τη συνάντησή τους από μέρα σε μέρα, που αρχίζει με ένα τρόπο επεισοδιακό, για να προχωρήσει μέχρι την αναγνώριση του ενός από τον άλλον, αναγνώριση που βαθμιαία εισχωρεί κάτω από την επιφάνεια του τρόπου, που εκφράζονται για να τους φέρει κοντά σαν ζευγάρι που αλληλοσυμπληρώνεται, για να ζήσει το εδώ και το τώρα πέρα και έξω από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Δείχνει τη δυνατότητα του να μπορεί κανείς να ζει στο παρόν αφήνοντας να φανεί η ομορφιά αυτού που είναι βαθύτερα, ομορφιά που μπορεί να δώσει ευτυχία στον άλλον αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό.

Ένα αισιόδοξο μήνυμα ζωής, δοσμένο με το ιδιαίτερο χιούμορ του Αρμπούζωφ, που κάνει το θεατή να χαμογελάσει, να συγκινηθεί, να βρει κοινά στοιχεία του εαυτού του με τους πρωταγωνιστές του έργου και ίσως να διαχειρισθεί και ο ίδιος διαφορετικά το παρελθόν του. Οι εξαιρετικά λεπτές ψυχολογικές καταστάσεις, που χρωματίζουν την γραφή του και το ιδιαίτερο ύφος του τον περνούν στο πάνθεον των κλασικών συγγραφέων του θεάτρου και δικαιολογούν απόλυτα την επιτυχία του θεατρικού αυτού έργου στην πρόσληψή του από το κοινό.

Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο του Ρώσου συγγραφέα Αλεξέι Αρμπούζωφ (1908-1986) πρωτοανέβηκε το 1975. Στην Ελλάδα έχει παιχθεί στο παρελθόν με τον τίτλο: «Φθινοπωρινή ιστορία». Άλλα αγαπημένα και κλασικά έργα του συγγραφέα είναι «Ο Μακρινός Δρόμος», «Μια Ιστορία του Ιρκούτσκ», «Τάνια», «Καημένε μου Μάρικ».

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Αλεξέι Αρμπούζωφ
Μετάφραση: Λούλα Γιαννακοπούλου & Γιούρι Γιαννακόπουλος
Σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου
Σκηνικά & κοστούμια: Άγγελος Δελής
Μουσική επιμέλεια: Σωτήρης Οικονόμου
Φωτισμοί: Παναγιώτης Γκόλφης

Επισκεφτείτε τη σελίδα του θεάτρου στο facebook: "διέλευσις" Πολυχώρος Πολιτισμού

26 ΣΧΟΛΙΑ

  3. Παρακολουθησα αυτή την όμορφη συγκινητική παράσταση χθες βράδυ.Οι δυο ηθοποιοί πολύ καλοί στους ρόλους τους ,το έργο σε μετέφερε σε εκείνη την εποχή που αναφερόταν με πολυ τρυφεροτητα .Η σκηνοθεσία άψογη,αλλα και γενικα ο χωρος σου δημιουργει μια παρα πολυ ωραια αισθηση ,με την κλασσικη μουσικη που παιζει ,το χωρο του φουαγιε με τα βιβλια ,τις φωτογραφιες τους ζεστους ανθρωπους .Ειναι η δευτερη φορα που επισκεπτομαι αυτο το χωρο και εχω να πω τα καλυτερα για το μερακι και τη διαθεση καποιων ανθρωπων, να ασχολουνται με τη τεχνη ,σε αυτες τις δυσκολες εποχες που ζουμε και να σε κανουν να ξεφευγεις για λιγο απο τα προβληματα της καθημερινοτητας. Ευχαριστουμε πολυ θεατρομανια για την ομορφη παρασταση που μας προσφερες.

  6. Υπέροχη παράσταση με καταπληκτικές ερμηνείες. Οι δύο ηθοποιοί είναι πολύ καλοί, αλλά ο κύριος Καλός είναι εξαιρετικός. Το μόνο που με μπέρδεψε στην αρχή, ήταν ο τίτλος. Ουσιαστικά πρόκειται για το έργο "Φθινοπωρινή Ιστορία" του Αρμπούζωφ, αλλά όπως άλλαξε ο τίτλος, νόμιζες ότι είχες να κάνεις με άλλο έργο του συγγραφέα. Καλό θα ήταν να διευκρινίζεται αυτό. Ο χώρος είναι πολύ ζεστός και οι άνθρωποι φιλικοί. Συγχαρητήρια!

  9. Καταπληκτικη παρασταση,αψογες ερμηνείες από δυο μη γνωστους στο ευρυ κοινο ηθοποιούς.Ο Σταυρος Καλος είναι κατι παραπανω από υπεροχος αλλα η Κα Μαρια Σιδερη κλεβει την παρασταση δινοντας την εντυπωση ότι ο συγκεκριμένος γραφτηκε ειδικα γι αυτην μονο. Το σεναριο υπογραφεται από έναν χαρισματικο με πολύ χιουμορ μεγαλο λογοτεχνη του περασμενου αιωνα,αλλα ιδιαιτερη μνεια αξιζει και στους δυο μεταφραστες του εργου από τα Ρωσσικα που σε κανει να νομιζεις ότι ο Αρμπουζωφ εγραψε το συγκεκριμενο εργο στα Ελληνικα.Πολλα ευσημα επισης στην Κα Κορνηλιου που σκηνοθετησε την παρασταση αλλα και στους ανθρώπους του θεατρου Διέλευσης για την συγκεκριμενη επιλογή.Το μονο αρνητικο η μικρη προσελευση θεατων-δεκα ανθρωποι ολοι κι ολοι.Ειναι κριμα για μια τετοια παρασταση που εάν ειχε την αναλογη προβολη θα παιζοταν για μεγαλο χρονικο διαστημα σε θεατρα ασφυκτικα γεματα.
    Ευχαριστω την Θεατρομανια για την προσκληση που μου παραχωρησε

  12. μια πολυ ωραια παρασταση.τρυφερη και νοσταλγικη.τα δυο προσωπα εχοντας εμπειριες(παρελθοντος)εξισου οδυνηρες,καταφερνουν να νικησουν τη μοναξια που ο καθενας τους κουβαλαει.οι ερμηνιες ηταν πολυ καλες .ευχαριστω

  18. Το έργο πατάει περιγράφει την συνάντηση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ώριμης ηλικίας, σε ένα θεραπευτήριο στην Λετονία . Η γνωριμία τους αναδεικνύει την διαφορετικότητά τους, με ένα βαρύ και πονεμένο παρελθόν για τον καθένα τους , όμως ο καθένας από αυτούς αντιμετωπίζει αυτό το παρελθόν του με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αμύνεται στον πόνο του με μια εκ διαμέτρου αντίθετη νοοτροπία. Εκείνος φανατικά εργασιομανής, εσωστρεφής, αυστηρός και πνευματώδης, έχει απαξιώσει τις μικροχαρές της ζωής .Εκείνη υιοθετεί μια στάση ζωής που κρύβει τον πόνο πίσω από μία επιφανειακά χαρούμενη διάθεση, που με μια πρώτη ματιά φτάνει στα όρια της επιπολαιότητας ή της ασυνέπειας, αλλά που είναι η μόνη λύση για να μη βυθιστεί στην απελπισία που θα προκαλέσει η παραδοχή της αποτυχημένης ζωής της. Όμως ο καθένας από τους δύο, όσο και αν φαίνονται διαφορετικοί, έχουν ένα στοιχείο που λείπει από τον άλλον και που είναι αυτό ακριβώς που τους χρειάζεται, Εκείνος βρίσκει σε εκείνη την φωνή της ζωής που έχει θάψει μέσα του πολύ καιτό: την τρυφερότητα, τη γυναικεία ζεστασιά, την αληθινή φροντίδα .. Εκείνη πάλι , βρίσκει σε αυτόν τη σταθερότητα που της έλειψε, την πίστη, τον σεβασμό, την προστασία, την υπευθυνότητα.
    Εξαιρετική ηθοποιία, θαυμαστή η σκηνοθεσία της Χρυσάνθης Κορνηλίου,ατμοσφαιρική η μουσική,φτωχό πάρα πολύ το σκηνικό, άχαρη η σύσταση του κυρίου στο ταμείο, για υποχρεωτική αγορά του προγράμματος, ένα τρίπτυχο πληροφοριακό φυλλάδιο .
    Ευχαριστούμε την Θεατρομανία για την πρόσκληση.