Σκηνοθέτης: Dennis Hilton-Reid, Γιούλα Μπούνταλη
Ερμηνεύουν: Caitlin Tyson, Darius Journigan, Kevis Hillocks, Khiry Walker, Kemiyondo Coutinho, Niara Sena, Ερρίκος Μηλιάρης, Μιχάλης Γεωργίου, Γιούλα Μπούνταλη
Περιγραφή
Το βραβευμένο με Πούλιτζερ (2009) θεατρικό έργο της Λυν Νόττατζ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία, που συνυπογράφουν η Γιούλα Μπούνταλη και ο Βρετανός Ντέννις Ρηντ.
Περισσότερα
Το έργο, που γράφτηκε μετά την επίσκεψη της συγγραφέως στην Ουγκάντα, αναφέρεται σε μια γυναίκα, που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στον εμφύλιο, διατηρώντας ένα μπαρ, στο οποίο εργάζονται ως πόρνες γυναίκες-θύματα ομαδικών βιασμών.
Μέσα από το χιούμορ, συνδυάζοντας τη φόρμα του θεάτρου-ντοκουμέντο, με συνοδεία ζωντανής μουσικής, αλλά και πρωτότυπων βιντεοπροβολών, η παράσταση μιλά για όλους αυτούς που, είτε για λίγο είτε για πολύ, ενσωματώνονται στην κοινωνία μας, χωρίς οι υπόλοιποι να γνωρίζουν τα οδυνηρά τους βιώματα. Οι ηθοποιοί της παράστασης, αμερικανικής, αφρικανικής και ελληνικής καταγωγής, αφηγούνται τις ιστορίες ανθρώπων που αγωνίζονται να ζήσουν σε συνθήκες απίστευτης αγριότητας.
Η παράσταση είναι στα αγγλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους.
Σκηνοθεσία: Dennis Hilton-Reid, Γιούλα Μπούνταλη
Σχεδιασμών Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Σκηνογραφία: Αλίκη Κούβακα
Κοστούμια: Μάρλι Αλειφέρη
Κίνηση: Ευγενία Δελιαλή
Μουσική: The Boy
Video: Σύλλας Τζουμέρκας
Μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Μετάφραση στα ελληνικά: Γιούλα Μπούνταλη, Γιάννης Βογιατζής
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Δεδομένου ότι μία βδομάδα πριν τη πρεμιέρα έγιναν και δύο αντικαταστάσεις ηθοποιών, κάτι το οποίο όμως δεν είναι εμφανές αν δεν το γνωρίζεις εκ των προτέρων, νομίζω ότι πρόκειται για εξαιρετική παράσταση.
Το βραβευμένο κείμενο της Lynn Nottage αν και το έχω συναντήσει και σε άλλες εκδοχές, είναι πολύ καλά δομημένο και δεν κάνει «κοιλιά» παρά την σχεδόν τρίωρη διάρκεια της παράστασης.
Η σκηνοθεσία από το Dennis Hilton-Reid και τη Γιούλα Μπούνταλη είναι αρκετά κινηματογραφική και δεν κουράζει τους θεατές, κάποιοι από τους οποίους έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την παράσταση σε θέσεις που βρίσκονται μέσα στη σκηνή, δείχνοντας έτσι την πρόθεση της άμεσης αλληλεπίδρασης με το κοινό.
Η μουσική του The Boy ενισχύει την κινηματογραφική γραφή του έργου.
Η σκηνογραφία από την Αλίκη Κούβακα είναι πολύ προσεγμένη.
Ο σχεδιασμός των φωτισμών από τη Χριστίνα Θανάσουλα είναι εξαιρετικός και «χρωματίζει» ακόμα περισσότερο τους χαρακτήρες του έργου.
Στις ερμηνείες ξεχωρίζει η Γιούλα Μπούνταλη στο κεντρικό ρόλο, η Aurora Marion(σε αντικατάσταση), ο Στέφανος Μουαγκιέ και ο Darius Journigan(αν έχω κάνει σωστά την ταυτοποίηση καθότι δεν γνωρίζω τους ξένους ηθοποιούς).
Οι βίντεο-προβολές του Σύλλα Τζουμέρκα είναι καίριες και περνάνε το μήνυμα του αποπροσανατολισμού των ΜΜΕ από γεγονότα όπως ο πόλεμος στην Ουγκάντα.
Το συγκλονιστικό όμως μήνυμα, κατά τη γνώμη μου, είναι η παραδοχή με καπιταλιστικούς όρους ότι το κόστος της αγάπης στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μεγαλύτερο από την αξία της και αυτό το παρατηρούμε μάλιστα κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Ίσως το μοναδικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ένα τέτοιο συναίσθημα δεν βρίσκει το έδαφος να αναπτυχθεί.