Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Τι είναι αυτό που σας τράβηξε να ασχοληθείτε με τα παραμύθια και ειδικά από μια τόσο διαφορετική ματιά;
Ο πρώτος-πρωτος τρόπος, που έχει κάποιος, για να διηγηθεί μια ιστορία, είναι το παραμύθι. Αυτό το ακατέργαστο αρχικό νήμα (της ιστορίας) με τα πολλά νοήματα, που χωράει άπειρες διαφορετικές αναγνώσεις, αυτό με τράβηξε! Γιατί οι ήρωες είναι αρχέτυπα, σε όλους μας κάτι θυμίζουν... Ε, λοιπόν, θέλουμε να πούμε παραμύθια. Για αυτούς τους ήρωες, που κανείς τους δεν είναι τέλειος, που όλοι ψάχνουν τον έρωτα στο λάθος σημείο, είναι πολύ γέροι ή πολύ νέοι, πολύ τίμιοι ή πολύ άτιμοι και ενώ όλοι γύρω παθαίνουν, αυτοί ζήσαν καλά, κι εμείς καλύτερα! Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε τα παραμύθια, θα δούμε ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα για τον καθένα μας! Κι αν και έχουν ωραίο τέλος, δεν την σκαπουλάρουν κι όλοι..
Τι θέση έχει το χιούμορ στην παράσταση;
Το ποιόο; Δεν ξέρω, εγώ σοβαρό έργο πήγα να "φτιάξω", αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο κόσμος γελάει! Μα είναι δυνατόν να γελάνε στα πιο δραματικά σημεία;
Είστε αφοσιωμένη στη σκηνοθεσία;
Εγώ, ναι, αυτή δεν είναι αφοσιωμένη σε μένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να "βλέπω" πώς είναι η μεριά του ηθοποιού και να χρησιμοποιώ αυτήν την εμπειρία στη δουλειά μου. Επίσης, έχω αποκομίσει πολλές χρήσιμες "βάσεις" και όχι μόνο, σαν βοηθός σκηνοθέτη, αν πιάνεται.
Τι αποκομίσατε μέσα από τη συμμετοχή σας στο Bob Theatre Festival 2016 στο θέατρο Bios;
Πίστη στην ομαδική δουλειά, εμπειρία, υπέροχες γνωριμίες με άλλες ομάδες και τη δυνατότητα να δείξω τη δουλειά μου! Δεν είναι παραπάνω από αρκετά;
Το επόμενο σας εγχείρημα θα είναι πάλι πάνω σε κάποιο παραμύθι;
Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή έχω δύο πιθανότητες στο μυαλό μου: να είναι ή να μην είναι παραμύθι- που τις έχω συζητήσει και με την ομάδα μου. Νομίζω, πρέπει πρώτα να δούμε τα Βρώμικα Παραμύθια να κάνουν το ταξίδι τους,για να οδηγηθούμε στη συνέχεια.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
