Κυμβελίνος

Από τον Τιμόθεο Μαυρόπουλο (Υποψήφιος διδάκτωρ στο Stockholm School of Economics)

Όταν κουράζομαι από ένα βαρετό «αίσιον (ημι)τελές» στη ζωή μου, συνήθως κατηγορώ τον ίδιο τον Δημιουργό. Μα τον Σαίξπηρ; Ο «Κυμβελίνος» στη σκηνή αποκτά ζωή και ενδιαφέρον, παρά το αναμενόμενο αίσιο τέλος. Η μετάφραση του ποιητικού σαιξπηρικού λόγου από τον Αλέξανδρο Κοέν άγγιξε το απόλυτο, αφού και η σκηνοθεσία έγινε από τον ίδιο.

Ο Τάκης Βουτέρης στο ρόλο του Κυμβελίνου και η Ελένη Κρίτα – Βασίλισσα. Στο Θέατρο Εξαρχείων. Σε ένα ημιπραγματικό και ωστόσο απολύτως ρεαλιστικό μοντέλο μιας κοινωνίας γεμάτης υποκρισία, ψέμα και άξιους ανθρώπους – ούτε αγγέλους αλλά ούτε και διαβόλους, δανείζοντας τον χαρακτηρισμό από τους πρωταγωνιστές: Ιννογένη (Αντιγόνη Δρακουλάκη) και Ιάκωμο (Αντώνης Φραγκάκης). Παράσταση θεαματική με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Οι ερμηνείες των ηθοποιών άψογες ενώ η σκηνική παρουσία μινιμαλιστική: γραφείο-καναπές-καρέκλα, «επιπλωμένη με λιτότητα». Όσο για τα κοστούμια, βλέπουμε ένα εύρος από τα παλιά vintage έως και τα στυλάτα outfit να διασχίζουν τον εικοστό αιώνα σε μία ώρα. Το απόσταγμα του έργου μένει στη συνείδηση του θεατή.

Η γυναίκα και η πατρίδα. Γένους θηλυκού και οι δύο. Ο Πόστουμος (Παναγιώτης Εξαρχέας) βάζει στοίχημα ότι η γυναίκα του θα είναι πιστή σε αυτόν ενώ ο ίδιος σκοπεύει να παραμένει πιστός στην πατρίδα του. Εκ κατασκευής χαμένο στοίχημα, αφού η αξία της αγάπης και αφοσίωσης... δεν αποτιμάται, όσο και να προσπαθεί να υποδυθεί την «τιμή». Χωρίς να μπούμε στα βάθη του φιλοσοφείν περί του νιτσεϊκού «ό,τι έχει τιμή δεν έχει αξία», ας περιοριστούμε στο ότι ο Πόστουμος είναι – surprise surprise – άνθρωπος. Με όλα τα ελαττώματα, ημιτελή και αυτά.

Ο πειραματισμός του Σαίξπηρ που εκφράζεται στον «Κυμβελίνο» μοιάζει με ένα παιχνίδι προσομοίωσης που παίζει ο ίδιος ο Θεός. Με το δικαιολογητικό ότι μπορεί να μην υπάρχει και ο Ίδιος, ο Αρχισκηνοθέτης μας παρουσιάζει το Έργο με μοναδικό κριτήριο ποιότητας την ακρίβεια της αντιγραφής της όποιας πραγματικότητας φανταζόμαστε. Ο «Κυμβελίνος» είναι καθρέπτης των ίδιων των εαυτών μας και των «βασιλείων» μας. Το έργο δανείζεται για ιστορικό φόντο την εποχή του Κυμβελίνου, βασιλέα της Βρετανίας, όπως αυτή περιγράφεται στα Χρονικά (1587) του Ράφαελ Χόλινσεντ και δημιουργεί το ταραγμένο πολιτικό τοπίο, όπου κινούνται οι ήρωες και συμμετέχουν σε έναν «αγώνα λόγων». «Ο Αγών τους» συνοψίζεται σε μια διαρκή λεκτική αντιπαράθεση μεταξύ του «απολύτως ορθού» και «ημίορθου» λόγου, ο οποίος τονίζει τα φωνήεντα των παθών. Η δασκάλα-κοινωνία όμως διδάσκει τη δική της γραμματική: στις συλλαβές της φράσης «αίσιον τέλος» τα φωνήεντα των παθών οριοθετούνται πάντα από τα σύμφωνα της λογικής της επιβίωσης. ‘Ετσι, για να βγαίνει νόημα.

Το κράτος χρειάζεται να έχει ένα νόημα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του: η λέξη «Βρετανία» και τα παράγωγά της αναφέρονται στον «Κυμβελίνο» πάνω από σαράντα φορές – περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο έργο της εποχής. Πολλές φορές όμως στο βωμό του νοήματος θυσιάζεται ο Άνθρωπος. Όχι άγγελος. Αλλά ούτε και διάβολος.

"ΚΥΜΒΕΛΙΝΟΣ"

Το ιστορικό Θέατρο Εξαρχείων ανοίγει ξανά τις πόρτες του μετά από μια αποχή τεσσάρων χρόνων και μας υποδέχεται με το σαιξπηρικό αριστούργημα "Κυμβελίνος" σε διασκευή-σκηνοθεσία του πολυτάλαντου Αλέξανδρου Κοέν. Το όμορφο νεοκλασσικό κτίριο του 19ου αιώνα δεσπόζει σαν στολίδι στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους στην πιο αμφιλεγόμενη γειτονιά της Αθήνας για να συμβάλλει δυναμικά στον πολιτισμό της τέχνης. Ο ζεστός χώρος, οι αντίκες και οι φωτογραφίες στους τοίχους φανερώνουν το ένδοξο παρελθόν του θεατρικού χώρου που εναρμονίζονται πλήρως με την φρεσκάδα, την ευγένεια, τη φιλικότητα και την άψογη εξυπηρέτηση της κοπέλας στην υποδοχή!!!

Με αφορμή την επέτειο για τα 400 χρόνια από το θάνατο του Άγγλου ποιητή Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ο Κυμβελίνος παίρνει σάρκα και οστά στο θεατρικό σανίδι. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία έργα του ποιητή, λιγότερο γνωστό, σοφό και ώριμο με γεύση γλυκόπικρη, κωμικοτραγική που συνδυάζει καταιγιστική πλοκή, αμείωτη ένταση, προδοσίες, δολοπλοκίες, μηχανορραφίες, πιστούς και παθιασμένους έρωτες, υψηλό χιούμορ, ακραίες καταστάσεις, κορυφώσεις...μα στο τέλος μια αισιόδοξη αντίληψη και στάση απέναντι στη ζωή!! Χαρακτηρίζεται σαν ένα σκοτεινό παραμύθι με καλό τέλος, ένα περιπετειώδες ταξίδι από την αφέλεια και την αθωότητα στην αυτογνωσία. Φωτογραφίζεται σαν αδυναμία η αχαλίνωτη απληστία του ανθρώπου να υλοποιήσει όλα τα όνειρά του και η προσπάθεια του να συμβιβαστεί όσο γίνεται λιγότερο.

Σ' αυτό το σημείο θα αναφερθώ λίγο στην υπόθεση του έργου.
Ο Κυμβελίνος, ο βασιλιάς της Βρετανίας, προορίζει την μοναχοκόρη του Ιννογένη για τον γιο της δεύτερης συζύγου του. Όταν η Ιννογένη εναντιώνεται και παντρεύεται τον Πόστουμο, ο Κυμβελίνος εξορίζει τον ανεπιθύμητο γαμπρό του. Στην εξορία του ο Πόστουμος θα στοιχηματίσει με τον Ιάκιμο, έναν Ιταλό τυχοδιώκτη, πως η Ιννογένη του είναι η πιστότερη γυναίκα στον κόσμο. Ο Ιάκιμος κάνει τα πάντα ώστε να την παρουσιάσει άπιστη, και ο Πόστουμος αποφασίσει να την εκδικηθεί. Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει για την Ιννογένη και την υπηρέτρια της ένα γοητευτικό όσο και επικίνδυνο ταξίδι πνευματικής και συναισθηματικής ενηλικίωσης.

Το τρίτο κουδούνι χτυπά και η παράσταση αρχίζει. Εντυπωσιάζομαι και γοητεύομαι απ' το καθετί που βλέπω!!!! Σκηνικά λιτά αλλά τόσο έξυπνα, ευφάνταστα και λειτουργικά που νιώθεις ότι δεν σου λείπει κάτι! Μουσική εύστοχη, ευρηματική που δίνει το έναυσμα για τις γρήγορες εναλλαγές των σκηνικών και σε κρατάει σε διαρκή εγρήγορση! Φωτισμοί εξαίσιοι, ονειρικοί μέσα στο κλίμα του έργου! Κινησιολογία υποδειγματική!

Οι ηθοποιοί όλοι, ένας κι ένας, δεμένοι αρμονικά, δημιουργούν ένα εκπληκτικό θέαμα αξιοποιώντας την υποκριτική τους δεινότητα και κάθε εκφραστικό τους μέσο!!! Οι ερμηνείες τους, πέρα του δέοντος, ουσιώδεις, αφοπλιστικές, απολαυστικές υπηρετούν με πάθος, δύναμη και χειρουργική ακρίβεια τις σκηνοθετικές εντολές. Πρωτεργάτες ο κύριος Τάκης Βουτέρης με μεγάλη εμπειρία και ήθος μαζί με την κυρία Έλενα Κριτά ανοίγουν την αγκαλιά τους στο νέο αίμα!!!

Τέλος, ο ενορχηστρωτής της παράστασης Αλέξανδρος Κοέν δίνει μια φρέσκια, μοντέρνα πνοή με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο, πολύ καλή μετάφραση, σωστό μέγεθος με ωραία δομή και γρήγορο ρυθμό δίχως να κουράζει και να ξενίζει το θεατή. Τοποθετεί το έργο στη δεκαετία του 1960 με φόντο την οικονομική κρίση της Ευρώπης. Η Βρετανία του Κυμβελίνου φαντάζει σαν τη σημερινή Ελλάδα που βρίσκεται σε αδιέξοδο και αιμορραγεί, ανήμπορη να ορθοποδήσει από τους οικονομικούς δυνάστες της. Είναι ένα έργο ανοιχτό, απελευθερωμένο, μια διαρκής περιπέτεια, μια περιπλάνηση για όλα όσα βαθειά ονειρεύεσαι και επιθυμείς!!

Εν κατακλείδι, το Θέατρο Εξαρχείων κουβαλάει μια απίστευτη ενέργεια με έργα διαμάντια!! Δεν μένει στάσιμο, εκσυγχρονίζεται και δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες με όραμα, γνώσεις, ταλέντο και μεράκι!! Ομολογουμένως, μια παράσταση must to see!!!!

Ένας Σαίξπηρ σε μικρή ζεστή σκηνή.Όπου η ευρηματική σκηνοθεσία και ο έξυπνος φωτισμός βοηθούσαν .Οι ηθοποιοί κέντησαν τους ρόλους τους με αγάπη για ένα ωραίο αποτέλεσμα.

Μια παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους του ηθοποιούς!!!Ένα έργο προσεγμένο από όλες τις απόψεις. Σκηνικά, κοστούμια, φωτισμός ήταν όλα αρκετά ώστε να συντελέσουν στο υπέροχο αυτό αποτέλεσμα που απολαύσαμε! Ευχαριστώ τη Θεατρομάνια που μου έδωσε τη δυνατότητα να απολαύσω αυτό το θέαμα!!

Πολυ καλη παρασταση.... Ο κυμβελινο αυτο το σπανιο εργο του Σαιξπηρ δεν παιζεται συχνα. Και πραγματικα αξιζε η παρασταση. Ειχε να ανεβει ο Κυμβελινος απο το 1957 αν θυμαμαι καλα στην ελλαδα που την πρωτοεπαιξε τοτε το εθνικο θεατρο. Συγχαρητηρια και πραγματικα αξιζει η παρασταση. Ευχαριστω πολυ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ που μου εδωσες την ευκαιρια να δω αυτηγ την σπανια θεατρικη παρασταση απο αυτο το σπανιο θεατρικο εργο του Σαιξπηρ.

Ωραία παράσταση!! Το έργο του Σαίξπηρ στη μοντέρνα του εκδοχή. Καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς, λιτά αλλά ευφάνταστα σκηνικά, ζεστός χώρος.
Ευχαριστούμε πολύ τη Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση!

Παρακολουθήσαμε την προσεγμένη παράσταση το Σάββατο 3/12. Ο Κυμβελίνος είναι ένα έργο γραμμένο στην ώριμη περίοδο της ζωής του Σαίξπηρ. Το έργο, πράγματι δύσκολο στη σκηνική του μεταφορά μιας και οι συνεχείς εναλλαγές απαιτούν συνεχή τροποποίηση, εντούτοις τα ευφάνταστα σκηνικά της Χριστίνας Κωστέα αν και λιτά κατάφερναν να σε βάλουν στο κλίμα του έργου και της εποχής, μαζί με τους φωτισμούς της κ. Κατερίνας Μαραγκουδάκη, αν και τα κουστούμια με μπέρδεψαν λίγο. Το έργο πραγματεύεται τη δυσλειτουργική σχέση πατέρα – κόρης, τον παθιασμένο έρωτα, εμπεριέχει δολοπλοκίες, ίντριγκα, μεταμορφώσεις (αγαπημένα του Σαίξπηρ), βλέπουμε ανθρώπους που ενδίδουν στα πάθη και τις φιλοδοξίες τους. Για το τέλος κρατάμε ένα διαχρονικό νόημα. Όσοι θέλουν να επιβιώσουν και να ζήσουν ειρηνικά, πρέπει να δείξουν μεγαλοψυχία και να συγχωρήσουν. Από τις πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών ξεχωρίζω της κ. Ελένης Κρίτα στον ρόλο της βασίλισσας, της κ. Αντιγόνης Δρακουλάκη στον ρόλο της Ιννογένης, του κ. Αντώνη Φραγκάκη στον ρόλο του Ιάκιμου και του κ. Σαράντου Γεωγλερή στον ρόλο του γιου της βασίλισσας. Πολύ καλή και η κ. Νεκταρία Γιαννουδάκη στον ρόλο της Κορνηλίας. Άφησα τελευταίο τον κ. Παναγιώτη Εξαρχέα στον ρόλο του Πόστουμου, γιατί με εξέπληξε ευχάριστα, αν και δεν τον είχα δει σε άλλη δουλειά. Ξεχωριστή ερμηνεία, γεμάτη πάθος και νιάτα έδενε πολύ όμορφα με την την κ. Δρακουλάκη. Όμορφη παράσταση σε ένα φροντισμένο θέατρο. Θεατρομάνια ευχαριστούμε πολύ για τη διπλή πρόσκληση.

Εξαιρετική παράσταση!πολύ καλοδουλεμένη από κάθε άποψη!Εκμοντερνισμένη εκδοχή ενός όχι και τόσο γνωστού σαιξπηρικού έργου που δεν ξενίζει και στέλνει σημαντικά ηθικά και μη μηνύματα. Πολύ καλές ερμηνείες, σε ένα σκηνικό ευφάνταστο και πολύ φινετσάτο.Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια!

Λιτά σκηνικά και κουστούμια, αλλά πολύ καλές ερμηνείες, από όλους τους ηθοποιούς.
Ένας διαφορετικός Σαίξπηρ. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.

Πολύ ωραία παράσταση με ευρηματική αλλαγή σκηνικών και πολύ ωραίες ερμηνείες. Το Θέατρο Εξαρχείων μάς έχει συνηθίσει σε προσεγμένες παραστάσεις. Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Μια απο τις καλυτερες παραστασεις που εχω δει..σας ευχαριστω παρα πολυ

Αξιόλογη και καλοδουλεμένη παράσταση!! Η κινησιολογία και η υποκριτική εξαιρετικές!! Ξεχωρίζουν η κα. Κρίτα και ο κ. Εξαρχέας!!!
Κι όλα αυτά σε ένα πανέμορφο χώρο, όπως είναι το Θέατρο Εξαρχείων!!!
Ευχαριστώ Θεατρομανία για τις προσκλήσεις της 20/11 και την όμορφη βραδιά..

Το θέατρο υπέροχο.. Όπως εξαιρετικές και οι ερμηνείες των ηθοποιών.. ευχαριστούμε θεατρομανια!!!

Μου άρεσε πολύ η παράσταση. Μας γνώρισε με πολύ φρέσκο τρόπο με ένα όχι πολύ γνωστό έργο του Σαίξπηρ. Πολύ καλή η σκηνοθεσία και εξαίρετες οι ερμηνείες όλων. Ο κύριος Βουτέρης έχει λείψει στο θεατρόφιλο κοινό και το Θέατρο Εξαρχείων το ίδιο - είναι στολίδι για την περιοχή και τόσο ζεστός χώρος... Ευχαριστώ πολύ για τις προκλήσεις!

ΕΝΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ.ΕΡΩΤΕΣ,ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ,ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ.ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΩΡΑΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ.

Απο τις καλυτερες παραστασεις που εχω δει. Ευχαριστουμε πολυ!!

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ ΑΠΟΨΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ..ΩΡΑΙΑ ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ!!!ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ!!!ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΧΑΡΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!!!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!!

Παρακολούθησα την παράσταση την Κυριακή στις 6/11/2016. Ένα όχι και τόσο γνωστό έργο του Σαίξπηρ μα κατά την δική μου γνώμη το Ερωτικότερο και Δυνατότερο έργο του. Ο παράφορος και πιστός έρωτας , οι προδοσίες, οι δολοπλοκίες, οι ραδιουργίες , στοιχεία που συναντούμε συχνά στα έργα του ποιητή, κυριαρχούν στο έργο. Βαθιά πολιτικό, με αιχμές της Αγγλίας κατά της "φίλης" Γαλλίας. Το έργο μας αποκαλύπτει τα ήθη και τις πεποιθήσεις των Ελισαβετιανών χρόνων. Η προσπάθεια του σκηνοθέτη και του σκηνογράφου ικανοποιητική , αν και η δυσκολία των συνέχων αλλαγών στο σκηνικό που το έργο επιβάλει κατά την άποψη μου δεν ξεπεράστηκε πλήρως. Μου άρεσε η φρέσκια , μοντέρνα απόδοση του κειμένου. Άρτια κινησιολογία η παρουσία των ηθοποιών. Όσο για την υποκριτική απόδοση δεν έχω λόγια. Η ομάδα του θιάσου στο σύνολο της ΥΠΕΡΟΧΗ, πράγμα που απέδειξε και το θερμό χειροκρότημα μας. Συνηθίζω να στέκομαι και να σχολιάζω τους ηθοποιούς που μου έκαναν την καλύτερη εντύπωση. Στην εν λόγο παράσταση θα υποκλιθώ στο μεγαλείο της κυρίας Κρίτα, στην υπέροχη φωνή της και στην επιβλητικότητα της επι σκηνής. (θα ήθελα στο μέλλον να την δω και σε κάποιο μονόλογο). Επίσης εξαιρετική η κυρία Δρακουλακη, η οποία αδικείτε στην τηλεόραση. Και τέλος ο κυριος Εξαρχέας ο οποίος ερμήνευσε εξαιρετικά τον ρόλο του Πόστουμο που θεωρώ πως θα έπρεπε να είναι και ο τίτλος του έργου... ή έστω Ιννογένη και Πόστουμος. Συγχαρητήρια σε όλους τους ηθοποιούς. Θα πάω να ξαναδώ την παράσταση σίγουρα. Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση το Θεατρομάνια!

Παρακολούθησα την παράσταση στις 6/11/2016 με παραχώρηση πρόσκλησης από την Ειρήνη Κρασά. Το θέατρο ήταν πολύ ωραίο και με λειτουργικούς χώρους. Το έργο ήταν έξυπνο και γεμάτο ανατροπές και είχε τέλος-έκπληξη. Η σκηνοθεσία ήταν ευρηματική, τα σκηνικά και ο φωτισμός την υπηρετούσαν τέλεια και όλοι οι ηθοποιοί ήταν από αρκετά έως πολύ καλοί. Είναι μια παράσταση που αξίζει να δούμε, αφού μάλιστα αυτό το έργο του Σαίξπηρ δεν παίζεται συχνά στην Ελλάδα. Ευχαριστούμε Θεατρομάνια!