Συγγραφέας: Κλαούντιο Τολκατσίρ
Σκηνοθέτης: Μαριτίνα Πάσσαρη
Ερμηνεύουν: Αλεξάνδρα Παντελάκη (γιαγιά, Λεονάρτα Κόλεμαν), Εύρη Σωφρονιάδου (Μεμέ), Μιχάλης Πανάδης (Μαρίτο), Μαρσέλα Λένα (Βερόνικα), Αντιγόνη Δούμου (Γκάμπι), Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης (Νταμιάν), Πάνος Τζίνος (Εδουάρδο), Στέργιος Κοντακιώτης (Ερνάν)
Περιγραφή
Η “Παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν”, το έργο του Αργεντινού συγγραφέα, ηθοποιού και σκηνοθέτη Κλαούντιο Τολκατσίρ, που ανεβαίνει ξανά στο Θέατρο οδού Κεφαλληνίας-Β’ Σκηνή σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη προκαλεί πολλές συζητήσεις. Γι’ αυτό οι συντελεστές αποφάσισαν κάθε Παρασκευή ένας ή περισσότεροι φίλοι από διαφορετικό χώρο να οργανώνουν μια συζήτηση μετά την παράσταση με βάση τη θεματική “Η Αργεντινή είναι κοντινή"
Την Παρασκευή 24 Μαρτίου η κουβέντα θα επικεντρωθεί στα θέματα του έργου και της συγγένειάς τους (ή μη) με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο της Αργεντινής. Ο φίλος Κρίτων Ηλιόπουλος, βραβευμένος μεταφραστής ισπανόφωνης λογοτεχνίας θα μας αναπτύξει τις σκέψεις του σε μια εισήγηση με τίτλο ¨Η Αργεντινή ως αλληγορία της οικογένειας Κόλεμαν (ή μήπως αντιστρόφως;)" ενώ ο συνεργάτης της παράστασης Νίκος Σαββάτης, θεωρητικός του κινηματογράφου, σκηνοθέτης αλλά κυρίως, βαθύς γνώστης του κινηματογράφου και της μουσικής της Λατινικής Αμερικής, θα γεφυρώσει την θεατρική πράξη του Τολκατσίρ με αργεντίνικες κινηματογραφικές αφηγήσεις.
Την Παρασκευή 31 Μαρτίου με εισηγήτρια και συντονίστρια την ψυχίατρο, ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέα και επιστημονικά υπεύθυνη Μονάδας Οικογενειακής Θεραπείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, Κάτια Χαραλαμπάκη, η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από τα ερωτήματα που θέτει το έργο για την οικογένεια και την εξελιξή της μέσα στην Κρίση, που έπληξε πρώτα την Αργεντινή πριν φτάσει στην Ελλάδα.
Ώρα έναρξης συζήτησης: 22.45
«Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν», το πολυβραβευμένο έργο του Κλαούντιο Τολκατσίρ, η σύγχρονη μαύρη κωμωδία για την κρίση που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και παίχτηκε στα πιο διάσημα θεατρικά φεστιβάλ, μετά την επιτυχία που σημείωσε την πρώτη σεζόν και στην Αθήνα σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη, επιστρέφει στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας-Β’ σκηνή, από τις 10 Μαρτίου, για λίγες μόνο παραστάσεις.
Γεννημένο μέσα από μακροχρόνια διαδικασία αυτοσχεδιασμών ανάμεσα στους ηθοποιούς, το έργο περιγράφει με χιούμορ και κυνισμό, αλλά κι ιδιαίτερη ευαισθησία τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας φτωχής οικογένειας του Μπουένος Άιρες, όπου η βία λειτουργεί ως μοναδικό μέσο επικοινωνίας.
Η παράλογη, κωμικοτραγική κι αδιέξοδη αυτή συνύπαρξή τους μοιάζει να συνοψίζει τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου.
Περισσότερα
Η παράσταση
Η συμβίωση μιας οικογένειας, τα μέλη της οποίας είναι εγκλωβισμένα σε μια επώδυνη και παράλογη συνύπαρξη, με τη βία να λειτουργεί ως μοναδικό μέσο επικοινωνίας. Με χιούμορ, κυνισμό, διεισδυτική ματιά αλλά και ιδιαίτερη ευαισθησία, σκιαγραφούνται οι πολυδιάστατες σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μίας φτωχής οικογένειας. Μία παράλογη, κωμικοτραγική κι αδιέξοδη συνύπαρξη που μοιάζει να συνοψίζει τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου με τέτοιο τρόπο που σε κάνει –αβίαστα- να γελάς.
Το Έργο
Ορόσημο στην ιστορία της σύγχρονης θεατρικής γραφής, το πολυβραβευμένο έργο του Κλαούντιο Τολκατσίρ συμπληρώνει φέτος 13 χρόνια συνεχούς επιτυχίας στην Αργεντική. Η Οικογένεια Κόλεμαν γεννήθηκε μέσα στο σπίτι του σκηνοθέτη, στο φημισμένοTimbre 4: οι ηθοποιοί αυτοσχεδίαζαν επί μήνες χρησιμοποιώντας όλα τα δωμάτια του σπιτιού, με έναν σκοπό-οδηγία που τους είχε δοθεί: να δημιουργήσουν μια οικογένεια, δηλαδή, να αποφασίσουν ποια μέλη θα την αποτελούσαν, με ποιον τρόπο θα συνδέονταν μεταξύ τους, πώς θα επικοινωνούσαν, αν θα αγαπούσαν ή θα μισούσαν ο ένας τον άλλον• να βρουν καθημερινές συγκρούσεις, στις οποίες οι χαρακτήρες αυτοί θα έπρεπε να αντιδράσουν, ανακαλύπτοντας μέχρι ποιο σημείο εμπλέκονταν ή όχι στις ζωές των άλλων.
Συντελεστές
Κείμενο: Κλαούντιο Τολκατσίρ
Σκηνοθεσία: Μαριτίνα Πάσσαρη
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Σαββάτης
Ηχητικό περιβάλλον: Κώστας Σουρβάνος
Χορογραφία: Χάρις Τσόπελα
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Μυρτάλη
Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται είναι του διακεκριμένου φωτογράφου Κωνσταντίνου Πίττα, ο οποίος φωτογραφίζει πρώτη φορά για το θέατρο
Στην 1η διανομή συμμετείχαν οι Ειρήνη Μακρή, Ηρακλής Κωστάκης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Δημήτρης Μαμιός
Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν έργο του Κλαούντιο Τολκατσίρ, μαύρη κωμωδία... ? διάφανη πραγματικοτητα λέω εγώ, οπου το λογικο το ά-λογο και το παρά-λογο συμπορευονται με την καθημερινοτητα - τη ζωή το θάνατο την αρχή και το τέλος
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
οι ηθοποιοί αυτοσχεδίαζαν επί μήνες χρησιμοποιώντας όλα τα δωμάτια του σπιτιού, με έναν σκοπό-οδηγία που τους είχε δοθεί: να δημιουργήσουν μια οικογένεια, δηλαδή, να αποφασίσουν ποια μέλη θα την αποτελούσαν, με ποιον τρόπο θα συνδέονταν μεταξύ τους, πώς θα επικοινωνούσαν, αν θα αγαπούσαν ή θα μισούσαν ο ένας τον άλλον• να βρουν καθημερινές συγκρούσεις, στις οποίες οι χαρακτήρες αυτοί θα έπρεπε να αντιδράσουν, ανακαλύπτοντας μέχρι ποιο σημείο εμπλέκονταν ή όχι στις ζωές των άλλων.
Το παραπάνω εγχείρημα οδήγησε στη δημιουργία μιας παράστασης, η εξαιρετική δραματουργική επεξεργασία της οποίας είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι προήλθε από αυτοσχεδιασμό. Τα στοιχεία του κάθε χαρακτήρα οξύνουν και συγχρόνως λειαίνουν τα στοιχεία των υπολοίπων και η πλοκή εκτυλίσσεται με άρτια δομή ως το τέλος .
Ο Κλαούντιο Τολκατσίρ αναμφίβολα ξέρει να δημιουργεί με το δικό του τρόπο έργα υψηλού επιπέδου, με μεγάλες απαιτήσεις από τους ηθοποιούς που τα ερμηνεύουν και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το έργο παίζεται για δεκαπέντε συνεχόμενα χρόνια στην Αργεντινή.
Η μουσική επιμέλεια του Νίκου Σαββάτη καταφέρνει να λειτουργήσει αποσυμφορητικά στο δραματικό ύφος του έργου όπως και οι χορογραφία από τη Χάρις Τσόπελα.
Η Μαριτίνα Πάσσαρη έχοντας μεγάλη εμπειρία στη διδασκαλία του αυτοσχεδιασμού ανέλαβε το υψηλό ρίσκο αυτής της σκηνοθεσίας και κατάφερε να παρουσιάσει μια εξαιρετική παράσταση η οποία χαρακτηρίζεται από εναλλαγές στο ρυθμό και την ένταση και ρεαλιστικές ερμηνείες όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο να αφομοιωθεί από το κοινό που παρακολουθεί με αμήχανες αντιδράσεις (γέλιου) όχι και τόσο καθημερινούς χαρακτήρες .
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι στο σύνολο τους, τολμώ να πω, συγκλονιστικές και πραγματικά δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι σε αυτή την παράσταση. Ο κάθε ηθοποιός δίνει εξίσου σημαντικά στοιχεία στο θεατή ο οποίος στο τέλος φεύγει από το θέατρο έχοντας παρακολουθήσει από την κλειδαρότρυπα τη καθημερινότητα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας στον πυρήνα της οποίας υπάρχει αγάπη έστω και στρεβλή. Υπάρχει όμως.
ωραιες ερμηνειες....ευχαριστω για την προσκληση