Κριτική για την παράσταση "Το Κιβώτιο"

από την Άσπα Τόρνου

Πρόκειται για μια εξαιρετική ερμηνεία του Φώτη Μακρή στη διασκευή αυτή -με τη μορφή του μονόλογου- του ομώνυμου μυθιστορήματος του Άρη Αλεξάνδρου. Ο χώρος του θεάτρου, με τις έξι-επτά μόλις κερκίδες του, σου δημιουργεί την εντύπωση ενός υπογείου χώρου, ότι πρέπει για να σε μεταφέρει σε ένα κελί.

Η ιστορία αναφέρεται σε έναν ήρωα που αντλεί δύναμη μέσα από τα πιστεύω και την ιδεολογία του, για να φέρει εις πέραν την αποστολή που του έχει ζητηθεί, την μεταφορά ενός κιβωτίου, αγνοώντας το περιεχόμενο του.

Παρακολουθώντας την παράσταση, διέκρινα μια βαθιά προσήλωση στην συλλογική δράση και μια πίστη για τα ιδανικά της ελευθερίας εναντία στη φτώχεια, την καταπίεση και την εξαθλίωση του λάου.

Οι εύλογες σιωπές, κατά την διάρκεια της παράστασης, σου δίνουν το χρόνο να αναρωτηθείς πως μπορεί να αισθάνεται ο ήρωας, γιατί φοβάται και λέει ψέματα για να σώσει το εαυτό του; Πώς να νιώθει άραγε, τη στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης;

Έξαλλου το Κιβώτιο, όπως και η Δίκη του Κάφκα όπου ο Γιοζέφ Κ καλείται για ανάκριση και τελικά εκτελείται δίχως να έχει διαπράξει κανένα έγκλημα, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την ανεξέλεγκτη δύναμη της εξουσίας.

Αν δεν προλάβατε να δείτε πέρσι την παράσταση, όπως εγώ, σας την προτείνω. Κάθε Παρασκευή στο Studio Μαυρομιχάλη. Και νομίζω πως είναι καιρός για όλους μας, να διαβάσουμε και το βιβλίο του Άρη Αλεξάνδρου, ως φόρος τιμής όλων εκείνων που χάθηκαν άδικα. Και που ξέρεις, μπορεί όταν βγεις από το θέατρο, να αναρωτηθείς μήπως έχεις και εσύ κοινά στοιχεία με τον ηρώα. Πόσοι από εμάς δεν κουβαλάμε άδεια κιβώτια στη της ζωή μας, χωρίς να το ξέρουμε;

Στα συν η συζήτηση, με ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, κάθε φορά μετά το τέλος της παράστασης κι αφού μεσολαβήσει μικρό διάλειμμα.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ