Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Η παράσταση είναι βασισμένη στο πρωτότυπο κείμενο του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ. Που έγκειται η επέμβαση του σκηνοθέτη σε αυτό;
Η επέμβαση του σκηνοθέτη έγκειται στο ότι ένα χαρτί με λέξεις πρέπει να γίνει θεατρική πράξη. Οπότε με βάση το τι έχει αναγνώσει σαν σύμπαν του Μπουλγκάκοφ ο Φιλίππογλου, το κοινωνεί στο θίασο κι εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε εικόνα. Να του δώσουμε σχήμα και να το σαλέψουμε, μεταφέροντας τον ανθρώπινο στοχασμό ενός ονειροπόλου της δεκαετία του 1920, από την Σοβιετική ένωση και το θέατρο Τέχνης της Μόσχας, στο 2016, στην Ελλάδα και στο θέατρο Πόρτα.
Τι αντιπροσωπεύει ο δικός σας χαρακτήρας στο έργο;
Ο δικός μου χαρακτήρας αντιπροσωπεύει τον κατά συνθήκη outsider στο κατεστημένο σύστημα. Αντιτάσσει το νέο ενάντια στο ήδη υπάρχον, την ποίηση ενάντια στην πεζότητα,την αλήθεια ενάντια στο ψέμα και την πόζα. Είναι ο Συγγραφέας απέναντι στην αναπαράσταση του κειμένου του.
Στην καθημερινότητα που ζούμε, έχει ο καθένας μας τη δυνατότητα να έρθει αντιμέτωπος με το «βαθύ κράτος» και να βγει αλώβητος από τη μάχη αυτή;
Να βγεις αλώβητος από μια μάχη με το «βαθύ κράτος» δεν υπάρχει περίπτωση.
Οι πιθανότητες είναι 50% να βγεις ευνουχισμένος αν παραδοθείς στη δίνη του και 50% να βγεις φρενοβλαβής αν το πάρεις και πολύ στα σοβαρά. Το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι σε αυτή τη μάχη. Πάντως, το βαθύ κράτος δεν πρόκειται να απαριθμήσει ούτε μία γρατζουνιά. Σε μια ουτοπική κατάσταση θα μπορούσα να πιστέψω στο πλήθος,αλλά δυστυχώς το «βαθύ κράτος» έχει στρέψει τη σύγκρουση μέσα μας.
Το κοινό τι αποκομίζει από αυτή την παράσταση;
Αυτό που θα ήθελα να αποκομίσει είναι το έξω βλέμμα, να μπορεί δηλαδή να πάρει σαν παράδειγμα την ιστορία του Μπουλγκάκοφ και να δει τον εαυτό του μέσα στο εκάστοτε σύστημα που τον εμπλέκει. Και ίσως να προβληματιστεί..,Ίσως να σκεφτεί να ακολουθήσει μια παράπλευρη οδό στην λεωφόρο της ρουτίνας...Ίσως να σκεφτεί ότι η ζωή του έχει σημασία και τελικά να ζήσει.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
