Φινιστρίνι

Σε μια εποχή που ενώ πάνω από όλα θα έπρεπε να είναι ο άνθρωπος, το ον δηλαδή, όμως την θέση του, την θέση της ύπαρξης, έχουν «καταλάβει» με την έννοια της κατάληψης, τα χαρακτηριστικά του, το αν είναι το ον αυτό έτσι η αλλιώς.

Ο ήρωας απομονώνεται, κλείνεται μεταφορικά και πραγματικά, διότι μόνον έτσι θα μπορέσει να επικοινωνήσει ξανά από την αρχή με τα αρχέτυπα του, με την ουσία της ύπαρξης (του), με τις αρετές του, να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του, τους φόβους του, και να επανέλθει αγνός, «όμορφος», ουσιαστικός, συγχωρεμένος.

Ο άνθρωπος για να είναι άνθρωπος πρέπει να μάθει να συγχωρεί, και για να το μάθει αυτό,
πρέπει να μείνει μόνος. Πραγματικά μόνος, για να αντέξει την δική του συγχώρεση, γιατί
μόνο έτσι βοηθιέται αυτός και μπορεί να βοηθήσει τους άλλους.

«Μόνο έτσι αξίζει η αγάπη, αν την πενθήσεις αληθινά»
«Δεν είναι που εμείς θυμόμαστε τους νεκρούς μας,
είναι που οι νεκροί δεν μας αφήνουν να τους ξεχάσουμε.»
Όταν ο άνθρωπος χάνει την ελευθερία του, τότε βρίσκει τον εαυτό του.
Πρέπει να πεθάνεις για να αναστηθείς.

Copyright Φωτογραφιών Βίντεο: Πάνος Γκόλφης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ουρανία Μαργαρώνη
Επικοινωνία-Προβολή Παράστασης: Νταίζη Λεμπέση

Γενική: Παρασκευή 1/11/2024 Ανοιχτή με σειρά προτεραιότητάς στο 6988 441 991
Πρεμιέρα: Σάββατο 2/11/2024 & Κυριακή 3/11/2024