Από τη Ναντίν Αθανασίου
Είδαμε και σας προτείνουμε την παράσταση: “Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην”, ένα έργο του Τζεφ Μπάρον (Jeff Baron), σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, με τους: Γιώργο Κωνσταντίνου και Αποστόλη Τότσικα. Η παράσταση παίζεται στο θέατρο “Αργώ”.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το “Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην είναι ένα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο θεατρικό έργο. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη σχέση, που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ηλικιωμένο κύριο Γκρην και τον νεαρό Ρος Γκάρντινερ, οι οποίοι ξεκινούν να συναντιούνται κάθε Πέμπτη με μια αίσθηση υποχρέωσης, αλλά τελικά ανακαλύπτουν μια απροσδόκητη φιλία. Πρόκειται για μία τρυφερή ιστορία για τη φιλία, την αποδοχή, τη συγχώρεση και την ανθρώπινη επαφή. Αυτή η ασυνήθιστη φιλία ξεκινά όταν ο Ρος, ως μέρος της ποινής του για μια παράβαση στον δρόμο, υποχρεώνεται να επισκέπτεται κάθε Πέμπτη τον κύριο Γκρην, έναν απομονωμένο χήρο και να τον βοηθά. Η συνάντησή τους γίνεται το έναυσμα για βαθιά ενδοσκόπηση και από τους δύο.
Σκηνοθεσία και ατμόσφαιρα:
Ο Κώστας Γάκης, γνωστός για τη φρέσκια και ευρηματική του προσέγγιση στο θέατρο έχει την ικανότητα να εμπνέει τους ηθοποιούς του! Με τη δύναμη της σκηνοθετικής του ματιάς, αναδεικνύει, με ευαισθησία, τις ανθρώπινες διαστάσεις του έργου. Δίνει ζωή στις λεπτές συναισθηματικές πτυχές των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας θέματα κοινωνικών προκαταλήψεων και οικογενειακών συγκρούσεων. Το έργο βασίζεται στον διάλογο και την αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ανδρών, οπότε η σκηνοθεσία εστιάζει στη λεπτομέρεια και στις υποβόσκουσες εντάσεις τους. Δίνει έμφαση στις σιωπές και τις παύσεις, που είναι εξίσου σημαντικές με τα λόγια, αφού αποκαλύπτουν τις ανείπωτες αλήθειες. Μέσω της χρήσης των σιωπών αυτών, ο Κώστας Γάκης μεταδίδει στους θεατές τη συναισθηματική ένταση και την αμηχανία, που πολλές φορές κυριαρχούν στις πρώτες συναντήσεις του κυρίου Γκρην και του Ρος. Η σκηνοθετική επιτυχία στο "Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην" έγκειται στο σταδιακό "ξεκλείδωμα" των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τη ψυχολογική και συναισθηματική τους εξέλιξη.
Το σκηνικό του Αντώνη Χαλκιά, το διαμέρισμα, δηλαδή, του κυρίου Γκρην προσφέρει ένα περιβάλλον, που τονίζει τη μοναξιά, τη μελαγχολία και την απομόνωση του κεντρικού χαρακτήρα. Η εξέλιξη της σχέσης μεταξύ του Γκρην και του Ρος αντικατοπτρίζεται πολλές φορές και στο ίδιο το σκηνικό, που μπορεί να αποκτά μικρές αλλαγές, καθώς το έργο προχωρά, υποδηλώνοντας την αλλαγή της διάθεσης του κυρίου Γκρην και την "είσοδο" του Ρος στη ζωή του.
Ερμηνείες:
Ο κύριος Γκρην είναι ένας ηλικιωμένος Εβραίος, που έχει περάσει πολλά στη ζωή του και φέρει μαζί του τις αναμνήσεις και τα τραύματα του παρελθόντος. Η συμπεριφορά του συχνά είναι απότομη, αλλά, όσο περνάει ο καιρός, αποκαλύπτεται ότι αυτή του η στάση είναι αμυντική, ένας τρόπος αυτοπροστασίας από τον πόνο και την απογοήτευση. Ο ρόλος του κ. Γκρην είναι περίπλοκος και απαιτεί την αποτύπωση της μοναξιάς και της σκληρότητας, που μπορεί να φέρει η ηλικία και η απώλεια. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ένας από τους πιο αγαπημένους και αξιόλογους Έλληνες ηθοποιούς, με πλούσια πορεία και εξαιρετικό ταλέντο, ως κύριος Γκρην διακρίνεται για τη φυσικότητα και την άνεση, με την οποία μεταφέρει τον χαρακτήρα στη σκηνή, διατηρώντας μια αυθεντικότητα, που δύσκολα βρίσκει κανείς. Το ύφος του είναι άμεσο, με εξαιρετικό συγχρονισμό και δυναμική παρουσία. Αποδίδει με ευαισθησία και βάθος ακόμα και τους πιο δύσκολους ή απαιτητικούς ρόλους, γι΄ αυτό και παραμένει μια εμβληματική μορφή στο ελληνικό θέατρο! Στην παράσταση "Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην", όπου ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ταλέντου του, προσφέρει μια ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και την τρυφερή, ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα. Ξεχωρίζει για την ικανότητά του να ζωντανεύει στη σκηνή την ανθρώπινη αντίφαση: από τη μια, τις απότομες αντιδράσεις ενός ανθρώπου, που έχει πληγωθεί και φοβάται την αλλαγή κι από την άλλη, τις στιγμές τρυφερότητας, χιούμορ, και σταδιακής αποδοχής. Η ερμηνεία του αναδεικνύει την ιδιαίτερη ποιότητα που φέρνει στη σκηνή ο Κωνσταντίνου.
Ο νεαρός Ρος, ένας από τους δύο βασικούς χαρακτήρες στο έργο "Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην", είναι ένας δυναμικός, σύγχρονος νέος, που προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο. Ο Ρος προσπαθεί να προσεγγίσει τον κύριο Γκρην και να αναπτύξει έναν ανθρώπινο δεσμό μαζί του. Καθώς η σχέση τους εξελίσσεται, ο Ρος σταδιακά αποκαλύπτει τις δικές του ευαισθησίες και την ανάγκη του για αποδοχή. Ερχόμενος αντιμέτωπος με τον δύστροπο και γεμάτο προκαταλήψεις χαρακτήρα του Γκρην, ο Ρος δείχνει υπομονή και καταφέρνει να τον κερδίσει. Ο Αποστόλης Τότσικας αντιμετωπίζει έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο, καθώς ο χαρακτήρας του είναι πολυδιάστατος, ευάλωτος, όσο και δυνατός, ατελής, όσο και αξιαγάπητος και εξελίσσεται δυναμικά. Ως Ρος καταφέρνει να αποδώσει με συναισθηματική ακρίβεια τον χαρακτήρα του νεαρού άντρα, που αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά, που επιζητά την ανθρώπινη σύνδεση, πέρα από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Η ερμηνεία του Ρος εξελίσσεται ως αντίβαρο στην παγιωμένη κοσμοθεωρία του κ. Γκρην. Ο ηθοποιός προσεγγίζει τον Ρος με ενσυναίσθηση και καταφέρνει να αποδώσει τη σύνθετη ψυχολογία του χαρακτήρα του. Από τις πρώτες κιόλας σκηνές, βλέπουμε την ευαισθησία, τη νεανική του ζωντάνια, αλλά και την ανασφάλεια, που συχνά καλύπτει με χιούμορ. Ο Αποστόλης Τότσικας μεταφέρει με φυσικότητα, αποφεύγοντας τα υπερβολικά στοιχεία, τη μετάβαση από την αμηχανία στην αποδοχή και από την ανησυχία στην κατανόηση.
Η χημεία μεταξύ των ηθοποιών είναι έντονη και ουσιαστική και δημιουργεί μια σχέση γεμάτη ένταση, βάθος και διαρκή εξέλιξη. Ο τρόπος που αλληλοεπηρεάζονται οι δύο χαρακτήρες, η σωματική τους παρουσία, οι εκφράσεις τους και οι σιωπές τους δημιουργούν 2 ζωντανά πορτρέτα, που αποτυπώνουν τη σύγκρουση μεταξύ της ζωής, που ζουν και αυτής που επιθυμούν να ζήσουν!
Συνολικά:
Η παράσταση γίνεται ένα ταξίδι αποδοχής και συμφιλίωσης, καταφέρνει να θίξει με χιούμορ και ευαισθησία θέματα όπως η μοναξιά, η συγχώρεση, οι γενεαλογικές διαφορές και οι προκαταλήψεις. Είναι ένα έργο, που εμπνέει και συγκινεί, αγγίζοντας τη βαθιά ενσυναίσθηση του κοινού.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
