Στέλιος Κουλετάκης
Στο έργο μας υποδύομαι 2 ρόλους, τον Λόγκαβιλ και τον Σκνίπα. Ο Λόγκαβιλ είναι "σύντροφος πιστός" όπως δηλώνει και ο ίδιος στον βασιλιά και ο πρώτος που δέχεται να τηρεί τον όρκο: αφοσίωση στη μελέτη και αποχή από ερωτικούς πόθους.
Όταν όμως η πριγκίπισσα με τις δούλες της από την Γαλλία επισκέπτονται το παλάτι του βασιλιά ο Λόγκαβιλ τα βρίσκει σκούρα και η πίστη του δοκιμάζεται.
Ο Σκνίπας είναι ο δούλος που όλοι τον χρησιμοποιούν για τις "παράνομες" δουλειές τους. Καταφέρνει και μπλέκει σε γελοίες καταστάσεις και πάντα ξεγλιστρά ή σχεδόν πάντα.
Το έργο συνολικά σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση και μας θυμίζει την ανάγκη της έκφρασης του έρωτα που αψηφά ηθικούς φραγμούς και βασιλιάδες. Τελικά όμως τί υπερισχύει? Ηθική ή έρωτας?
Χρύσα Κολοκούρη
Το Αγάπης Αγώνας Άγονος ήταν πάντα από τα αγαπημένα μου κείμενα. Μην ψάχνετε για μεγάλους έρωτες μέσα, τραγικούς και παθιασμένους. Δεν είναι Ρωμαίος και Ιουλιέτα ούτε Αντώνιος και Κλεοπάτρα. Αντιθέτως μιλά για τη σημασία και την ομορφιά του εφήμερου, του φλερτ, της ερωτικής παρεξήγησης, της προσμονής. Κάτι σαν εκείνους τους καλοκαιρινούς έρωτες που κρατάνε όσο ένα ηλιοβασίλεμα. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι, η πριγκίπισσα, είναι ο μοναδικός που δεν έχει όνομα. Όλοι αναφέρονται σε αυτήν ως «Πριγκίπισσα», σαν να είναι περισσότερο η ιδιότητά της και λιγότερο το όποιο (άγνωστο) όνομά της. Μ’ αυτή την ιδιότητα έρχεται από τη Γαλλία στην αυλή του βασιλιά Φερδινάνδου της Ναβάρρα και κάπου εκεί ξεκινάμε να βλέπουμε περισσότερο την ίδια κι όχι τόσο τον σκοπό της. Ο έρωτας την προκαλεί να ρίξει τις άμυνές της και μόνο τότε βλέπει και η ίδια καθαρότερα τον εαυτό της στον καθρέφτη.
Αντώνης Βαρθαλίτης
Στη φετινή σεζόν του Αγάπης Αγώνας Άγονος υποδύομαι δύο διαφορετικούς ρόλους σε σχέση με πέρυσι.Ο ένας είναι ο βασιλικός ακόλουθος-άρχοντας στο πλάι του Βασιλέα. Ένας δυναμικός αλλά και αλαζονικός τύπος, τρυπημένος βέβαια απ' τα βέλη του έρωτα προς την ακόλουθη της πριγκίπισσας της Γαλλίας, τη Ροζαλία. Μηχανεύεται αδέξιους τροπους να την προσεγγίσει, γίνεται επιθετικός, χειριστικος, βάζει υποτακτικούς του να του κάνουν χάρες με το αζημίωτο.. αλλά η βαθιά ευαισθησία του και ο φόβος της μοναξιάς υπάρχει σε όλο του το ταξίδι στο έργο.
Ο άλλος ρόλος θα έλεγα ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση καθώς ο χαρακτήρας του Δον Αρμάδο είναι πολυσύνθετος, απρόβλεπτος, μοναχικός, ίσως θα έλεγα και βουτηγμένος στη θλίψη.
Παρά τους νόμους της Ναβάρας προσπαθεί να εκφράσει την αγάπη του στην όμορφη Ζακενέτα και σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλει την παρουσία του. Γίνεται εμμονικός, τιμωρητικός και σκληρός.
Υπάρχει ένα σημείο στο έργο που πετάει το μανδύα της τρέλας και της εμμονής.. και εκφράζει σαν μικρό παιδί, με αγνό τρόπο, τα συναισθήματα του.
Ωραίες οι αντιθέσεις μεταξύ των δυο ρόλων. Ενδιαφέρον task για μένα να τα βγάλω εις πέρας.
Μαρία Λεούση
Ο ρόλος μου, η Μαρία, βρίσκεται μαζί με το κορίτσι της, τη Ροζαλία, συνοδεία της Πριγκίπισσας της Γαλλίας σε μια αποστολή. Ταξιδεύουν στη Ναβάρρα για να ανακτήσουν την περιοχή της Ακουιτανίας. Στη Ναβάρρα όμως έχει κηρυχθεί τριετής αποχή από τον έρωτα στην αυλή του Βασιλιά Φερδινάνδου. Εκεί η Μαρία τραβά την προσοχή ενός ευγενή φίλου του Βασιλιά, του Λόγκαβιλ, όπως αντίστοιχα και η Ροζαλία του άρχοντα Μπύροουν.Και φυσικά τα πράγματα περιπλέκονται στη σχέση τους.
Το έργο είναι μια ωδή στους έρωτες. Όχι όμως στους μεγάλους δραματικούς έρωτες με δραματικές καταλήξεις που αφήνουν ιστορία, αλλά στους καθημερινούς έρωτες, στους έρωτες που θα ξεχαστούν, στους έρωτες που δεν τα κατάφεραν, που δεν έχουν happy end. Την πολύ ανθρώπινη πλευρά τους. Κατάφεραν μια στιγμή μαγική να βρεθούν στα σύννεφα αλλά προσγειώθηκαν. Κι αυτοί οι ατελείς έρωτες σ' αυτό το έργο δεν επισκιάζονται, αλλά παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αντώνης Καραστεργίου
Βασιλιάς Φερδινάνδος: Έχω πει και έχω ορκιστεί να κάνω αποχή για τρία χρόνια από όλες τις ηδονές και μαζί με μένα όλοι στο παλάτι! Δεν επιτρέπω σε καμία γυναίκα να μπει στο παλάτι, για να μην πατηθεί ο όρκος. Τότε, έρχεται η πριγκίπισσα της Γαλλίας να μου ζητήσει πίσω ότι χρωστάω. Ποιος να το περίμενε ότι αυτή η αιθέρια ύπαρξη θα με κάνει να μη ξέρω αν μπορώ να κρατηθώ στο ύψος μου και να υπερασπιστώ τον όρκο, που έχω πάρει. Είμαι βασιλιάς και πρέπει να διατηρήσω τις αρχές μου με όποιο κόστος. Η δυσκολία, όμως είναι μεγάλη και ο έρωτας καραδοκεί. Είμαι αυστηρός, αλλά είμαι και γλυκούλης, δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Πέραν δηλαδή του βαρβάτου παρουσιαστικού μου, κοκκινίζουν και πολύ εύκολα τα μάγουλα μου. Να πατηθεί ο όρκος ή όχι; Άμα ρωτάτε εμένα καλύτερα ο όρκος να πατηθεί, γιατί όχι άλλωστε; Εδώ μιλάμε για μια εξαίσια συγκυρία! Απλά έχουμε και μια φήμη να προστατέψουμε!
Τζέσικα Κουρτέση
Από την πλευρά του ηθοποιού στον ρόλο μου ως Ζακενέτα θα πω ότι τη χαίρομαι πολύ που δεν έχει «τσίπα» πάνω της, μπαίνει μέσα, τους ανακατεύει, παίρνει αυτό που θέλει, εξαφανίζεται. Είναι στην ουσία η αφορμή για να αρχίσει το πρώτο μπέρδεμα και να τους «τελειώσει» με το τελευταίο μπέρδεμα. Γενικώς όλο ένα μπέρδεμα. Αυτό διασκεδάζει τον κόσμο και χαροποιεί εμάς, ότι έφυγαν με ένα χαμόγελο, λίγο πιο ανάλαφροι.
Ως σκηνοθέτης θα πω ότι τελικά με την Λουκία που συν-σκηνοθετούμε, αλλά και με όλους τους συντελεστές, φτιάξαμε ένα ξέφρενο θεατρικό καρναβάλι.
Μια κωμωδία που τιμά τον απαγορευμένο και τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Εμείς εκεί αγκαλιάζουμε κάθε Τετάρτη, τον έρωτα που δεν καταλήγει πουθενά. Τιμάμε τα μπερδέματα, τα μυστικά, τις εντάσεις….Αλλά νομίζω κατανοήσαμε και την αξία του ρομαντισμού και της αγάπης.
Δεύτερος χρόνος, ίδια ματιά αλλά αρκετά ανανεωμένο, με νέες μουσικές, σκηνικά και μικροαλλαγές που μας έδωσαν το περιθώριο να τα δούμε κι από μια άλλη πλευρά. Με λίγη περισσότερη ελευθερία ίσως.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
