ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ 2016-2017
ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (EMΣ)
«Η ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Mετάφραση: Γιώργος Δεπάστας. Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιλιβόγεβιτς.
Έναρξη: 21 Οκτωβρίου 2016
Η παράσταση του κλασικού αντιπολεμικού αριστουργήματος του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που γράφτηκε το 1939, ενώ ο συγγραφέας βρισκόταν αυτοεξόριστος στη Σουηδία, σηματοδοτεί μια διπλή επιστροφή στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Σέρβος σκηνοθέτης Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς επιστρέφει μετά από 13 χρόνια για να σκηνοθετήσει σε νέα μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα ένα από τα πιο επίκαιρα μπρεχτικά έργα.
Επιπλέον, η ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου, 8 χρόνια μετά την τελευταία της συνεργασία με το ΚΘΒΕ, επιστρέφει στη κοιτίδα της για να ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο.
Η Άννα Φίρλινγκ, γνωστή ως Μάνα Κουράγιο, είναι η αντι-ηρωίδα του Μπρεχτ. Μάνα τριών παιδιών από διαφορετικούς πατέρες, είναι μια δαιμόνια εμπόρισσα που κατά τη διάρκεια του τριακονταετούς πολέμου (1618-1648) αγωνίζεται να επιβιώσει η ίδια και τα παιδιά της επιστρατεύοντας κάθε μέσο. Στη διάρκεια των δώδεκα χρόνων, κατά τα οποία διαδραματίζεται το έργο, η Μάνα Κουράγιο ακολουθεί σταθερά τον στρατό με το κάρο της και ζει παρασιτικά από τον πόλεμο. Με έντονο αίσθημα αυτοσυντήρησης και εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα, παμπόνηρη, σκληρή, αθυρόστομη, η Μάνα Κουράγιο παθαίνει όσα αντέχει και δεν αντέχει άνθρωπος. Δρώντας με γνώμονα το κέρδος, καταλήγει, στο τέλος, να χάσει ό,τι πιο πολύτιμο έχει.
O Νικίτα Μιλιβόγεβιτς σημειώνει: «Αντανακλώντας τη σημερινή κατάσταση, το έργο μπορεί να ερμηνευθεί όχι ως ο παραλογισμός του πολέμου, αλλά ως ο παραλογισμός της απληστίας. Η απληστία είναι μια από τις σημαντικότερες πληγές της κοινωνίας μας. Η «Μάνα Κουράγιο» έχει απήχηση στη νέα γενιά και για αυτό στην παράστασή μας ο κεντρικός χαρακτήρας θα πλαισιώνεται από νέους ηθοποιούς, οι οποίοι θα υποδυθούν όλους τους χαρακτήρες που την περιβάλλουν».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας. Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιλιβόγεβιτς. Σκηνικά-Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν. Χορογραφίες: Αμάλια Μπένετ. Ενορχήστρωση-Μουσική διδασκαλία: Νίκος Γαλενιανός.
ΔΙΑΝΟΜΗ / Λυδία Φωτοπούλου (Μάνα Κουράγιο),
Ελευθερία Αγγελίτσα, Στελλίνα Βογιατζή, Σοφία Καλεμκερίδου, Γιώργος Κολοβός, Εμμανουήλ Κοντός, Ελευθερία Μαγκώνη, Δημήτρης Μορφακίδης, Αγγελική Νοέα, Χρήστος Παπαδημητρίου, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Αλέξανδρος Σιάτρας, Φωτεινή Τιμοθέου, Ορέστης Χαλκιάς.
Συμμετέχει 10μελής Ορχήστρα Φοιτητών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ.
«ΤΑ ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ» της Έμιλυ Μπροντέ
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός.
Έναρξη: 10 Φεβρουαρίου 2017
Τα «Ανεμοδαρμένα ύψη» γράφτηκαν από την αγγλίδα συγγραφέα Έμιλυ Μπροντέ το 1847, όταν ήταν μόλις 27 ετών. Καθώς είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, έχει μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο, έχει γίνει όπερα, μιούζικαλ και μπαλέτο.
Ήρωές του είναι τα μέλη δύο οικογενειών, που κατοικούν σε απομονωμένα σπίτια στα χερσοτόπια του Γιόρκσαϊρ και σημαδεύονται από τον έρωτα του Χίθκλιφ και της Κάθριν. Η Μπροντέ παρουσιάζει την ιστορία της καταστροφής τους, φέρνοντας στην επιφάνεια τα απελπισμένα και παράφορα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, με τρόπο αντίστοιχο της αρχαίας τραγωδίας.
Το βικτωριανό μυθιστόρημα διασκευάζει και σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλαβριανός, που συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Για τον Γιάννη Καλαβριανό, η ουσία του έργου βρίσκεται στα λόγια της Κάθριν, η οποία, αν και παντρεύτηκε τον Λίντον και έδιωξε τον Χίθκλιφ από κοντά της, ομολογεί: «Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα στο δάσος: ο χρόνος θα το αλλάξει, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου, όμως, για τον Χίθκλιφ, μοιάζει με τους αιώνιους βράχους από κάτω. Είναι η πηγή μιας ελάχιστα ορατής αλλά απολύτως αναγκαίας απόλαυσης. Ο Χίθκλιφ είμαι εγώ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη ζωή μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ψυχή μου». Τέλος, ο σκηνοθέτης σημειώνει ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη περιγραφή του έργου από την φράση του Άγγλου ποιητή και ζωγράφου Ντάντε Γκάμπριελ Ροσσέτι: «Μια ιστορία που διαδραματίζεται στην κόλαση. Μόνο που οι τόποι και τα πρόσωπα εκεί, συμβαίνει να έχουν αγγλικά ονόματα».
Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Γλάστρας και η Έφη Σταμούλη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός. Δραματολογική συνεργασία: Αντώνης Σολωμού.
ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΗΣ ΕΜΣ
«OIKOΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ» (FESTEN)
των Τόμας Βίντερμπεργκ, Μόγκενς Ρούκοφ, Μπο Χρ. Χάνσεν
Θεατρική διασκευή: Ντέιβιντ Έλντριτζ.
Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν-Μανώλης Δούνιας.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Έναρξη: 25 Νοεμβρίου 2016
Το ελληνικό κοινό γνώρισε το «Festen» μέσα από την ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ, που τάραξε τα κινηματογραφικά δεδομένα της εποχής, όταν προβλήθηκε το 1998. Ήταν η πρώτη ταινία του Δόγματος 95, της κινηματογραφικής «σχολής» που δημιούργησε ο Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με άλλους Δανούς κινηματογραφιστές, με στόχο τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής φόρμας, που δεν θα στηριζόταν στα τεχνικά μέσα, στα ειδικά εφέ και στις συμβάσεις που δημιουργούν στους θεατές μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. «Αυτό που κάναμε στο “Festen” ήταν στενά συνδεδεμένο με το θέατρο, υποθέτω όσο πιο στενά μπορούν να συνδεθούν οι δυο τέχνες» δήλωσε ο Βίντερμπεργκ. Το 2004, ο βρετανός Ντέιβιντ Έλντριτζ διασκεύασε το σενάριο της ταινίας για το θέατρο, καταθέτοντας στο σύγχρονο δραματολόγιο ένα αριστουργηματικό έργο. Ένα έργο που έχει ως κέντρο την οικογένεια και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια σύγχρονη τραγωδία.
Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πατέρας, ο Χέλγκε, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του και στενούς φίλους. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά – το γλέντι δε σταματάει. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται.
O σκηνοθέτης Γιάννης Παρασκευόπουλος, που έχει ήδη σκηνοθετήσει 13 παραστάσεις του ΚΘΒΕ, αναφέρει: «Το Δόγμα 95 δημιουργήθηκε από μια ομάδα σκηνοθετών και είχε σαν στόχο τη δημιουργία μιας πιο αγνής κινηματογραφικής φόρμας. Ήταν ένα τρόπος αντίδρασης των σκηνοθετών στην κυριαρχία των παραγωγών και στις συμβάσεις του κινηματογράφου που δημιουργούν στους θεατές την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Ο κινηματογράφος έγινε μια “λαμπερή κατάσταση” σε βάρος των προσώπων και της πλοκής, σε βάρος του χαρακτήρα που υπάρχει στην οθόνη. Σε μια εποχή, λοιπόν, που και το θέατρο, σε πολλές περιπτώσεις, είναι μια “λαμπερή εξωστρεφής κατάσταση”, η προοπτική ανεβάσματος του “Festen” μού δημιουργεί την ανάγκη να δημιουργήσω με τους συνεργάτες μου το δικό μας ΔΟΓΜΑ και να κοιτάξω, ξανά, αυτό που είναι πυρήνας του θεάτρου: ο άνθρωπος».
Τον Χέλγκε Χάνσεν ερμηνεύει ο Βασίλης Σπυρόπουλος και τον Κρίστιαν Χάνσεν ο Χρίστος Στυλιανού.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Θεατρική διασκευή: Ντέιβιντ Έλντριτζ. Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν, Μανώλης Δούνιας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Νεφέλη Ανθοπούλου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Στεφανία Ζώρα, Νίκος Καπέλιος, Κωνσταντίνος Λιάρος, Γιολάντα Μπαλαούρα, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Ιωάννα Παγιατάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Βασίλης Σπυρόπουλος, Χρίστος Στυλιανού, Αλέξανδρος Τσακίρης, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.
«ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ» (Πρωτότυπος τίτλος: GIF) της Λοτ Φέικεμανς
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος.
Έναρξη: 17 Φεβρουαρίου 2017
Μια σύγχρονη θεατρική συγγραφέα από την Ολλανδία θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το κοινό της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για την Λοτ Φέικεμανς (Lot Vekemans). Γεννημένη το 1965, σπούδασε θεατρική γραφή αλλά και κοινωνική γεωγραφία. Ξεκίνησε να γράφει θεατρικά έργα για παιδιά και ενήλικες το 1995. Έργα της έχουν παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο, τη Ρουμανία, τη Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια, το Μεξικό, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ισπανία, την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Είναι η πρώτη φορά που το έργο της ανεβαίνει στην Ελλάδα.
Γραμμένο το 2009, το «Gif» (Προσωρινός τίτλος: «Δηλητήριο») έχει κερδίσει το βραβείο του καλύτερου ολλανδικού θεατρικού έργου που ανέβηκε την περίοδο 2009-2010. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, έχει κάνει μεγάλη επιτυχία στη Γερμανία και στην Αυστρία. «Αυτός» και «Αυτή», δυο ανώνυμοι απλοί άνθρωποι, έρχονται αντιμέτωποι με ένα απρόοπτο της ζωής. Της ζωής, που, κατά τη συγγραφέα, «είναι σαν να πηδάς από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο». Προσπαθούν να φανούν δυνατοί, επιλέγοντας διαμετρικά αντίθετο δρόμο, σε έναν κόσμο που τα θύματα δεν είναι ευπρόσδεκτα. Παρόλο που αυτά που δεν λέγονται είναι εξίσου ή και πιο σημαντικά από αυτά που λέγονται, ο διάλογος είναι ουσιαστικός, οι δυο ήρωες επικοινωνούν αληθινά. Ένας κύκλος κλείνει, με καθυστέρηση χρόνων, και ο καθένας συνεχίζει το δρόμο του συμφιλιωμένος με την πραγματικότητα.
«Ένας άντρας και μια γυναίκα. Ένα ζευγάρι. Μια συνάντηση εννέα χρόνια μετά τον χωρισμό τους. Ένα παρελθόν που στοιχειώνει το παρόν τους. Ένα ζευγάρι που προσπαθεί να λύσει το παρελθόν για να κοιτάξει στο μέλλον. Ένα έργο ημιτονίων και λεπτών αποχρώσεων. Μια συγκινητική και τρυφερή σονάτα για δύο». Έτσι περιγράφει το έργο ο Γιάννης Μόσχος που υπογράφει τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος. Σκηνικά-κοστούμια: Τίνα Τζόκα.
ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
«ΨΥΛΛΟΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ» του Ζωρζ Φεντώ
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης. Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης.
Έναρξη: 18 Νοεμβρίου 2016
Τι συμβαίνει όταν μπαίνουν «Ψύλλοι στα αφτιά» των παντρεμένων ζευγαριών για το «αμάρτημα της απιστίας»; Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης, όταν οι ερωτικές ορμές των δύο φύλων αυξάνονται επικίνδυνα κι η συζυγική πίστη απειλείται; Η απιστία είναι τόσο παλιά όσο κι ο θεσμός του γάμου, ωστόσο, η κοινωνική του απαξία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία, από πολιτισμό σε πολιτισμό.
Ο σουρεαλισμός στο απόγειό του σ’ αυτήν την κωμωδία του Ζωρζ Φεντώ, του μάστορα της φάρσας και των συζυγικών συνθέσεων. Το κωμικό παίζει κυρίαρχο ρόλο σε ένα παιχνίδι παρεξηγήσεων κι ανατροπών, μέσα από το οποίο η αστική τάξη των αρχών του 20ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, τις φαντασιώσεις και τους ανεκπλήρωτους πόθους της.
Η Ραϊμόνδη, μια παντρεμένη κυρία της «καλής κοινωνίας», πολιορκείται επίμονα από διάφορους επίδοξους μνηστήρες, ωστόσο, δηλώνει πιστή στο σύζυγό της, δικηγόρο Βίκτορ Εμμανουήλ Σαντεμπίζ, εφόσον, βέβαια, ο ίδιος δεν «κατρακυλήσει» πρώτος στην αμαρτία. Πόσο αθώος, όμως, είναι ο Βίκτορ Εμμανουήλ; Ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, πυροδοτούν «καυτές» αποκαλύψεις που ξετυλίγονται σαν γαϊτανάκι καθώς ένας κύκλος φίλων, γνωστών και οικείων του ζευγαριού παρεμβαίνει και μπλέκει στην αναζήτηση του πού σταματάει η αλήθεια και πού ξεκινάει το ψέμα…
Οι «Ψύλλοι στα αφτιά» γράφτηκαν το 1907 από τον Ζωρζ Φεντώ, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γαλλικής δραματουργίας και αποτελεί μέχρι σήμερα έργο ορόσημο της μπελ επόκ. Αποτελεί συνώνυμο της γνήσιας φάρσας στα καλύτερά της για τους φρενήρεις ρυθμούς της και την επινοητικότητά της.
Έχει ανέβει άλλη μια φορά στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 1992 σε σκηνοθεσία του Εύη Γαβριηλίδη.
Η παράσταση θα παρουσιασθεί στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Αναστασάκη, ο οποίος έχει ξανασυνεργαστεί ως σκηνοθέτης με το ΚΘΒΕ στις παραστάσεις: «Η γυναίκα του Λωτ» (2001) και «Η Τρελοβγενιώ» (2014).
Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Ο Φεντώ γράφει μια εξωφρενική φάρσα που δοκιμάζει τη λογική μας και προκαλεί αβίαστο γέλιο! Η καταπληκτική ομοιότητα του Βίκτορ με τον Πος φέρνει το σύμπαν σε αναταραχή! Αλλά το θέμα της κωμωδίας δεν είναι απλώς αυτή η διαβολική σύμπτωση. Με ανελέητο χιούμορ σαρκάζει αυτός ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας την αστική κοινωνία και τα ήθη της, βάζοντας… ωρολογιακούς μηχανισμούς που αν τυχόν εκραγούν δε θα μείνει τίποτα στη θέση του… Η εξαιρετική μετάφραση του Μίνου Βολανάκη αποδίδει με μεγαλοφυή τρόπο το σπινθηροβόλο πνεύμα του έργου και τη γλυκιά αθωότητα των ηρώων του».
Στο διπλό πρωταγωνιστικό ρόλο (Βίκτορ Εμμανουήλ/Πος) ο Ταξιάρχης Χάνος.
«ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΝΥΧΤΑ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος. Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης.
Έναρξη: 3 Φεβρουαρίου 2017
Η «Δωδέκατη νύχτα» είναι μια κωμωδία μεταμφιέσεων, γλεντιού και ανατροπών, κατά τη διάρκεια της οποίας μπορούν να συμβούν τα πάντα. Η αλήθεια και το ψέμα παίζουν κρυφτό. Συνεχείς παρεξηγήσεις διαμορφώνουν τη δράση, με τον έρωτα να λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη: όλοι ερωτεύονται το λάθος πρόσωπο, οι ταυτότητες και τα φύλα δεν είναι δεσμευτικά, οι πλάνες, οι ψευδαισθήσεις και τα μπερδέματα κυριαρχούν.
Ένα ναυάγιο θα φέρει τη νεαρή Βιόλα στο μυθικό μαγευτικό βασίλειο της Ιλλυρίας. Εκεί καταλήγει μόνη της, έχοντας χάσει τον δίδυμο αδελφό της. Για να επιβιώσει, αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε αγόρι, τον Σεζάριο και να λειτουργήσει ως απεσταλμένος-ενδιάμεσος του Δούκα Ορσίνο στην αγαπημένη του, την κόμισα Ολίβια. Ο χορός των παρεξηγήσεων ξεκινά: ο Ορσίνο αγαπά την Ολίβια, η Ολίβια αγαπά τον Σεζάριο, ο Σεζάριο αγαπά τον Ορσίνο. Ο κύκλος κλείνει αλλά δεν εξαντλείται, οι παρεξηγήσεις δεν σταματούν εκεί, καθώς τα βασικά πρόσωπα περιβάλλονται από ένα ετερόκλητο πλήθος από πνευματώδεις γελωτοποιούς, μεθυσμένους συγγενείς, σκανταλιάρηδες υπηρέτες, μεγαλομανείς αρχιθαλαμηπόλους.
Μια εξαιρετικά δημοφιλής κωμωδία του μεγάλου ελισαβετιανού βάρδου για την ακατανίκητη και παράλογη δύναμη του έρωτα, μια κωμική μασκαράτα γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές από την οποία, όμως, δεν λείπει και το τραγικό στοιχείο: το γέλιο κρύβει μέσα του δάκρυ, το φως το σκοτάδι. Όλα συμμετέχουν στο παιχνίδι της μεταμφίεσης.
Η «Δωδέκατη νύχτα» έχει ανέβει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος άλλες δύο φορές: το 1964 σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και το 1999 σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη. Τη νέα εκδοχή σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης, 4 χρόνια μετά την τελευταία του συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
Ο Νίκος Μαστοράκης αναφέρει στο σημείωμά του: «Στον σύγχρονο κόσμο η ταυτότητα του φύλου γίνεται, τόσο λόγω εξωγενών στοιχείων όσο και λόγω μιας κοινωνικής ελευθερίας, όλο και περισσότερο ελαστική και απροσδιόριστη. Στον κόσμο του θεάτρου, όμως, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στην εποχή του Σαίξπηρ, οι “ρόλοι” των γυναικών ήταν γραμμένοι για να παίζονται από άνδρες ηθοποιούς που κατά συνθήκη παρίσταναν τις γυναίκες. Τι θα μπορούσε να συμβεί, λοιπόν, σ’ ένα έργο όπου άνδρες ηθοποιοί παριστάνουν τις γυναίκες που παριστάνουν τους άνδρες; Η απάντηση θα δοθεί επί σκηνής».
ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ ΑΚΟΜΗ…
Κείμενα-Σκηνοθεσία: Χρήστος Παπαδημητρίου.
Έναρξη: 28 Απριλίου 2017
Μετά από την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους με την επιθεώρηση «P.I.G.S. Resurrection», οι Μπαντα-ρισμένοι, η αγαπημένη πια στο θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης ομάδα ηθοποιών και μουσικών του ΚΘΒΕ, ετοιμάζονται για νέες σκηνικές περιπέτειες. Ήταν να μην αναστηθούν!
Αυτή τη φορά το «κακό» θα συμβεί στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου, έτσι όπως θα μπαίνει η Άνοιξη. Εκεί πρόκειται να «χτυπήσουν», με μια διευρυμένη ομάδα κρούσης και με όπλα τους τα εύστοχα νούμερα, τις κεφάτες χορογραφίες, τις πειραγμένες ενορχηστρώσεις και, πάνω από όλα, το κέφι, το μπρίο και την αγάπη στον συνάδελφο που τους χαρακτηρίζει.
Ο Χρήστος Παπαδημητρίου, συγγραφέας και σκηνοθέτης των Μπάντα-ρισμένων, που επιμελήθηκε όλες τις εκδοχές των «P.I.G.S.» που προηγήθηκαν, αναλαμβάνει το νέο εγχείρημα της ομάδας. Όπως αναφέρει: «Η εποποιία της ελληνικής κρίσης συνεχίζεται και προσφέρει απλόχερα υλικό για να γραφτούν κωμικοτραγικές ραψωδίες. Μία νέα επιθεώρηση, γραμμένη φτου κι απ’ την αρχή είναι στα σκαριά. Ο τίτλος αυτής ακόμη άγνωστος, καθώς άγνωστα παραμένουν ακόμα και τα γεγονότα που θα την εμπνεύσουν μέχρι το 2017. Μείνετε συντονισμένοι, έρχονται οι Μπαντα-ρισμένοι».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Κείμενα-Σκηνοθεσία: Χρήστος Παπαδημητρίου. Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη. Βοηθός σκηνοθέτη: Χρύσα Ζαφειριάδου. Χορογραφίες: Θάνος Φερετζέλης. Φωνητική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου.
ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ-ΣΚΗΝΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ
«ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ» του Κώστα Ταχτσή
Θεατρική διασκευή: Σταμάτης Φασουλής-Θανάσης Νιάρχος.
Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου.
Έναρξη: 7 Οκτωβρίου 2016
Το κορυφαίο και μοναδικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή που αποτέλεσε τομή στη σύγχρονη λογοτεχνία και αγαπήθηκε όσο λίγα θα παρουσιασθεί στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, ο οποίος σκηνοθετεί στο ΚΘΒΕ για πρώτη φορά.
Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ταχτσή χαρακτηρίστηκε από την κριτική ως αριστουργηματικό, κομβικό, επικό, μυθικό, ένα επίτευγμα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας, το σημαντικότερο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει «μια σύγχρονη ελληνική (ιλαρο)τραγωδία», προσθέτοντας ότι «εκφράζει και θα εκφράζει για πολύ καιρό ακόμα τον ψυχισμό του Έλληνα». Δεν είχε άδικο.
Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες δυο γυναικών που η μοίρα ένωσε τους δρόμους τους, της Εκάβης και της Νίνας, χρωματίζεται ο καθρέφτης της νεοελληνικής κοινωνίας με όλες τις αντιφάσεις της. Αγωνίες, βάσανα, αγώνας για επιβίωση, πάθη, ψέματα και απογοητεύσεις, μικροί και μεγάλοι καημοί, όνειρα για μια καλύτερη ζωή, γάμοι και θάνατοι, μνήμες και περασμένα μεγαλεία, αλλά και αγάπη κι όλη η ομορφιά της ζωής παρά τις δυσκολίες της, όπως τη βίωσαν οι δυο αυτές γυναίκες, χρωματίζουν με χιούμορ και τρυφερότητα την Ελλάδα του μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου: «“Το τρίτο στεφάνι” δεν καταδεικνύει την Ελλάδα που πέρασε μέσα από ιστορικά γεγονότα ή ντοκουμέντα. Είναι οι άνθρωποι που έχτισαν αυτή τη χώρα, εκείνοι που με τον τρόπο της σκέψης και της ζωής διαμορφώνουν τις συνθήκες της πνευματικής της ανάπτυξης. Γιατί μία χώρα οργανώνει τη ζωή της και πορεύεται έτσι όπως θέλει ο λαός της, επειδή εκείνος είναι η χώρα. Κι αν αυτός ο λαός άγεται και φέρεται από τις πολιτικές συνθήκες, αυτό δεν τον απαλλάσσει από αυτή τη διαμόρφωση».
Στο ρόλο της Εκάβης η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου στην πρώτη της συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Θεατρική διασκευή: Σταμάτης Φασουλής, Θανάσης Νιάρχος. Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου. Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας. Κοστούμια: Λέα Κούση. Μουσική: Δημήτρης Μαραμής.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Κατερίνα Αλέξη, Μομώ Βλάχου, Θανάσης Δισλής, Έφη Δρόσου, Ελένη Θυμιοπούλου, Θοδωρής Ιγνατιάδης, Γιάννης Καραμφίλης, Δημήτρης Κολοβός, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Βασίλης Λέμπερος, Άννα Μαντά, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Χρίστος Νταρακτσής, Λίλιαν Παλάντζα, Χάρης Παπαδόπουλος, Μαριάννα Πουρέγκα, Θάλεια Σκαρλάτου, Τζένη Σκαρλάτου, Θόδωρος Σκούρτας, Κική Στρατάκη, Μάρα Τσικάρα, Κοραλία Τσόγκα, Μαρία Χατζηιωαννίδου.
ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ
«ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ» της Σοφίας Αδαμίδου
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία-Μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου.
Έναρξη: Οκτώβριος 2016
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Το θεατρικό έργο της δημοσιογράφου Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε», σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου, με την καθηλωτική ερμηνεία της Έφης Σταμούλη στο ρόλο της Μπέλλου, μετά τις περσινές sold out παραστάσεις στη Μονή Λαζαριστών, στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και την περιοδεία σε Κοζάνη και Γιάννενα, θα επιστρέψει στη σκηνή από την οποία ξεκίνησε.
Λίγες ώρες πριν από τη σοβαρή επέμβαση που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή της, η μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια δεν σταματά να μιλά για την πολυτάραχη ζωή της: τα πρώτα χρόνια στη Χαλκίδα, η αναχώρηση για την Αθήνα μια μέρα μετά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου, η συνεργασία με τον Τσιτσάνη... Η σκληρότητα μπερδεύεται με την ευαισθησία, το παρόν με το παρελθόν, η αγάπη με το μίσος, αποκαλύπτοντας μια εκρηκτική προσωπικότητα που δεν χάνει, ούτε μια στιγμή, το χιούμορ και το πάθος της για τη ζωή.
Στο σκηνοθετικό της σημείωμα για το πρόγραμμα της παράστασης η Χριστίνα Χατζηβασιλείου αναφέρει: «Η Μπέλλου δεν φοβήθηκε ποτέ τον θάνατο. Την αναμονή του φοβόταν. Τη βρίσκουμε εκεί που θα αποπειραθεί, όσο έχει ακόμα φωνή, να σκοτώσει αυτήν την αναμονή γεμίζοντας τον αέρα με τις λέξεις της. Ένα αδάμαστο θηρίο στο κλουβί».
Έγραψαν για την παράσταση
Μια σμιλεμένη παράσταση και μια αξιομνημόνευτη ερμηνεί».
Σάββας Πατσαλίδης, parallaximag.gr, 29/01/2016
Είμαστε τυχεροί που έχουμε σε αυτή την πόλη την Έφη Σταμούλη. Είμαστε τυχεροί που δεν την κέρδισε η Αθήνα όπως δεκάδες άλλες περιπτώσεις ταλαντούχων ηθοποιών. Που έμεινε εδώ και απέδειξε πως για να λάμψεις δεν χρειάζεσαι τους προβολείς των μεγάλων σκηνών. Σε μια πόλη που τσιγκουνεύεται τα καλά λόγια κάποιοι άνθρωποι δεν τσιγκουνεύονται το αντίδωρο του ταλέντου. Κατεβείτε τα σκαλιά της Μονής Λαζαριστών και θα με θυμηθείτε.
Γιώργος Τούλας, parallaximag.gr, 21/12/2015
Μια αληθινά σπουδαία ηθοποιός, ανάμεσα στις κορυφαίες της γενιάς της. Την βλέπουμε εδώ στον σημαντικότερο ίσως ρόλο τής μέχρι τώρα καριέρας της! Αν αυτό το συγκρίνει κανείς με το ποιες άλλες έπαιξαν τον ίδιο ρόλο, αλλά και με τους ίδιους τους μεγάλους ρόλους της Σταμούλη, καταλαβαίνει τη βαρύτητα της κρίσης. […] Είναι αληθινά ένας «μύθος» που αποκτά για λίγο εμπρός μας σάρκα και οστά και έπειτα επιστρέφει πίσω, ακέραιος και λαμπρός, στον χώρο του αοράτου.
Γρηγόρης Ιωαννίδης, «Εφημερίδα των Συντακτών», 04/01/2016
Η Έφη Σταμούλη μεγαλουργεί. Καθηλώνει. Συγκινεί βαθιά και διδάσκει ποιότητα, ήθος, τέχνη. […] Μη χάσετε αυτήν την παράσταση. Σπεύσατε όσο είναι καιρός. Είναι σπάνια ευκαιρία εκτόνωσης. Βγήκα από την αίθουσα έμπλεος συναισθημάτων. Μεγάλο κέρδος.
Παύλος Λεμοντζής, «Κ-τύπος», 11/01/2016
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία-Μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου. Σκηνικά-Κοστούμια: Όλγα Χατζηιακώβου. Φωτισμοί-Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Λαζαρίδου. Ηχητική επιμέλεια: Γιάννης Πειραλής.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης) / Έφη Σταμούλη (Σωτηρία Μπέλλου), Ειρήνη Μουρελάτου (Νοσοκόμα)
«ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ» του Σταύρου Τσιώλη
Σκηνοθεσία: Ταξιάρχης Χάνος
Έναρξη: Νοέμβριος 2016
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Το έργο του Σταύρου Τσιώλη «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ», σε σκηνοθεσία Ταξιάρχη Χάνου, που παρουσιάζεται το φετινό Μάιο μόνο για 11 παραστάσεις, θα επαναληφθεί και την επόμενη θεατρική περίοδο.
Με το ανέβασμα του θεατρικού αυτού έργου ενός από τους πιο αγαπημένους σκηνοθέτες και σεναριογράφους του νέου ελληνικού κινηματογράφου, το ΚΘΒΕ γιορτάζει με την οικογένεια του ΠΑΟΚ τα 90 χρόνια από την ίδρυση της ομάδας. Σε έκτακτη φιλική συμμετοχή ο Γιώργος Μίνος αναμεταδίδει στην παράσταση τον αγώνα Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ.
Με πηγή έμπνευσης την ιστορική κάθοδο 2.500 οπαδών του ΠΑΟΚ σιδηροδρομικώς στην Αθήνα για τον κρίσιμο αγώνα της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό το 1999 και μια τυχαία συνάντηση που είχε την ίδια μέρα με δύο κορίτσια, ο σπουδαίος κινηματογραφιστής Σταύρος Τσιώλης γράφει ένα έργο με χιούμορ και τρυφερότητα για δυο γυναίκες με «σπασμένες φτερούγες» και ένα ταξίδι που δεν ολοκληρώθηκε. Τα δυο κορίτσια ταξιδεύουν μαζί με άλλους οπαδούς του ΠΑΟΚ αλλά δεν φτάνουν ποτέ στο γήπεδο, μένουν στον Σταθμό Λαρίσης, κρατώντας μια φωτογραφία με αφιέρωση διάσημου τραγουδιστή στο χέρι, με την ελπίδα ότι εκείνος θα έρθει να τις συναντήσει.
Ο Ταξιάρχης Χάνος δίνει για το έργο την συνοπτική περιγραφή: «Σταθμός Λαρίσης. Ακούγεται ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ. Σε ένα παγκάκι δύο νέες γυναίκες περιμένουν… συναντιούνται… ονειρεύονται… ελπίζουν… ταξιδεύουν με το τρένο του ΠΑΟΚ, όπου κανένας δεν τους ζητάει εισιτήριο».
Έγραψαν για την παράσταση
Ο Ταξιάρχης Χάνος, πιστός στο ύφος του κειμένου, απέδωσε σε απόλυτη πληρότητα τις λέξεις, τους χαρακτήρες, τα δεύτερα επίπεδα του έργου, χαρίζοντας μια απολαυστική ώρα στο κοινό. Ο Στάθης Μήτσιος με το video mapping, τα σκηνικά και τους φωτισμούς, αποτελούν μεγάλο πλεονέκτημα της παράστασης. Αισθάνεσαι και εσύ παρών, στο σταθμό Λαρίσης.
Γιώργος Παπανικολάου, rejected.gr, 18/5/2016
Η παράσταση, σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά από τον Ταξιάρχη Χάνο, τρέχει νεράκι και θαυμασμό προκαλεί πάντα το νέο ανθρώπινο δυναμικό του ΚΘΒΕ – κάτι σαν τους δέκα-δώδεκα 23άρηδες του ΠΑΟΚ, που περιμένουμε να καταπλήξουν.
Μνεία ιδιαίτερη στο σκηνικό-video mapping του Στάθη Μήτσιου ενώ παίζουν και σκίζουν οι Ελευθερία Αγγελίτσα, Στεφανία Ζώρα, Σοφία Καλεμκερίδου, Μαριάννα Πουρέγκα, Χάρης Παπαδόπουλος, Τάσος Ροδοβίτης, Αριστοτέλης Ζαχαράκης.
Στάθης Παχίδης, paok24.com
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Σκηνοθεσία: Ταξιάρχης Χάνος. Σκηνογραφία, 3D video mapping, φωτισμοί: Στάθης Μήτσιος. Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας. Ηχητικό περιβάλλον-Μουσική: Στέλιος Ντάρας. Βοηθός σκηνοθέτη: Αριστοτέλης Ζαχαράκης.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Ελευθερία Αγγελίτσα (Κωνσταντίνα), Αριστοτέλης Ζαχαράκης (Στρατιώτης), Στεφανία Ζώρα (Ιωάννα), Σοφία Καλεμκερίδου (Κυρία), Χάρης Παπαδόπουλος (Κύριος), Μαριάννα Πουρέγκα (Μικρή κοπέλα), Τάσος Ροδοβίτης (Τεχνικός).
Στην παράσταση ακούγονται οι φωνές του Γιώργου Μίνου, της Μαρίας Τσιμά, του Αντώνη Mιχαλόπουλου και του Αχιλλέα Αναγνώστου.
«ΓΚΙΑΚ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη.
Έναρξη: 13 Ιανουαρίου 2017
Το Μάρτιο του 2016 εντυπωσίασε το κοινό μας η πρωτότυπη περφόρμανς «Από πρώτο χέρι - Μια παράσταση για τα καπνά» σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη, που φιλοξενήθηκε στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών και τώρα η Μαυραγάνη σκηνοθετεί για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ τη θεατρική μεταφορά της συλλογής διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου «Γκιακ».
Γεννημένος το 1983 στη Μαλεσσίνα Λοκρίδας, ο Δημοσθένης Παπαμάρκος άρχισε να γράφει το 1998. Το «Γκιακ» είναι το τελευταίο του έργο και το 2015 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και το Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού «Αναγνώστης».
Η Γεωργία Μαυραγάνη περιγράφει το έργο ως εξής: «Σε ένα τραπέζι γάμου κάπου στα χωριά της Λοκρίδας, σε μια γιορτή «ένωσης» θα ξετυλιχθούν οι ιστορίες των συνδαιτυμόνων, δηλαδή οι ιστορίες του Γκιακ. Γκιακ σημαίνει στα αρβανίτικα αίμα, συγγένεια εξ αίματος, βεντέτα, αντεκδίκηση και φυλή. Οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών, αρβανίτες από τα χωριά της Λοκρίδας, έχουν πολεμήσει στη μικρασιατική εκστρατεία κι έχουν όλοι βιώσει το βίαιο τραύμα του πολέμου και της μάχης. Όταν πια επιστρέφουν στον τόπο τους δεν είναι οι ίδιοι. Θα συγκρουστούν με τις παραδοσιακές αξίες της κοινωνίας που τους άνδρωσε και θα κλονιστούν βαθιά, καθώς τίποτα πια στη θέαση του γύρω τους κόσμου δεν είναι το ίδιο. Με έναν τραχύ λαϊκό και έντονα προφορικό λόγο, θα εκμυστηρευτούν τις ιστορίες τους και θα μας κάνουν κοινωνούς των ηθικών και ψυχικών τους διλλημάτων, μεταφέροντας ταυτόχρονα με το δικό τους προσωπικό «ντοκουμέντο» τη βίαιη μεταμόρφωση όλου του σύγχρονου ελληνικού κράτους».
ΣΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
«ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΤΕ» του Λέοντα Α. Ναρ
Έναρξη: Νοέμβριος 2016
Μια μουσικοθεατρική παράσταση για έναν έρωτα που, μετά από πολλές περιπέτειες, αν και ανεκπλήρωτος, αναζητά δικαίωση. Μια παράσταση για τη ζωή μιας διάσημης τραγουδίστριας που τραγουδάει επί σκηνής 13 σεφαραδίτικα τραγούδια, μερικά από τα οποία γνωρίζουμε, κυρίως, από την ελληνική εκδοχή τους («Μικρός αρραβωνιάστηκα», «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», «Μισιρλού» κά.). Ένα έργο, που θυμίζοντας πώς οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν κάποτε μετανάστες, τιμάει την ιστορία της ισραηλιτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης και υπενθυμίζει πως στην πόλη αυτή κάποτε ζούσαν αδερφωμένοι Ορθόδοξοι, Εβραίοι και Οθωμανοί.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
«ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΩΕ» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου
Σκηνοθεσία: Στέλλα Μιχαηλίδου
Έναρξη: 9 Οκτωβρίου 2016
ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Την ιστορία του κατακλυσμού όπως την μετέφεραν στο θέατρο η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί η Στέλλα Μιχαηλίδου για την Παιδική Σκηνή του ΚΘΒΕ.
Ενώ ολόκληρος κόσμος βυθίζεται, μια κιβωτός παλεύει με τα κύματα. Ο προνοητικός Νώε, τα παιδιά και τα εγγόνια του, μαζί με δεκάδες ζώα, όχι μόνο ήμερα αλλά και άγρια, ταξιδεύουν και αγωνίζονται για την επιβίωση.
Εναντίον τους δεν είναι μόνο τα κύματα, αλλά, στιγμές στιγμές, και οι μεταξύ τους σχέσεις. Στον περιορισμένο χώρο της κιβωτού, οι συγκάτοικοι συγκρούονται και συμφιλιώνονται, θυμώνουν και συγχωρούν, διαφωνούν και συνεργάζονται, απογοητεύονται και ελπίζουν. Γνωρίζουν καλύτερα τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους. Κι αναρωτιούνται για ένα σωρό πράγματα: για τη φύση, τη θέση μας μέσα σε αυτήν, πόσο μαθαίνουμε μέσα από την ιστορία, πόσο ανοιχτοί είμαστε στο καινούργιο. Αν και σπάνια παίρνουν ικανοποιητικές απαντήσεις, μαθαίνουν να αναγνωρίζουν την αξία του ταξιδιού.
Όπως σημειώνει η Στέλλα Μιχαηλίδου (που έχει σκηνοθετήσει μια φορά στο ΚΘΒΕ), η «Οικογένεια Νώε» είναι: «ένα έργο που σφύζει από ενέργεια, τρυφερότητα και χιούμορ και αφορά μικρούς και μεγάλους καθώς καθρεφτίζει τον κόσμο μας, τις σχέσεις μας, τις ζωές μας».
Στο ρόλο του Νώε ο Φούλης Μπουντούρογλου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Σκηνοθεσία: Στέλλα Μιχαηλίδου. Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης. Μουσική: Κώστας Βόμβολος.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Φανή Αποστολίδου, Χρύσα Ζαφειριάδου, Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Άννα Κυριακίδου, Φούλης Μπουντούρογλου, Νίκος Ορτετζάτος, Νίκος Ράμμος.
Νεανική Σκηνή
«ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ» του Μάικ Κένι
Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου. Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας.
Έναρξη: 16 Οκτωβρίου 2016
ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ-ΣΚΗΝΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
«Το αγόρι με τη βαλίτσα» του Μάικ Κένι, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, μετά την επιτυχημένη περιοδεία του σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα με το Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης και επιλεκτικές παρουσιάσεις του στη Θεσσαλονίκη κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο (Βασιλικό Θέατρο, Θέατρο Άνετον), εντάσσεται, την επόμενη χρονιά, στο ρεπερτόριο της Νεανικής Σκηνής.
Ένα έργο που απευθύνεται σε όλους τους θεατές, με το οποίο ο πολυβραβευμένος βρετανός θεατρικός συγγραφέας Μάικ Κένι αγγίζει ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, σε μια παράσταση που θίγει το μεγάλο πρόβλημα της προσφυγιάς και της αναγκαστικής και βίαιης μετανάστευσης.
Μία παράσταση χειροποίητη, χωρίς εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, στηριγμένη στα βασικά υλικά του θεάτρου: το παιχνίδι, τη μεταμόρφωση, τα αληθινά αισθήματα, τον αυτοσχεδιασμό, τη φαντασία, την επικοινωνία των ηθοποιών με το κοινό.
Ο μικρός Ναζ ζει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Ξεσπά πόλεμος και η οικογένειά του αναγκάζεται να φύγει για να σωθεί. Ωστόσο τα χρήματα δεν αρκούν για να ταξιδέψουν όλοι και οι γονείς του τον στέλνουν μόνο του στον αδερφό του στο Λονδίνο. Ο Ναζ φαντάζεται ότι είναι ο Σεβάχ ο Θαλασσινός και διασχίζει ερήμους, βουνά και θάλασσες, με μόνη του συντροφιά την Κρίσια - ένα κορίτσι που έχει κι αυτό τον ίδιο προορισμό. Στη βαλίτσα έχει τις ιστορίες που του έλεγε ο πατέρας του.
Η παράσταση έχει επιλεγεί και συμμετέχει στο πρόγραμμα “Conflict Zones” της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης.
Έγραψαν για την παράσταση
Τέτοιες προσεγμένες παραστάσεις δικαιώνουν απόλυτα τον τίτλο: εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό θέατρο. Είναι για όλες τις ηλικίες, χωρίς να χρειαστεί κάποιος να κάνει οποιαδήποτε έκπτωση. Και χαίρομαι που ένα ποιοτικό θέαμα σαν κι αυτό θα περιοδεύσει στην πολλαπλώς απαξιωμένη επαρχία. Σπεύσατε. Μικροί και μεγάλοι.
Σάββας Πατσαλίδης, parallaximag.gr, 16/04/2016
Το θέμα της είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Το ανέβασμά της λιτό, ευρηματικό και ενδιαφέρον. (...) Παρά το βάρος και τη σοβαρότητα του θέματος που είναι τα ασυνόδευτα παιδιά, το έργο όντας πιστό στην πραγματικότητα δεν είναι μελό. Μάλιστα, φορές-φορές είναι και αστείο, όπως και η ίδια η ζωή ακόμη και στις πιο τραγικές της στιγμές. (...) Νομίζω ότι αυτήν την παράσταση πρέπει να τη δουν όλα τα σχολεία. Και οι γονείς των παιδιών με τους συγγενείς τους. Για να κατανοήσουμε αυτό που λέει ο συγγραφέας: «δεν υπάρχουν αυτοί. Υπάρχουμε μόνο εμείς, όλοι οι άνθρωποι, κι όλες οι ιστορίες μας».
Ελένη Χοντολίδου, parallaximag.gr, 18/04/2016
Μια παράσταση που μπορεί να κάνει τον θεατή να γελάει μέχρι δακρύων και να κλαίει με λυγμούς. Ένα «αγόρι» που σε παίρνει από το χέρι και σου δείχνει πώς είναι ο κόσμος που έφτιαξες και πώς θα έπρεπε να τον είχες φτιάξει. Ένα «αγόρι» που θα ήθελε να είναι όπως όλα τ' άλλα, που προσπαθεί τελικά, μέσα από τις περιπέτειες, τις ιστορίες και τα ταξίδια του, όχι τόσο να φτάσει στον φυσικό προορισμό του, αλλά να σε κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο.
Νίκη Ζερβού, rejected.gr, 07/03/2016
Ήρθε και στο «Αντιγόνη Βαλάκου», καλεσμένη του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, η περίφημη παραγωγή του ΚΘΒΕ «Το αγόρι με τη βαλίτσα» του Μάικ Κένι και γενναιόδωρα μάς χάρισε ευφορία.(…) Η παράσταση που είδαμε αξίζει επαίνους, χαμόγελα και δάκρυα, χειροκροτήματα και υποκλίσεις, πολλά ευχαριστώ και μπράβο.
Αυτή η εκδοχή του ΚΘΒΕ ήταν μια μεγάλη «οπτικοακουστική εγκατάσταση», όπου εντάχθηκαν άμεσα οι θεατές και αλληλεπίδρασαν εύστοχα με τους έξοχους ερμηνευτές. Στόχος του Μιχάλη Σιώνα, ευφυής σκηνοθέτης-μάστορας, ήταν να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της αλληλεγγύης στις σημερινές κοινωνίες και ο προβληματισμός πάνω στην ιστορική συνέχεια της ανθρώπινης αναζήτησης, μα και να είναι απλό, ξεκάθαρο, τρυφερό, αστείο και συνάμα συγκινητικό έργο και, βεβαίως, να λέει μόνο τα ουσιώδη, χωρίς κανένα διδακτικό τόνο, χωρίς καθόλου να κάνει κήρυγμα. (…)Εμπνευσμένη –αναμφίβολα– η σκηνοθεσία! Συμπυκνωμένη δράση, ταχύτατοι ρυθμοί, εξαιρετικές υποκριτικές, φωνητικές και σωματικές-κινητικές ικανότητες ηθοποιών, ευφυέστατο σκηνικό με τον κύλινδρο που έφερνε εικόνες-ζωγραφιές στα μάτια και ταυτόχρονα εύκαιρο πεδίο δράσης στους ήρωες. Τα πάντα ήσαν καλοκουρδισμένα, μετρημένα, συγχρωτισμένα και εξόχως απολαυστικά. Τα εύσημα σε όλους τους συντελεστές και ένα «ευχαριστώ» στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας που έφερε την παράσταση στην πόλη μας. Το δε ΚΘΒΕ, εύχομαι να είναι γενναιόδωρο με την περιφέρεια και να συνεχίσει να στέλνει κλιμάκια με τέτοιου βεληνεκούς παραστάσεις.
Παύλος Λεμοντζής, «Κ-τυπος», Καβάλα
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου. Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Μιχάλης Σιώνας. Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου. Μουσική: Δημήτρης Τασούδης. Χορογραφία: Έντι Λάμε. Βοηθός σκηνοθέτη: Στεφανία Ζώρα.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Λίλα Βλαχοπούλου (Κρίσια), Μαρία Καραμήτρη (Μητέρα/Οδηγός/Βοσκός/Γριά/Ναυτικός), Δημήτρης Καρτόκης (Πατέρας, Άνθρωπος/Ναυτικός/Γέρος), Άγγελος Νεράντζης (Ναζ), Τίμος Παπαδόπουλος (Λαθρέμπορος/Στρατιώτης/Έμπορος/Αδελφός/ Ναυτικός).
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Για μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
«ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ» του Βίκτορα Ουγκώ
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης
Έναρξη: 8 Νοεμβρίου 2016
Με ένα πρόγραμμα που βασίζεται σε ένα παγκόσμια καταξιωμένο μυθιστόρημα και απευθύνεται σε μαθητές πέμπτης και έκτης Δημοτικού και πρώτης, δευτέρας και τρίτης Γυμνασίου, σε σκηνοθεσία Νίκου Βουδούρη, γιορτάζουμε τα 15 χρόνια συνεχούς λειτουργίας των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του ΚΘΒΕ στις αίθουσες των Σχολείων.
«Οι Άθλιοι» περιγράφουν τη ζωή των εξαθλιωμένων κατοίκων του Παρισιού και της γαλλικής επαρχίας των αρχών του 19ου αιώνα, ακολουθώντας τις περιπέτειες του Γιάννη Αγιάννη αλλά και του διώκτη του, του αστυνόμου Ιαβέρη. Γύρω απ' αυτούς τους δύο αμφίσημους χαρακτήρες, ο Ουγκώ συνθέτει μια ανεπανάληπτη πινακοθήκη ηρώων, με στόχο να πραγματευτεί την έννοια του Καλού και του Κακού.
Ο Νίκος Βουδούρης αναφέρει: «Η συνεχιζόμενη κρίση του πολιτισμού και της κοινωνίας οδηγεί τη σκέψη μας και φέτος θεματολογικά σε αναφορές γύρω από τη φτώχεια και την ανισότητα. Αυτή τη φορά με αφορμή κειμενικά αποσπάσματα των “Αθλίων” του Βίκτορα Ουγκώ, ξετυλίγουμε θεατροποιημένα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας για το κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμαστε».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Διασκευή-Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Iαβέρης), Μελίνα Αποστολίδου (Αφηγήτρια), Αναστασία Δαλιάκα (Τιτίκα), Παντελής Καλπάκογλου (Αφηγητής), Αντώνης Μιχαλόπουλος (Μάριος), Στέργιος Τζαφέρης (Γιάννης Αγιάννης).
Κουκλοθέατρο ΚΘΒΕ
«ΤΟ ΔΩΡΟ»
Το δώρο δωρίζεται κι η αγάπη χαρίζεται
Σκηνοθεσία: Koldo Vío
Ένα πρόγραμμα που απευθύνεται σε μαθητές όλων των τάξεων του Δημοτικού. Η παράσταση θα παρουσιάζεται μέσα στις τάξεις των σχολείων.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εντάσσει, μετά από πολλά χρόνια, στον προγραμματισμό του μια παράσταση κουκλοθεάτρου. Πρόκειται για μια σύγχρονη μορφή κουκλοθεάτρου, κατά την οποία τα αντικείμενα ζωντανεύουν μέσα από το συμβολικό και χρηστικό τους χαρακτήρα, υποκαθιστώντας τις παραδοσιακές κούκλες. Ο κουκλοπαίκτης είναι ορατός στο κοινό, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι απλώς και μόνο χειριστής της κούκλας, αλλά συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στη δράση. Το κείμενο είναι αποτέλεσμα συλλογικής δημιουργίας όλης της ομάδας και προκύπτει μέσα από τις πρόβες.
Στην παράσταση με τίτλο «Το δώρο» παρακολουθούμε την περιπέτεια ενός ρακοσυλλέκτη που προσπαθεί με κάθε μέσο να προσφέρει στο παιδί του το δώρο που του υποσχέθηκε. Με τη βοήθεια μιας φίλης του θα αναζητήσει λύση στον κόσμο των «άχρηστων» υλικών. Τα παλιά αντικείμενα θα ζωντανέψουν και στη συνέχεια θα μεταμορφωθούν σε ζώα, σε ανθρώπους και σ’ ό,τι περνά από τη φαντασία μας. Θα κατορθώσει άραγε να δώσει το πολυπόθητο δώρο στην κόρη του; Να τηρήσει την υπόσχεση που της έδωσε; Ποια είναι η πραγματική αξία του δώρου; Το δώρο δωρίζεται; Και μέσα σ’ όλα αυτά τι ρόλο παίζει η αγάπη; Δίνεται χάρισμα;
«Το δώρο», μια παράσταση με ζωντανή μουσική, που με χιούμορ και ευαισθησία προσεγγίζει ένα ευαίσθητο κοινωνικό θέμα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Σκηνοθεσία: Koldo Vío. Δραματουργική επεξεργασία: Πολυξένη Σπυροπούλου. Μουσική: Παύλος Μέτσιος.
ΔΙΑΝΟΜΗ / Ελένη Γιαννούση, Μάριος Μεβουλιώτης, Παύλος Μέτσιος (μουσικός).
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ
ΣΤΗΝ ΕΜΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το ΚΘΒΕ διοργανώνει θεατρικά εργαστήρια για παιδιά και εφήβους. Με τη βοήθεια ειδικών θεατρολόγων εμψυχωτών και μέσα στο περιβάλλον του θεάτρου μας, τα παιδιά βρίσκουν δυνατότητα να εκφραστούν, να δράσουν, να πειραματιστούν και να δημιουργήσουν έναν καινούργιο κόσμο εμπειριών μέσα από θεατρικό παιχνίδι, δραματοποίηση, αυτοσχεδιασμούς, παιχνίδια ρόλων και τεχνικές δράματος στην εκπαίδευση. Παράλληλα, επισκέψεις στη σκηνή και γνωριμία με συντελεστές των παραστάσεων εξοικειώνουν τους νεαρούς θεατές με τον μαγικό κόσμο του θεάτρου.
Θα λειτουργήσουν ειδικά τμήματα για ηλικίες: 4-5 ετών, 6-8 ετών, 9-11 ετών, 12-14 ετών και 15-17 ετών. Τα εργαστήρια θα πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο και Κυριακή στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και στη Μονή Λαζαριστών.
Υπεύθυνη εργαστηρίων: Κωνσταντίνα Ματζίρη.
ΜΕΤΑΚΛΗΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
Μια παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού «Νέος Λόγος»
«ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ» του Άρη Αλεξάνδρου
Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου.
22 – 25 Σεπτεμβρίου 2016
Μετά την επιτυχημένη του πορεία κατά τη θεατρική περίοδο 2015-2016 στο Studio Μαυρομιχάλη στην Αθήνα, «Το Κιβώτιο» παρουσιάζεται και στη Θεσσαλονίκη. Το εμβληματικό μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας ανεβαίνει σε μορφή θεατρικού μονολόγου σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, με τον Φώτη Μακρή στον ρόλο του αφηγητή.
Στα τέλη του Ελληνικού εμφυλίου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει, μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου, να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής, η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά, μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, για τον οποίο δεν γνωρίζει ούτε ποιος είναι ούτε αν διαβάζει τις αναφορές του.
Το μυθιστόρημα ερμηνεύθηκε ως αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία των κάθε είδους εξουσιών και ιερατείων αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Κάποτε ζούσε κάποιος που πίστευε σε μια αριστερά που θα καλυτέρευε τη ζωή μας και θα περιόριζε τις αδικίες και τις ανισότητες. Πίστευε σε μια αριστερά που θα έβαζε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε προτεραιότητα. Που θα φρόντιζε τα βασικά αγαθά όπως η τροφή, η υγεία και η εκπαίδευση, θα ήταν αδιαπραγμάτευτα και προσιτά σε όλους.
Τελευταία φορά που ψήφισε, ήταν το μακρινό 1985. Έκτοτε προτίμησε την εκλογική σιωπή.
30 χρόνια αργότερα, υπέκυψε στον πειρασμό να πιστέψει ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει και στις 25 Ιανουαρίου 2015 ξαναψήφισε…
Ο μόνος τρόπος να εκφράσει την απογοήτευση, την διάψευση και τον θυμό που τον έχουν κυριεύσει, είναι προς το παρόν η Τέχνη του…
Ανεβάζει «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου…
Φώτης Μακρής
Έγραψαν για την παράσταση
Το «Κιβώτιο» δεν είναι έργο μηδενιστικό, κρύβει, έστω δύσκολα, την αναστάσιμη προοπτική του. Είναι η κιβωτός του άρρητου, Δίκαιου Λόγου. Ομόλογα το μετέγραψαν άρτια για το θέατρο και το σκηνοθέτησαν από κοινού ο Φώτης Μακρής και η Κλεοπάτρα Τολόγκου. Ως τραγικό μονόλογο της ύπαρξης. Ο Φώτης Μακρής το έδωσε έξοχα «δείχνοντάς» το, με την επιπρόσθετη αίσθηση του απαρηγόρητου Βαλκάνιου. Ως ύστατος εξάγγελος μιας τελευταίας, αποκαθηλωμένης τραγωδίας. Κάθετα, όχι ως «ορθό», αλλά ως όρθιο λόγο. Χειροποίητο ψαλμό βυθισμένο στο υπερβατικό πλαίσιο αναφοράς του. Όχι απολογητικά ούτε πένθιμα, αλλά ομολογητικά. Με τον «άρτο» της σκηνογραφίας του Διονύση Μανουσάκη και με τον «οίνο» της μουσικής του Γιώργου Νινιού. Περισσότερα δεν χρειάζεται να πω.
Λέανδρος Πολενάκης, «Αυγή», 20/12/2015
Η ερμηνεία του Μακρή είναι εκρηκτική. Σε υψηλούς τόνους, με πάθος που φαίνεται ανεξέλεγκτο αλλά είναι πολύ καλά, ως την τελευταία του λεπτομέρεια δουλεμένο, για να δείξει μια παλέτα συναισθημάτων στην οποία οργή, πόνος, αγωνία, φόβος, ενοχή, απελπισία και ματαίωση είτε εναλλάσσονται είτε συνυπάρχουν αλληλοδιογκούμενα. Ερμηνεία που προκαλεί στον θεατή βαθιά συγκίνηση και συν-κίνηση. Αλλά και σκέψεις, πολλές, πάρα πολλές σκέψεις για την πορεία από το ζωντανό χτες του εμφυλίου στα σημερινά ερωτηματικά, την αμήχανη φλυαρία μας μπροστά σε ένα μέλλον που για να υπάρξει πρέπει να αποφασίσουμε μια δυναμική και ριζική ρήξη με το παρόν του σύγχρονου κόσμου.
Μαρώ Τριανταφύλλου, marotriantafyllou.wordpress.com, 19/01/2016
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ-ΔΙΑΝΟΜΗ / Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου. Σκηνογραφία: Διονύσης Μανουσάκης. Μουσική: Γιώργος Νινιός. Ερμηνεία: Φώτης Μακρής.
Μια παραγωγή του Ινστιτούτου Γκροτόφσκι και της Avant Art
«ΙNSENSO» του Δημήτρη Δημητριάδη
Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Πέτρος Σεβαστίκογλου.
1 – 9 Οκτωβρίου 2016
Το θεατρικό έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Insenso», το οποίο σκηνοθετεί ο Πέτρος Σεβαστίκογλου με πρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα Καζάζου και άνοιξε την αυλαία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης στο Βρότσλαβ της Πολωνίας τον Ιανουάριο 2016, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης ορίζει το έργο του «Insenso» σαν μια όπερα χωρίς μουσική όπου ο λόγος και το ανθρώπινο σώμα αποτελούν τα μοναδικά όργανα. Κίνηση, λόγος σε αντίστιξη, σε αρμονία η δυσαρμονία. Ένστικτο και λογική σε μια αιώνια συνομιλία. Ένα θέατρο όπου η κίνηση, το σώμα, δεν αποτελούν το αναγκαίο υπόβαθρο του λόγου αλλά που μπαίνουν σε μια διαλεκτική σύγκρουση μαζί του. Θέατρο της έξ-στασης που αναζητεί την ψυχική και σωματική μετακίνηση από την στασιμότητα του αποδεκτού.
Για τον Δημητριάδη, ο έρωτας είναι από τα πιο επαναστατικά στοιχεία της ζωής. Μας επιτρέπει να ξεφύγουμε από ό, τι έχουμε μάθει, να σπάσουμε τα όρια του καθωσπρεπισμού, για να μπορέσουμε να δούμε καλύτερα. Το «Insenso» είναι αυτή η παράλογη, μη λογική, προσπάθεια να γκρεμιστούν οι τοίχοι που χτίζουμε γύρω μας, σε μια τολμηρή πορεία προς την «άλλη πλευρά». Με ρίσκο, με πόνο να διεκδικήσουμε το ανέφικτο. Να βυθιστούμε στο μη κοινωνικά και ηθικά αποδεκτό. Να γκρεμίσουμε ό,τι θεωρούμε δεδομένο για να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι ύπαρξης προσωπικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί. Από αυτήν την άποψη, το «Insenso» αναδεικνύει ένα ζωτικό αίτημα των καιρών μας και γι’ αυτό μας αφορά.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ-ΔΙΑΝΟΜΗ / Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Πέτρος Σεβαστίκογλου. Κοστούμια: Bajka Tworek. Φωτισμοί: Karol Jarek. Ερμηνεία: Αλεξάνδρα Καζάζου.
Μια παραγωγή της Εταιρείας «ηθικόν ακμαιότατον»
«Στρατηγού Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα»
Σκηνοθεσία-Διασκευή-Ερμηνεία-Φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος.
14 – 16 Οκτωβρίου 2016
Με αφορμή τα 150 χρόνια από το θάνατο του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί και ερμηνεύει τα «Απομνημονεύματα» του ήρωα. Η παράσταση, που παρουσιάστηκε με επιτυχία στην Αθήνα, την Πάτρα αλλά και στη γενέτειρα του ήρωα, το Κροκύλειο Φωκίδος, φιλοξενείται τώρα στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.
«Εγώ την αλήθεια θα την ειπώ γυμνή», έλεγε ο Μακρυγιάννης, ο ήρωας του σπαθιού και της πένας, που έδωσε συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας με την «απελέκητη γραφή» του. Δείγμα της δημώδους γλώσσας στη νεοελληνική γραμματεία, τα «Απομνημονεύματα» είναι η συγκλονιστική αλήθεια της ζωής του ίδιου του ήρωα, που θέλει να την ιστορήσει πάνω στο χαρτί. Με τα ελάχιστα κολλυβογράμματα που ξέρει, νιώθει επιτακτική την ανάγκη να μεταδώσει το ζωντανό κομμάτι της Ιστορίας στις γενιές που έρχονται. Με τα πιο λιτά σκηνικά μέσα και συνοδεία λύρας και ταμπουρά, ακούγεται ο λόγος του Μακρυγιάννη, για πρώτη φορά σε θεατρική μορφή.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Καταπέλτης ο λόγος του Μακρυγιάννη για τη σύγχρονη διανοουμενίστικη «ελίτ» που ανερυθρίαστα βαφτίζει «παρωχημένες εμμονές» τα όσια και τα ιερά του. Που, μεθυσμένη από τα υποσχόμενα κέρδη του εθνικού ξεπουλήματος, απαξιώνει την αγάπη και την αγωνία του σημερινού Έλληνα για το τι θα απογίνουν όλα αυτά, που «γι’ αυτά πολεμήσαμε». Καταπέλτης και για την αδικία που βλέπει να γίνεται σ’ όλους τους παλιούς ήρωες, τους επιζήσαντες του Αγώνα -μαζί και στον ίδιο- από το νέο κράτος της βαυαροκρατούμενης, πλέον, Ελλάδας. Με μένος απέναντι στους δουλοπρεπείς Έλληνες πολιτικούς της εποχής του, που ξεπουλάνε όσα κέρδισαν με αίμα οι παλιοί αγωνιστές. Έζησε την άκρα αχαριστία και είχε τέλος πικρό, με τα μόνα παράσημα που θα του απονείμει η αγαπημένη του πατρίδα να είναι μια καταδίκη εις θάνατον και μερικές αγιάτρευτες πληγές, που θα τον στείλουν στον τάφο στα 67 του χρόνια. Ο αγράμματος γιος βοσκών της Ρούμελης δίνει ένα συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας.
Ο διαχρονικός λόγος ενός μεγάλου Έλληνα ακούγεται επίκαιρος όσο ποτέ σήμερα.
Τα «Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη» είναι μια παράσταση που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες!
Θανάσης Σαράντος
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ-ΔΙΑΝΟΜΗ / Σκηνοθεσία-Διασκευή-Ερμηνεία-Φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος. Μουσική επί σκηνής: Στέλιος Βαρβέρης (πολίτικη λύρα, ούτι, σάζι, μπουζούκι, γιαλί ταμπούρ). Σκηνική επιμέλεια: Σάββας Σουρμελίδης. Επεξεργασία video με τις εικόνες μαχών του Παναγιώτη Ζωγράφου: Γιώργος Φουκαράκης. Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς.
Μια συμπαραγωγή της Εταιρείας «ηθικόν ακμαιότατον» με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
«Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Σκηνοθεσία-Ερμηνεία-Φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος.
20 – 23 Οκτωβρίου 2016
Μια ακόμη παραγωγή του ηθοποιού και σκηνοθέτη Θανάση Σαράντου που παρουσιάζεται για 6 συνεχείς χρονιές (2009-2015) σε 25 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, σε πάνω από 250 παραστάσεις, φιλοξενείται στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη θεατρική διασκευή του κλασικού διηγήματος «Ο Αμερικάνος» του Σκιαθίτη συγγραφέα για έναν ηθοποιό και έναν μουσικό, που υπενθυμίζει τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η ανθρώπινη μοναξιά και η «αθεράπευτη» καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε άγνωστο ή φαινομενικά «ξένο». Ο Θανάσης Σαράντος ως αφηγητής, ερμηνεύει μια περσόνα του Παπαδιαμάντη, κρυφοκοιτάζει τη δράση και μεταμορφώνεται σε όλα τα πρόσωπα που αφηγείται, με τη συνδρομή ζωντανής μουσικής και ηχητικού περιβάλλοντος.
Ο ήρωας είναι «ξένος μέσα στον κόσμο του». Φυσικά, δεν είναι ούτε ξένος ούτε Αμερικάνος. Είναι ένας Έλληνας μετανάστης, που ύστερα από 25 χρόνια επιστρέφει στο νησί του και δεν τον αναγνωρίζει κανένας. Περιπλανάται μόνος στην αποβάθρα του λιμανιού και τριγυρνά στα σοκάκια της μικρής συνοικίας και στα χαλάσματα του πατρικού σπιτιού του. Το μόνο που τον κάνει να συνεχίζει να ελπίζει είναι ο έρωτας: η ελπίδα ότι η αγαπημένη του ίσως είναι ακόμα εκεί και τον περιμένει. Ακριβώς όπως ο Οδυσσέας, που γύρισε για να ξαναβρεί τη χαμένη του Ιθάκη στα μάτια της πιστής του Πηνελόπης.
Έγραψαν για την παράσταση
Ο αγέραστος «Αμερικάνος» μας υπενθυμίζει τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η ανθρώπινη μοναξιά και η αθεράπευτη καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε άγνωστο ή φαινομενικά ξένο.
Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, «Ελευθεροτυπία»
Είδα μια σμιλεμένη απλότητα, που ταίριαζε θαρρώ στη γοητευτική πλαστικότητα του πρωτότυπου κειμένου. Είδα με τι τρυφερότητα ανέβηκε στo άρμα των λέξεων και μας ταξίδεψε σε μέρη, σε χρόνους, σε ιδιώματα.
Σάββας Πατσαλίδης, «Αγγελιοφόρος»
Ο Θανάσης Σαράντος είναι επί σκηνής ο άνθρωπος «ορχήστρα».
Αργυρώ Σταυρίδη, monopolis.gr
Ο Θανάσης Σαράντος εντυπωσίασε το κοινό με την ερμηνεία του – ή μάλλον θα έπρεπε να πούμε… τις ερμηνείες του, αφού στα διαλογικά μέρη του κειμένου μεταπηδούσε με αφοπλιστική άνεση από το ένα πρόσωπο στο άλλο.
Λυδία Ελιόγλου, «Εβδόμη» Καβάλας
Η παράσταση κερδίζει το στοίχημα. Κι όταν τελειώνει δεν ξέρεις για τι απ’ όλα να πρωτοχειροκροτήσεις. Ένα μονόπρακτο βασισμένο στον Παπαδιαμάντη, με έναν ηθοποιό και έναν συνθέτη επί σκηνής, αποδεικνύεται μακράν καλύτερο από άλλες πολυδιαφημισμένες υπερπαραγωγές.
Φιλιώ Ράγκου, «Η αξία»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Σκηνοθεσία-Ερμηνεία-Φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος. Μουσική σύνθεση: Λάμπρος Πηγούνης. Μουσικός επί σκηνής: Γιώργος Τζιαφέττας. Σκηνική επιμέλεια: Λίνα Μότσιου. Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου, Γεράσιμος Νεόφυτος. Οργάνωση Παραγωγής για την «Ηθικόν Ακμαιότατον»: Παρασκευή Κουτούμπα.
Η Συνεργασία με την ΚΟΘ
5 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
5, 12, 19 Μαΐου και 2 Ιουνίου 2017
ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Θα φιλοξενήσουμε την ΚΟΘ για 5 Συναυλίες στο Βασιλικό Θέατρο, στις τέσσερις Παρασκευές του Μαΐου και την πρώτη Παρασκευή του Ιουνίου, σε συνέχεια της πολύ καλής συνεργασίας που αναπτύξαμε φέτος με τις 2 Συναυλίες της ΚΟΘ, στην ΕΜΣ τον Απρίλιο (μετά από 20 και πλέον χρόνια απουσίας από τις σκηνές του ΚΘΒΕ).
