Νέα εποχή για το ΠΟΡΤΑ κι ένας νέος κύκλος τριών σεμιναρίων εγκαινιάζεται με σκοπό την πιο άμεση και συστηματική επικοινωνία με νέους καλλιτέχνες, που έχουν ως αντικείμενό τους το θέατρο. Με βασικό άξονα την υποκριτική και όχι μόνο, στοχεύουμε σε μια γνωριμία που αποκρυπτογραφεί τους κώδικες που διαμορφώνουν το χαρακτήρα του θεάτρου μας, προσφέροντας, ταυτόχρονα, μια ευκαιρία γνωριμίας με την προσωπική δουλειά και το στίγμα νέων καλλιτεχνών, ηθοποιών και σκηνοθετών. Στόχος μας είναι να μην περιοριστεί το όλον σε μια ευκαιριακή συνάντηση, αλλά να έχει μια σταθερή εξέλιξη μες στο χρόνο.
Στους κύκλους σεμιναρίων διδάσκει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Πόρτα, Θωμάς Μοσχόπουλος, καθώς και οι σταθεροί συνεργάτες του θεάτρου, Σοφία Πάσχου και Κορνήλιος Σελαμσής.
- Α΄ Κύκλος Υποκριτική (Μάρτιος– Μάιος)
Δύο αυτόνομα σεμινάρια από το Θωμά Μοσχόπουλο με τίτλο “Η «τέχνη» του θεάτρου; Ή μήπως η τεχνική του;” και τη Σοφία Πάσχου (Patari Project) "Δημιουργώντας Θέατρο από το τίποτα" αντίστοιχα, που απευθύνονται σε επαγγελματίες ηθοποιούς και απόφοιτους δραματικών σχολών. (Βλ. Παρακάτω για την αναλυτική περιγραφή των σεμιναρίων.)
Διάρκεια κάθε σεμιναρίου: 40 ώρες (8 πεντάωρες συναντήσεις)
α. Σεμινάριο Θωμά Μοσχόπουλου
30, 31 Μαρτίου και 1, 4, 6, 7, 8, 11 Απριλίου 13.00 – 18.00
Ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων 15, μέγιστος 22 (Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας)
Τιμή συμμετοχής 200 ευρώ + ΦΠΑ
β. Σεμινάριο Σοφίας Πάσχου
13, 14, 15, 18, 20, 21, 22, 25 Απριλίου 13.00 – 18.00
Ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων 15, μέγιστος 22. (Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας)
Τιμή συμμετοχής 200 ευρώ + ΦΠΑ
- Β΄ Κύκλος Υποκριτική (Μάιος – Ιούνιος)
Όσοι έχουν συμμετάσχει στον πρώτο κύκλο σεμιναρίων (είτε του Θωμά Μοσχόπουλου την άνοιξη του 2014 ή την άνοιξη του 2016 είτε της Σοφίας Πάσχου την άνοιξη του 2016) θα μπορούν να συμμετάσχουν στο δεύτερο κύκλο, κατά τον οποίο, ο αριθμός των ωρών θα αυξηθεί και η εργασία θα εντατικοποιηθεί, περιλαμβάνοντας εκτός από ώρες διδασκαλίας του Θωμά Μοσχόπουλου και της Σοφίας Πάσχου, κοινές ώρες διδασκαλίας των δύο διαδασκόντων, καθώς και ώρες που θα αφορούν τη μουσική κατάρτιση για το θέατρο από τον Κορνήλιο Σελαμσή.
Λεπτομέρειες (διάρκεια, ημερομηνίες, ώρες, κόστος κτλ) θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύκλου σεμιναρίων.
Κύκλος Μαθημάτων – Εργαστήριο Σκηνοθεσίας
Ο κύκλος μαθημάτων σκηνοθεσίας θα περιοριστεί σε ένα στενό κύκλο ενδιαφερομένων, που θα επιλεγούν βάσει βιογραφικού και συνέντευξης από το Θωμά Μοσχόπουλο. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να παρακολουθήσουν ως προετοιμασία τον πρώτο κύκλο μαθημάτων υποκριτικής του Θωμά Μοσχόπουλου ως ακροατές (εφόσον δηλώσουν συμμετοχή και επιλεγούν για το εργαστήριο). Κατά τη δεύτερη χρονική περίοδο μαθημάτων (Μάιος–Ιούνιος) θα ξεκινήσουν οι σταθερές συναντήσεις, με δυνατότητα επέκτασης σ' έναν τρίτο κύκλο, κατά τον οποίο οι συμμετέχοντες θα μπορούν να εργαστούν με ηθοποιούς που συμμετέχουν στα σεμινάρια υποκριτικής. Τελικός στόχος, η δημιουργία μικρών παραστάσεων και η παρουσίασή τους ενώπιον κοινού.
Διάρκεια μαθημάτων σκηνοθεσίας (δεύτερης χρονικής περιόδου): 40 ώρες (+40 ώρες παρακολούθησης στα σεμινάρια υποκριτικής)
Ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων 6, μέγιστος 10
Τιμή συμμετοχής 350 ευρώ + ΦΠΑ
Για εγγραφές στο Σεμινάριο της επιλογής σας και αποστολή βιογραφικού (με φωτογραφία): deliyanna@yahoo.gr
Προσοχή! Η επικοινωνία θα γίνεται μόνο μέσω της παραπάνω ηλεκτρονικής διεύθυνσης
Αναλυτική περιγραφή Σεμιναρίων Πρώτου Κύκλου
Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας
Θωμάς Μοσχόπουλος
“Η «τέχνη» του θεάτρου; Ή μήπως η τεχνική του;”
Όλο και περισσότερο, δυστυχώς, συνδέουμε (στην Ελλάδα κυρίως) την ερμηνεία στο θέατρο με «ιδιοσυγκρασιακούς» τόπους, όπως η «έμπνευση», το «ταλέντο» ή η «καλλιτεχνική προσωπικότητα». Τόπους που αναμφίβολα κάτι ορίζουν, χωρίς όμως να εξασφαλίζουν όλα τα αναγκαία και επαρκή συστατικά, που μια τέχνη ώριμη και συνειδητοποιημένη απαιτεί. Συχνά παραπλανούν ως προς την αντοχή και την αποτελεσματικότητά τους, κάτω από τις συχνά δύσκολες συνθήκες, κατά τις οποίες ένας θεατρικός ερμηνευτής καλείται να λειτουργήσει. Οι περισσότερες τέχνες (μουσική, χορός, ζωγραφική) έχουν σχεδόν ως προαπαιτούμενη μια κάποια τεχνική κατάρτιση ή ακόμα και μια αναγνώσιμη τεχνική γλώσσα, ώστε να προσεγγίζεται συστηματικά και ορθολογικά η δεξιότητα που θα εξυπηρετήσει το προσωπικό καλλιτεχνικό όραμα των καλλιτεχνών. Ή που ακόμα θα υποβοηθήσει την επικοινωνία και τη συνεργασία σε περιπτώσεις που απαιτείται συλλογικότητα στην πραγμάτωση του καλλιτεχνικού στόχου, στο θέατρο (που η συλλογικότητα, μάλιστα, είναι απολύτως αναγκαία).
Χωρίς μεθοδολογία (συχνά, λόγω ελλιπούς παιδείας) ο καλλιτέχνης βρίσκεται έκθετος προσπαθώντας να δουλέψει με την «ψυχούλα» του. Ευτυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, η εμπειρία και ο χρόνος δημιουργούν μια μεθοδολογία προσωπική στον κάθε ηθοποιό. Δυστυχώς, συχνά, η ίδια μεθοδολογία τον εγκλωβίζει σ’ αυτό που στην κοινή θεατρική ορολογία ονομάζεται «μανιέρα». Η έλλειψη τεχνικής προσέγγισης καταδικάζει τις «ψυχούλες» να περιορίζουν τις ερμηνείες πολύ καλών εν δυνάμει ηθοποιών σε χιλιομασημένα και φτωχά «ψίχουλα». Η τεχνική, φυσικά, δεν αρκεί, αλλά ούτε και το ακατέργαστο ταλέντο διαρκεί. Στην ουσία, όπως πολύ σωστά τονίζει ο Πήτερ Μπρούκ, «δεν υπάρχουν μυστικά». Η τέχνη του θεάτρου μπορεί να έχει γραμματική, η οποία μάλιστα μπορεί να διδαχθεί ως γλώσσα. Η γνώση γραμματικής και συντακτικού δεν κάνει όποιον την γνωρίζει λογοτέχνη αλλά δεν νοείται και λογοτέχνης που δεν αναγνωρίζει την κωδικοποίηση της γλώσσας του. Η χρήση τις γλώσσας είναι αυστηρά προσωπική και υποκειμενική, αλλά η γλώσσα αυτή καθεαυτή είναι αναγνωρίσιμη και σε πολύ μεγάλο βαθμό ορθό-λογική, δηλαδή κοινή και αποκωδικοποιήσιμη.
Το σεμινάριο έχει ως στόχο την εισαγωγή σε κώδικες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία, χωρίς περιορισμούς υφολογικούς και αισθητικούς ή επιταγές θεατρικού είδους, όπως «ρεαλισμός», «εξπρεσσιονισμός», «παράλογο», «τραγωδία», «αποδόμηση». Είναι σαν κατσαβίδι, που μπορεί να έχει οικιακή χρήση και να βιδώσει κανείς μ’ αυτό μια πρίζα ή μια λυόμενη βιβλιοθήκη και παράλληλα να χρησιμοποιηθεί σε μια πολύ μεγαλύτερη ή περίπλοκη κατασκευή. Πόσο μάταιο, όμως, είναι να προσπαθείς να βιδώσεις μια βίδα με γυμνά χέρια ή πόσο δύσκολο να το κάνεις με μια χτένα!
Κάθε τέχνη έχει και τις τεχνικές της και μια εισαγωγή σε μια σειρά τεχνικών της υποκριτικής τέχνης, μέσα από απλούς προσβάσιμους και ορθολογικούς κώδικες. Αυτός, ακριβώς, είναι ο σκοπός του σεμιναρίου αυτού, που απευθύνεται σε επαγγελματίες ηθοποιούς και απόφοιτους δραματικών σχολών.
Μαθήματα- Εργαστήριο Σκηνοθεσίας
Ο στόχος του κύκλου είναι η εισαγωγή σε συνθετικές δομές και αρχές που δυνητικά διέπουν την τέχνη της σκηνοθεσίας, καθώς και η εξέταση του κατά πόσο τελικά υπάρχουν κώδικες, που μπορούν να αναγνωριστούν σ’ αυτήν, ανεξαρτήτως αισθητικής, ιδεολογικής και υφολογικής προσέγγισης του προσδοκώμενου σκηνικού αποτελέσματος. Έχει, δηλαδή, η τέχνη της σκηνοθεσίας δυνατότητα να προσεγγιστεί επιστημονικά, όπως δηλαδή είναι αναγκαία η στατική μελέτη ενός κτηρίου ανεξάρτητα από το ρυθμό στον οποίο ανήκει αρχιτεκτονικά το κτίσμα; Ή πρόκειται, απλώς, για μια σειρά ελεύθερων ή αυθαίρετων επιλογών; Υπακούει στους όποιους συνθετικούς κανόνες; Τι σημαίνει ανάγνωση και αναγνώριση υλικού; Υπάρχουν εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ της σκηνοθεσίας και των άλλων τεχνών; Είναι η σκηνοθεσία μια αυτόνομη τέχνη; Κατά πόσο είναι (ή οφείλουν να είναι) ορατά τα χαρακτηριστικά της; Ποιες είναι οι πιο κοινές παγίδες στις οποίες πέφτει κανείς «σκηνοθετώντας»; Ποια είναι η πρώτη ύλη της σκηνοθεσίας και πώς, εν τέλει, από «την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα» οδηγούμαστε σε μια παράσταση;
Η δυσκολία της πρακτικής προσέγγισης σε ένα σεμινάριο σκηνοθεσίας είναι δεδομένη. Ο τρόπος που θα αποπειραθούμε να την ξεπεράσουμε θα είναι σταδιακή, συστηματοποιημένη και απόλυτα εξαρτημένη από τη διάθεση εμπλοκής των συμμετεχόντων. Ξεκινώντας από «παιχνιδιάρικες» virtual σκηνοθεσίες και παρουσιάσεις σε αμφίδρομη συμμετοχή των μελών της ομάδας που θα δημιουργηθεί έως και την εν δυνάμει δημιουργία μικρών παραστάσεων με προσωπική επίβλεψη του διδάσκοντος σε ένα δυνητικό επόμενο στάδιο, στο οποίο θα μπορούν να συμμετάσχουν και ηθοποιοί από το σεμινάριο υποκριτικής, εφόσον υπάρχει κοινό ενδιαφέρον. Οι μικρές αυτές παραστάσεις δυνητικά θα παρουσιαστούν και στο κοινό, σε χρόνο που θα οριστεί κατά την σαιζόν 2016-17, εφόσον το αποτέλεσμά τους το επιτρέπει και υπάρξει ενδιαφέρον και συμμετοχή και στους επόμενους κύκλους του εργαστηρίου. Ο πρώτος κύκλος μαθημάτων θα πραγματοποιείται σε εβδομαδιαία κλίμακα στη διάρκεια των δύο μηνών, έτσι ώστε οι συμμετέχοντες να έχουν το χρόνο για προεργασία πριν από κάθε επόμενη συνάντηση, καθώς θα καλούνται να προτείνουν την προσωπική τους εργασία σε κάθε στάδιο και φάση του εργαστηρίου.
Οι συμμετέχοντες θα επιλεγούν βάσει βιογραφικού και κατόπιν προσωπικής συνέντευξης με τον διδάσκοντα. Ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι περιορισμένος.
Σοφία Πάσχου (Patari Project)
"Δημιουργώντας θέατρο από το τίποτα"
Ένα θέατρο που δε στηρίζεται στα σκηνικά, στα κοστούμια, στους φωτισμούς. Ένα θέατρο που έχει στο επίκεντρό του τον ηθοποιό, το ανθρώπινο δυναμικό. Που στηρίζεται στην ανθρώπινη φαντασία και την εφευρετικότητα. Ένα θέατρο για την εποχή μας.
Ήδη έχουμε τα εργαλεία που χρειαζόμαστε, το σώμα, τη φωνή, τη φαντασία. Στο σεμινάριο θα μάθουμε να τα αξιοποιούμε.
Με ασκήσεις και τεχνικές από την παιδαγωγική του "Lecoq" θα μάθουμε, πώς αυτά τα εργαλεία είναι τα μόνα που χρειαζόμαστε, για να δημιουργήσουμε το θέατρο που εμείς θέλουμε. Το δικό μας θέατρο.
-Ρυθμός και φωνή
-Παρουσία στη σκηνή
-Δημιουργία χαρακτήρων μέσα από την παρατήρηση της καθημερινής ζωής
-Storytelling (Διαφορετικοί τρόποι να πεις μια ιστορία)
-Παιχνίδι
Ο ηθοποιός πολλές φορές ξεχνά την αρχή της τέχνης του, το παιχνίδι. Είναι σημαντικό να ξαναβρεί την αφέλεια, την αθωότητα και τη περιέργεια ενός μικρού παιδιού. Μέσα από παιχνίδια, ασκήσεις, στοιχεία τεχνικής και με βάση τον αυτοσχεδιασμό, να διερευνηθεί ο δρόμος, που οδηγεί τον ηθοποιό να εξελιχθεί από απλός ερμηνευτής σε ηθοποιό- δημιουργό.Ένας δρόμος που ξεκινάει από την ατομική δημιουργία και καταλήγει στην συλλογική αφήγηση μιας ιστορίας.
- Η αναζήτηση ενός κοινού θεατρικού κώδικα.
Ο όρος "σωματικό θέατρο" μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει μια μεγάλη γκάμα θεατρικών πρακτικών με πολύ διαφορετικές αφετηρίες και προσεγγίσεις. Ωστόσο, οι πρακτικές αυτές έχουν μια κοινή συνισταμένη: υπηρετούν ένα θέατρο ζωντανό και δημιουργικό που πραγματοποιείται μέσα από συλλογική διαδικασία και στο οποίο το σώμα αποτελεί το όχημα για την καλλιτεχνική δημιουργία. Άλλωστε, όπως είχε πει ο J. Lecoq, "To σώμα γνωρίζει πράγματα, που το μυαλό αγνοεί".
