Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Έχοντας δει και τους «Bατράχους» πέρυσι είχα σίγουρα ανυπομονησία για το νέο εγχείρημα του Κακλέα, το οποίο σημειωτέον ήταν από τις λίγες παραστάσεις περιοδείας που επιβίωσαν αυτή την δύσκολη περίοδο. Το έργο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αρκετά επίκαιρο με νοήματα που ίσως φαίνονται απλά αλλά δίνουν αρκετή «τροφή για σκέψη» στο θεατή.
Ο πολύπειρος σκηνοθέτης νομίζω ότι πλέον έχει αντιληφθεί αρκετά καλά τον Αριστοφάνη έτσι ώστε να μπορεί να τον «πειράζει», κάνοντας τον ακόμα πιο επίκαιρο απ’ ότι το ήδη διαχρονικό κείμενο του. Έχει «πιάσει» το μέτρο του και αυτό μπορεί να το διακρίνει κάποιος ακόμα περισσότερο και φέτος, βλέποντας και άλλες παραστάσεις με αρχαίο κείμενο όπου οι «επεμβάσεις» δύσκολα κρίνονται επιτυχημένες.
Επίσης διαχειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία το «χορό» του έργου έτσι ώστε και ο θεατής να αντιληφτεί τη «βαρύτητα» του.
Ακόμα, ξέρει να αναδεικνύει στις παραστάσεις του τα νοηματικά επίπεδα έτσι ώστε ο θεατής να «παίρνει μηνύματα» όχι μόνο σε πρώτο αλλά σε δεύτερο ή και τρίτο. Ο Δικαιόπολις δηλαδή, είναι σίγουρα ένας αγανακτισμένος πολίτης που παλεύει για την ειρήνη και την ευημερία στον τόπο του σε πρώτο επίπεδο αλλά είναι και πολίτης που σε δεύτερο επίπεδο λειτουργεί ατομιστικά επιδιώκοντας το όφελος του ατόμου και όχι του συνόλου.
Στις παραστάσεις του ο Κακλέας συνεργάζεται με «γνωστούς» ηθοποιούς που έχουν όμως το «ειδικό» βάρος του κάθε ρόλου, μικρού ή μεγάλου. Σε αυτή την παράσταση πραγματικά όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί. Προσωπικά θα ξεχωρίσω τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο ο οποίος πέρα από το ταλέντο που τον διακρίνει και λειτουργεί ως «συνδετικός κρίκος» των υπόλοιπων ηθοποιών με το έργο, τον ψυχεδελικό Άρη Σερβετάλη, την πολύ καλή κινησιολογικά Αγγελική Τρομπούκη, τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου που σε ξεσηκώνει με την ενέργεια του, τον Σωκράτη Πάτσικα με τις εξαιρετικές «μούτες» του και τον επιβλητικό Γιώργο Κοψιδά.
Τα σκηνικά του Μανώλη Παντελιδάκη όπως πάντα στις παραστάσεις του Κακλέα είναι εξαιρετικά όπως και τα κουστούμια της Εύας Νάθενα. Επίσης πολύ καλή δουλειά έχει κάνει ο Σταύρος Γασπαράτος στη μουσική και βέβαια προσθέστε και τους πολύ καλούς φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη στην «Dream Team» των συντελεστών.
Ίσως είναι δύσκολο οικονομικά αυτή την εποχή στην Ελλάδα να παρακολουθήσει κάποιος πολλές από τις λίγες παραστάσεις που περιοδεύουν μόνο για το καλοκαίρι. Αν επιλέξετε τουλάχιστον μία όμως, θα σας πρότεινα σίγουρα τους «Αχαρνής» γιατί με βάση τα όσα προανέφερα «τα έχει όλα και συμφέρει».
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
