Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Μα είναι δυνατόν εν έτη 2015 να ανεβαίνει αυτή η παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου; Είναι δυνατόν το κοινό να ανεβαίνει στο δώμα για να δει το Γιώργο Παπαγεωργίου και την Αντιγόνη Φρυδά, στο πολυπαιγμένο την εποχή που γράφτηκε το 1920 ρομάντζο του Δημητρίου Παπαδόπουλου, να μιλάνε για ένα έρωτα με άδοξο τέλος; Οποίο το όφελος του θεατή;
Εντάξει δε λέω, ξεκινάνε έξυπνα καλωσορίζοντας το κοινό με εξαιρετικά πολίτικα γλυκίσματα και διαδραστική προσέγγιση.
Συνεχίζουν με τα εξαιρετικά εκφραστικά μέσα που διαθέτουν και με δόσεις χιούμορ την αφήγηση της ιστορίας .
Διαθέτουν τον επίσης εξαιρετικό μουσικό Γιώργο Μαυρίδη ο οποίος με την πολίτικη λύρα του μεταφέρει ακόμα περισσότερο το θεατή στην εποχή εκείνη .
Χρησιμοποιούν εξαιρετικά τα σκηνικά μέσα και καταφέρνουν να αναβιώσουν τον λιτό τρόπο παρουσίασης εκείνης της εποχής δημιουργώντας συγχρόνως πολλές εικόνες στη φαντασία του θεατή.
Έχουν την υποστήριξη στην πολύ προσεγμένη ενδυματολογική επιμέλεια από την Ιωάννα Τσάμη .
Διαθέτουν επίσης ένα από τα πιο προσεγμένα προγράμματα παράστασης που έχω στη συλλογή μου.
Εν κατακλείδι το κοινό παρακολουθεί ένα σεμινάριο για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να παρουσιάζεται ένα έργο που φαινομενικά δεν έχει καμιά συνάφεια με την εποχή μας ακριβώς γιατί έννοιες και αξίες όπως ο έρωτας και η μέχρι τέλους διεκδίκηση του τείνουν με στρεβλό τρόπο να εκλείψουν.
Να, το όφελος…
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
