Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Το να πηγαίνεις σε παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με ώρα ένα έναρξης από τις δώδεκα τα μεσάνυχτα και λήξη στις τέσσερις το πρωί δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Άλλωστε και η παράσταση δεν ήταν μια κλασσική σε φόρμα παράσταση. Περιείχε δρώμενο και εγκατάσταση σε όλους τους χώρους του θεάτρου από το υπόγειο μέχρι πάνω στο χώρο του θόλου. Συνοδοιπόρους δεν βρήκα καθώς η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη αλλά δεν το έβαλα κάτω.
Έφτασα κατά τις 01.30πμ και πρόλαβα να δω όλες τις δράσεις . Στο ισόγειο σου δίνουν ένα χάρτη και μετά ακολουθείς τα σημάδια στο έδαφος. Σου προξενεί το ενδιαφέρον από την αρχή να δεις τι είναι αυτό που έχει φτιάξει ο Κωνσταντίνος Ντέλλας και οι συνεργάτες του μέσα σε αυτό το χώρο.
Στη κεντρική σκηνή μπορούσες να γεμίσεις ένα σακίδιο με είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγές, Στους πάνω ορόφους υπήρχαν projectors με βίντεο-ντοκουμέντα από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας αλλά και από τους τωρινούς εδώ στην Ελλάδα.
Σε ένα άλλο χώρο μπορούσες να φωτογραφηθείς φορώντας ρούχα εποχής όπως αυτά που φορούσαν οι πρόσφυγες-μετανάστες πηγαίνοντας από την Ελλάδα στην Αυστραλία.
Στο χώρο του θόλου υπήρχε ζωντανή αφήγηση και ένας χορευτής-δερβίσης. Στο υπόγειο μπορούσες να ξαπλώσεις σε ένα από τα κρεβάτια που υπήρχαν και να διαβάσεις παραμύθια από αυτά που σου διάβαζε ή γιαγιά και που τώρα σου έχουν αφήσει τόσες αναμνήσεις.
Στο τέλος λίγο πριν τις τρεις τα ξημερώματα μαζευτήκαμε όλοι στο ισόγειο και υπήρχε ζωντανή μουσική με μουσικό όργανο κανονάκι. Ύστερα όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στο φουαγιέ του πρώτου ορόφου όπου μας περίμεναν διάφορα φαγητά και γλυκά μαγειρεμένα από μετανάστριες και γυναίκες προσφυγικής καταγωγής.
Η ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως των νέων ήταν πολύ ενθαρρυντική και το εγχείρημα αυτό χρήστηκε με απόλυτη επιτυχία για τη συνέχεια αφού θα επαναληφθεί πάλι την Καθαρά Δευτέρα και την Μεγάλη Παρασκευή του Πάσχα .
Κατά τη γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική δράση κατά την οποία ο Κωνσταντίνος Ντέλλας με απόλυτα κατανοητό-διαδραστικό τρόπο έκανε τη σύνδεση μεταξύ των προσφύγων του παρελθόντος που έφυγαν από την Ελλάδα και αυτών που ήρθαν από τον Μικρά Ασία με τους πρόσφυγες που έρχονται τώρα στην Ελλάδα από ξένες χώρες. Και βέβαια αυτό που αφήνει να εννοηθεί είναι ότι τέτοιες καταστάσεις δεν απέχουν και πολύ από το δικό μας μέλλον και σε βάζει έτσι σε μια διαδικασία αν όχι για δράση τουλάχιστον για σκέψη και συνειδητοποίηση των καταστάσεων που ζούμε έξω από τη καμουφλαρισμένη καθημερινότητα της υπερκατανάλωσης και του «φαίνεσθαι» .
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
