Από την Άννα Μαύρου.
Ο Γάμος, έργο βασισμένο στην συγκλονιστικά αληθινή, ποιητική νουβέλα της Βάσας Σολωμού-Ξανθάκη, πρωτοπαίχτηκε το 1994 από το Θεσσαλικό θέατρο, στο θεατράκι του Μύλου στη Λάρισα, σε θεατρική απόδοση και σκηνοθεσία του καταξιωμένου Κώστα Τσιάνου, όπου και άφησε εποχή. Η σημερινή του μορφή, προσαρμοσμένη και διασκευασμένη αυτή τη φορά σε μονόλογο, ερμηνεύεται ξανά από την Λαρισαία Άννα Βαγενά, την μεγάλη κυρία του θεάτρου, την δικιά μας Αννούλα.
Η Λενάκη, μια λαϊκή κοπέλλα από τα Αμπελάκια Θεσσαλίας μοιράζεται τα μύχια της μαζί μας, και μας εξομολογείται με τον δικό της τρόπο και την πλούσια ντοπιολαλιά της, την χαροκαμένη της ζωή. Αρχίζοντας από τα μικράτα της, όταν όντας ορφανή από μάνα, κόρη ενός μπεκρή πατέρα, ενός στραγγισμένου από συναίσθημα και βαγκαρισμένου ανθρώπου, θα περάσει τα χίλια μύρια όσα και φτάνοντας έως την μετεφηβική ηλικία της όπου την προξενεύουν με ένα άγνωστο της, ως είθισται, παλληκάρι, τον για καλή της τύχη λεβέντη και καλόψυχο Νικόλα.
Πόσο λυτρωτικό να τελείωνε εδώ το σενάριο της μέχρι τότε πικρής της ζωής!
Όμως για κακή της μοίρα άρχισε να γεννάει παιδιά τα οποία, εξόν τον πρωτότοκο της Παναγιώτη που έχαιρε άκρας υγείας, τα υπόλοιπα κουβαλώντας γραμμένη στα γονίδια τους την κακή κληρονομικότητα του αλκοολικού παππού τους γεννιόντουσαν κωφάλαλα. Ο Νικόλας αλλάζει συμπεριφορά και γίνεται αδιάφορος έως και βάναυσος μαζί της, θεωρώντας την υπεύθυνη για το κακό που βρήκε το σπιτικό τους. Αφού υπέφερε καιρό η Λενάκη, παρότι ντιπ αμόρφωτη θα βρει μέσα από το δίκιο της καρδιάς της, αυτές τις λέξεις που θα ενεργοποιήσουν ξανά τον άντρα της και θα τον φέρουν κοντά της. Συνάμα θα ορθώσει ηρωικά το ανάστημά της προς τον κοινωνικό Καιάδα για τα παιδιά με την όποια μορφή αναπηρίας.
Κοσμούν την παράσταση τα παραδοσιακά του γάμου τραγούδια από Θεσσαλία, Μακεδονία και Θράκη.
Το έργο ως λογοτεχνικό αριστούργημα κατάφερε να φωνάξει με μία φωνή για όλες τις κόρες, γυναίκες και μάνες, όχι μόνο του θεσσαλικού κάμπου αλλά ολάκερης της ελληνικής υπαίθρου. Η κυρία Βαγενά φύσηξε με το μαγικό της αεράκι, συνεπήρε το κοινό και κατάφερε να αποδείξει για μία πολλοστή φορά πόσο σπουδαία είναι.
Ομολογουμένως διάβασα αρκετά για την παράσταση πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό το κειμενάκι, αυτό όμως που θεωρώ ότι συμπυκνώνει το όλον, το βρήκα στα λόγια του κυρίου Γεωργουσόπουλου και θα κλείσω με αυτό: «…Ο φίλος υπουργός Παιδείας πρέπει να δει την παράσταση και να την καταστήσει κτήμα εσαεί του σχολικού προγράμματος. Υποκαθιστά ώρες ιστορικής, κοινωνικής, λογοτεχνικής και λαογραφικής ύλης…».
Δύο τελευταίες παραστάσεις:
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου
Ερμιονίδα || Πολυχώρος ARTίκι «Μαράικε Ηλιού – Ντε Κόνινγκ»
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου
Πεντέλη || Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
