Κριτική για την παράσταση "Οφσάιντ - εκτός παιδιάς"

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

Ο Σέρτζι Μπελμπέλ είναι από τους σπουδαιότερους νεότερους συγγραφείς της Ισπανίας. Της Καταλονίας για την ακρίβεια. Στο έργο αυτό όμως δεν καταφέρνει απλά να μιλήσει για τη σύγχρονη ζωή και τα προβλήματα στην Ισπανία. Οι χαρακτήρες του έργου είναι σίγουρα πολύ εύκολο να «τοποθετηθούν» σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα αλλά και η Δανία, από όπου του παρήγγειλαν να γράψει αυτό το έργο. Η εξωστρέφεια αυτή όμως δεν είναι τυχαία.

Οι καταλανοί είτε παίζουν ποδόσφαιρο ή γράφουν θεατρικά έργα, έχουν την τάση να λειτουργούν ομαδικά και να το προβάλουν καθότι εδώ και πολλά χρόνια είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν την κουλτούρα τους και το προσωπικό τους στίγμα όντας υποταγμένοι στους ισπανούς κατακτητές.

Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ έχει κάνει εξαιρετική μετάφραση στο ούτως ή άλλως εύκολα προσαρμόσιμο κείμενο.

Οι χαρακτήρες του έργου ζουν λοιπόν σε μια σύγχρονη κοινωνία που ξέρει μόνο να παράγει για να καταναλώνει . Αυτή είναι η πρώτη και τελευταία ιδιότητα που χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο. Ο μη έχων αυτή την ιδιότητα απλά κατασπαράσσεται από τους έχοντες με συνοπτικές διαδικασίες.

Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι σχέσεις που καλύπτουν μόνο τις βασικές ανάγκες επιβίωσης τους. Οι ανάγκες που απαιτούν μεγαλύτερη πνευματική προσπάθεια και λιγότερη ύλη καταχωνιάζονται βαθιά και αναδύονται μόνο όταν η μυρωδιά της σαπίλας είναι πια αδύνατο να κρυφτεί.

Τα παραπάνω συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα παρακολουθώντας τη ζωή πέντε ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους και προσπαθούν απεγνωσμένα να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Μάταια όμως, γιατί το κάνουν με λάθος τρόπο ,προσφέροντας πόνο αντί για αγάπη.

Είναι λοιπόν ο έρωτας μια ευχάριστη διαδικασία ή μια ανελέητη μάχη των δύο φύλλων;

Και το ποδόσφαιρο τι είναι; Μια προσημείωση του πολέμου ή ένας τρόπος παραγωγής συλλογικής ευτυχίας;?

Ο συγγραφέας μας μπερδεύει ευχάριστα θέτοντας ερωτήματα σε ζητήματα που θεωρούνται ληγμένα.

Οι πέντε ηθοποιοί ερμηνεύουν ρεαλιστικά τους ρόλους τους σε ένα κείμενο που φλερτάρει και με το θέατρο του παραλόγου.

Ξεχωρίζει με την ερμηνεία του ο Γιάννης Καπελέρης που επωμίζεται δύο ρόλους και η Άννα Κουτσαφτίκη , η οποία είναι η επιτομή της σύγχρονης γυναίκας στην εποχή μας.

Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος με τη σκηνοθεσία του κρατάει σε υψηλή ένταση το ρυθμό του έργου και σεβόμενος τις οδηγίες του συγγραφέα δίνει μια κινηματογραφική οπτική στην παράσταση.

Εν ολίγοις πρόκειται για ένα καλογραμμένο έργο που θέτει ερωτήματα χρησιμοποιώντας το καίριο ζήτημα της μετανάστευσης αλλά και το ποδόσφαιρο ως αφορμές για να αναλύσει τα βαθύτερα ένστικτα του ανθρώπου και τις ακραίες επιλογές του.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ