Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Κατά την απόπειρα καταγραφής της κριτικής για την παράσταση αντιλήφθηκα ότι στο μυαλό μου έρχονταν εικόνες, τις οποίες δεν ήθελα επ’ ουδενί να απομονώσω σε επιμέρους στοιχεία.
Αυτή νομίζω ότι είναι εν κατακλείδι και η ουσία της επιτυχημένης αυτής προσπάθειας, που έκανε ο Νίκος Καραθάνος μαζί με τους υπόλοιπους πολύ αξιόλογους συντελεστές.
Έτσι λοιπόν, ο μόνος τρόπος να μεταφέρω σε χαρτί κάτι από την πολύ όμορφη εμπειρία στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου είναι οι παρακάτω στίχοι, που θα μελοποιήσω εν καιρώ.
«Νεφελοκοκκυγία»
Ελάτε όλοι μαζί
να φτιάξουμε μια πόλη
μαζί να ζούμε όλοι
μαζί να ζούμε όλοι
Και όχι χωριστά
σε σπίτια σαν κλουβιά
ας γίνουμε πουλιά
ν' ανοίξουμε φτερά
Κι πολυκατοικίες
να σβήσουν απ' το χάρτη
να γίνουν μόνο στάχτη
μια άθλιας εποχής
Και μέσα απ' τα συντρίμμια
να γεννηθεί μια πόλη
που και Θεοί θα θέλουν
να ζήσουνε εκεί
Μα κι αν αυτή η πόλη
μείνει στη φαντασία
ποια είναι η αιτία
και ποιος θα μας το πει
Ας ψάξει ο καθένας
τη ρίζα του να βρει
κι ίσως η ουτοπία
να βρίσκεται εκεί
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
