Από την θεατρολόγο Μαρινέλλα Φρουζάκη
Ο Θίασος Αντάμα, μετά την πρόσφατη επιτυχία της παράστασης "Χορεύετε;", επιστρέφει με ένα νέο έργο σε συγγραφή και σκηνοθεσία της Γεωργίας Καούκη το οποίο πραγματεύεται σύγχρονα ερωτήματα για την εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων και τη θέση της γυναίκας, εμπνευσμένο από το βιβλίο της Αλεξάνδρας Κολοντάι «Βασιλίσα Μαλίγκινα».
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, σε μια παραλία, μια παρέα διαβάζει αποσπάσματα από ένα βιβλίο την ιστορία ενός έρωτα που γεννήθηκε έναν αιώνα πριν, στα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, που τους οδηγεί σε προβληματισμούς για τις δικές τους ζωές. Πώς έχει δομηθεί ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία και η σχέση των δύο φύλων με την πάροδο εκατό χρόνων; Και πώς η σπειροειδής εξέλιξη της κοινωνίας αντανακλάται στην ποιότητα των σχέσεων; Με κάθε ερώτηση που γεννιέται στη σκηνή, ένα ιδιαίτερο σκηνοθετικό εύρημα, μια λάμπα ανάβει, και στο τελικό σβήσιμο, αφήνοντας τη σκηνή βυθισμένη στο σκοτάδι, το κοινό καλείται να δώσει τις δικές του απαντήσεις…
Το πρώτο σκηνικό σήμα που μας υποδέχεται στη σκηνή είναι μια σκάλα, που θα χαρίσει ένα σκηνικό και κυριολεκτικό ύψος στους ηθοποιούς, για κάθε ερώτημα που θέτει το κείμενο στο κοινό, αλλά και ένας μεταλλικός σωλήνας που παραπέμπει στο μέλλον το οποίο εναλλάσσεται στο σκηνικό τότε και τώρα, σε μια παράλληλη αφήγηση που εξελίσσεται αρμονικά καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.
Η παράσταση ξεκινά με μια «βουτιά» κυριολεκτική και μεταφορική, από το μέλλον στο παρελθόν. Η ιστορία της Βασιλίσας Μαλίγκινα, είναι παρούσα στο εδώ και στο τώρα της επιτέλεσης και ζωντανεύει μέσα από την ανάγνωση/αφήγηση των 6 ηρώων του θιάσου Αντάμα (Δανάη Αλυσανδράτου, Κατερίνα Καϊμά, Συμεών Κωστάκογλου, Άρης Μπαταγιάννης, Ειρήνη Λιγάτου, Βιβή Τάγαρη).
Η πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Ανδρωνιάδη πλαισιώνει τα δρώμενα επί σκηνής αρμονικά, άλλοτε σε πιο δυναμικούς ρυθμούς ενδυναμώνοντας τα σκηνικά μηνύματα ως προς τη θέση της γυναίκας, και άλλοτε με πιο ανάλαφρες νότες, αποκλιμακώνοντας την σκηνική ένταση, σιγομουρμουρίζοντας Frank Sinatra. Στην ίδια διαχρονική κλίμακα κινήθηκαν τα σκηνικά και τα κοστούμια της Βασιλικής Πάντζου, σε συνδυασμό με τις φωτιστικές επιλογές της Χριστίνας Θεοφυλακτοπούλου, αποτυπώνοντας με τρόπο διαυγή τις σκηνοθετικές επιδιώξεις.
Οι ερμηνείες ήταν καθηλωτικές στο σύνολό τους, επιδεικνύοντας εκφραστικότητα ακόμη και στις στιγμές που οι ήρωες είχαν γυρισμένη την πλάτη στο κοινό. Η κινησιολογία της Λαμπρινής Γκόλια, εναλλάσσοντας γρήγορες με αργές κινήσεις, αξιοποίησε στο έπακρο τα εκφραστικά μέσα των ηθοποιών.Το ζεύγος Βιβή Τάγαρη και Συμεών Κωστάκογλου, επιτέλεσαν τους ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν με άρτια χρήση υποκριτικών μέσων, ειδικότερα στις σκηνές της προδοσίας και της αποκάλυψης της αλήθειας, με μεστή ερμηνεία. Ο Άρης Μπαταγιάννης ολοκλήρωσε την συνολική εμπειρία χαρίζοντάς στο κοινό αρκετές ανάλαφρες «εκπνοές» γέλιου, αποφορτίζοντας την ατμόσφαιρα, οδηγώντας μας σε ένα δυναμικό συναισθηματικά φινάλε.
"Πόσα είναι άραγε τα αστέρια; Τι έχει ήδη γραφτεί πάνω τους και αντικατοπτρίζεται στο σήμερα; Ένα ανοιχτό εισιτήριο για την αλλαγή."
Με άρωμα από άσπρες ακακίες.
Σβήσε το φως.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
