Από την Άσπα Τόρνου
…Πρωινό Κυριακής, και με διακατέχει μια χαρά που θα το περάσω βλέποντας άλλη μια βρεφική παράσταση μαζί με την μικρή μου Δάφνη… στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα για τους μικρούς-μικρούς θεατές της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου ο λόγος θεωρείται περιττός!! Ένα είδος θεάτρου, που εξελίσσεται διαρκώς και αποκτά και στην χώρα μας, όλο και περισσότερο φανατικό κοινό.
Έχοντας ήδη διαβάσει, το σημείωμα της Στέλλας Σερέφογλου (σκηνοθέτης της παράστασης) «Μεγαλώνουμε στην κοιλιά της μητέρας μας και οι πρώτοι ήχοι που ακούμε είναι οι χτύποι της καρδιάς της. Αυτή τη μεταβίβαση ήχων και ρυθμών από τη μητέρα στο έμβρυο καθώς και την επίδραση της μουσικής ή άλλων ηχητικών ερεθισμάτων που τελικά περνούν στο ψυχισμό ενός μελλοντικού ανθρώπου θελήσαμε να την κάνουμε παράσταση», είμαι πολύ περίεργη πως αυτό μπορεί να μεταφερθεί σε μια παράσταση για βρέφη, μιας και πρόκειται για τους πιο αυστηρούς αλλά και δίκαιους κριτές.
Αβγώ λοιπόν… Μια παράσταση από ήχους και εικόνες που μοιράζεται το παιδί, με τους ηθοποιούς στην αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά του, και του παρουσιάζει το πραγματικό κόσμο, όπου η περιέργεια και οι αισθήσεις ξυπνούν και παρασύρονται από τη μουσική και το χορό! Mια υπέροχη ιδέα που προέκυψε από τη συνεργασία της Στέλλας Σερέφογλου και του Αντώνη Παπαθεοδούλου που αποκτά φωνή μέσα από την ονειρική μουσική που έγραψαν ο Κώστας Γάκης και ο Δημήτρης Αποστολακίδης, όπου οι ηθοποιοί (Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη, Δημήτρη Αποστολακίδη) πρέπει να είναι σε ετοιμότητα καλλιτεχνικά, αφού απευθύνονται στο πιο απαιτητικό κοινό, ηλικίας 10 μηνών έως και παιδιά 3 ετών.
Η σκηνοθεσία της Στέλλας Σερέφογλου είναι τόσο εύστοχα δουλεμένη που αφήνει το περιθώριο ανάμεσα σε αυτές τις ηλικίες (μιας και η διαφορά ανάμεσα τους είναι μεγάλη -από ηλικία των 10 μηνών (!) έως και παιδιά 3 ετών) να αντιληφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα και να συμπληρώσουν επίσης με την εμπειρία και την φαντασία τους-επίσης μια σημαντική λειτουργία του θεάτρου- ό, τι άλλο χρειάζεται. Άλλωστε, το θέατρο είναι ένα παιχνίδι και δε νομίζω ότι πρέπει να υποτιμούμε ότι τα παιδιά είναι καλύτερα από μας σε αυτό.
Η μουσική με το σώμα (body music) και οι κλακέτες (tap dancing) αποτελούν τα εκφραστικά μέσα της χορεύτριας που βρίσκεται μέσα στο αυγό. Όλα όσα ακούει και νοιώθει τα εξωτερικεύει παίζοντας μουσική με το σώμα της. Ο κόσμος της δηλαδή είναι περισσότερο κρουστικός και ρυθμικός, σε αντίθεση με τον έξω κόσμο που είναι περισσότερο μελωδικός.
Έχοντας ως εκφραστικά μέσα τη ζωντανή ηχογράφηση μουσικής, το χορό και τη παντομίμα., περιγράφεται ο κόσμος έξω από το αυγό που είναι αληθινός, μαγικός, αστείος, μοναχικός ή παιχνιδιάρικος, ανάλογα πάντα με αυτό το οποίο συμβολίζει.
Κατά την διάρκεια της παράστασης, κοιτούσα τόσο την μικρή μου, όσο και τα υπόλοιπα παιδάκια, και παρατηρούσα διαρκώς γκριμάτσες απόλαυσης των μικρών (και των πολύ μικρών) θεατών, με τις αισθήσεις τους να έχουν ξυπνήσει και να έχουν παρασυρθεί από τη μουσική και το χορό, ίσως να είναι αυτό που κάνει την αναφερόμενη παράσταση να είναι κάθε Κυριακή Sold out. Μου έδινε την εντύπωση οι ηθοποιοί έπαιζαν σαν να είμαστε όλοι μωρά, αφού μωρά και μεγάλοι είχαμε γίνει ένα, και προσπαθήσαμε να εισπράξουμε τα μηνύματα των ηθοποιών…
Θεωρώ πως το Αβγώ, είναι ένα θέαμα, που μπορεί να αφομοιωθεί από την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των παιδιών της πολύ μικρής ηλικίας, και να τα φέρει σε μια πρώτη επαφή με το θέατρο και την τέχνη, μία τέχνη, ελεύθερη, ρομαντική και ποιητική, αφού πρόκειται για μια πολύ μελετημένη προσέγγιση του θεάτρου για πολύ μικρά παιδιά.
Νομίζω πως είναι πλέον καιρός, όλοι οι γονείς να δώσουμε αυτή την ευκαιρία στα μωρά μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να πάρουμε τα τάμπλετ από τα χέρια των παιδιών τους. Θα έρθει η στιγμή, πιστέψτε με, που τα παιδιά σας θα μας ευχαριστούν!
Δεν ξέρω κατά πόσο η μικρή μου Δάφνη, θα θυμάται μεγαλώνοντας αυτή την εμπειρία, (αν και θα έδινα τα πάντα για να το μάθω), ίσως να θυμάται στιγμές ή εικόνες. Αυτό που θα θεωρούσα όμως μεγάλο κέρδος θα ήταν να εγγραφεί μέσα της, μια μικρή αγάπη για το θέατρο που αργότερα θα μεγαλώσει, όπως έχει και η μαμά της… ήταν για μένα προσωπικά, μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή και χάρηκα πολύ που την μοιράστηκα με την μικρή μου Δάφνη…
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
