Κριτική για την παράσταση "Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο"

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή

Ο Αντώνης Καλομοιράκης έχει κάνει, ήδη, αισθητή την παρουσία του  ερμηνεύοντας μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους, τους οποίους αναδεικνύει εξαιρετικά, στις τελευταίες παραγωγές του Χάρη Ρώμα "Ο βαφτιστικός της κυρίας" και "Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός". Οκ, έχει ταλέντο. Σε αυτή τη στήλη όμως δεν μπαίνουν απλά ταλαντούχοι ηθοποιοί αλλά εξαιρετικά ταλαντούχοι. Αυτό κατάφερε να το αποδείξει υπό δύσκολες συνθήκες καθότι στο τελευταίο του εγχείρημα υπογράφει το κείμενο, τη σκηνοθεσία και ερμηνεύει ένα από τους ρόλους της παράστασης που ανέβηκε μέσα στον "καυτό" Αύγουστο στην αυλή του θεάτρου Αλεξάνδρεια, στην Κυψέλη.

Και ποιος από αυτούς που έχουν μείνει στην Αθήνα θα σηκωνόταν να πάει αυτή την εποχή στο θέατρο για να δει ένα νέο ηθοποιό που νομίζει ότι μπορεί να τα κάνει όλα σχεδόν μόνος του; Μόνο ένας ΘΕΑΤΡΟΜΑΝήΣ.

Ξεκίνησα λοιπόν και αφού διέσχισα την μελαγχολική αλλά όμορφη λεωφόρο Πατησίων βρέθηκα στο θέατρο ολίγον αργοπορημένος αλλά πάντα πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι.

Και η παράσταση ξεκινά. Αντιλαμβάνομαι γρήγορα ότι βλέπουμε μια κωμωδία καταστάσεων όπου με κάποιο τρόπο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες βρίσκονται στον ίδιο χώρο με αποτέλεσμα να συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα που προκαλούν το γέλιο των θεατών. Κλασσική  συνταγή. Που λοιπόν διαφοροποιείται αυτή η παράσταση; Αρχικά παρατηρείς το αστείρευτο   ερμηνευτικό ταλέντο του Αντώνη Καλομοιράκη αλλά η διάρκεια της παράστασης είναι δύο ώρες οπότε η αριστερή πλευρά του προσώπου μου το διασκεδάζει αλλά η άλλη μισή περιμένει κάτι παραπάνω. Και ήταν η τυχερή μου μέρα.

Ένας ένας οι νεόκοποι ηθοποιοί που εμφανίζονται και περιπλέκουν την κατάσταση (Τερέζα Καζιτόρη, Χρήστος Ματσιαρόκος, Νικόλας Παπαδάκης, Ειρήνη Ιερωνυμάκη) ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους και με διακριτά στοιχεία ο καθένας, πάντα υπό την πολύ σωστή καθοδήγηση του Αντώνη Καλομοιράκη που ελέγχει σκηνοθετικά το ρυθμό του έργου και δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να αναλύσει τις πληροφορίες που του δίνονται αλλά και να γελάσει με τις ανατροπές που συμβαίνουν συνεχώς.

Όλα τα στοιχεία είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να υπάρχει σωστή ροή στο έργο και χωρίς να λείπουν οι πολύ εύστοχες αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα που είναι πάντα επίκαιρα όπως η αποδοχή της διαφορετικότητας, τα ναρκωτικά και με βασικό άξονα την αέναη μάχη της συλλογικής συνείδησης ενάντια στον ατομικισμό και την ιδιοτέλεια.

Το τέλος είναι εξαγνιστικό και δίνει στο κάθε θεατή αυτό που επιθυμεί. Γέλιο, συγκίνηση αλλά και έντονο προβληματισμό.

Η παράσταση θα συνεχιστεί το χειμώνα στο θέατρο Αλάμπρα.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ